PhobiaSocialis.pl

Ale ja nawet nie wiem czy powiedzieć przyjaciołom, nawet nie wiem czy to są przyjaciele.
Jestem za bardzo nie ufny do innych...

Ja powiedzialam rodzicom i kolezankom niektorym zeby wzbudzic w nich poczucie winy (w kolezankach nie w rodzicach ale i tak wyszlo na odwrot)

Kilka dni temu powiedziałem o tym swojej mamie. Jej reakcja była w miare normalna, ale od tego czasu traktuje mnie jakby inaczej, robi mi śniadania, kolacje (no obiad też ale obiad to zawsze..), nie kłuci się ze mną, nic nie muszę robić w domu i tego rodzaju rzeczy.
Innym razem byłbym zadowolony, ale teraz wiem że to przez to że jej powiedziałem.
Traktuje mnie teraz jak bym był nieulaczalnie chory : /
To jest coraz bardziej irytujące...

Z początku bałam się powiedzieć komukolwiek. Wstydziłam się nawet powiedzieć rodzinie. Jednak doszłam do wniosku, że nie powinnam się wstydzić mojej słabości. No i powiedziałam - najpierw mojej rodzince, potem 2 przyjaciółkom a na końcu dwóm znajomym.
I co się stało? Nic
Wyrzucając to z siebie ulżyło mi. Rodzina i przyjaciółki mnie wspierają i podziwiają, że wydałam mą największą tajemnicę. Nikt mnie nie wyśmiewa, nie szykanuje. Wręcz przeciwnie... Przynajmniej mam z kim o tym porozmawiać.

pozdro

@Jona23
A jak o tym powiedziałaś tym przyjaciółkom?

Może dla Ciebie to jest takie proste, ale dla mnie nie i trudno mi jest sobie z tym poradzić, jak bym nie szukał pomocy to na pewno bym tutaj nie pisał...

Najgorzej się za to zabrać... a potem jakoś samo wyjdzie. Radzę Tobie abyś zaprosił swych przyjacioł do siebie i powiedział ze masz problem którym byś chciał się z nimi podzielić, bo im ufasz itd. Wiem ze to trudne, ale jak to już zrobisz to będzie dobrze, ulży Tobie. Jeśli to są Twoje przyjaciółki/przyjaciele/rodzina to naprawdę warto. Na pewno Ciebie nie wyśmieją, tylko pomogą.
Wiesz... sama rozmowa jest b. potrzebna. Nie można tego trzymać w sobie. Bądź z nimi całym sobą. Myślę, że jeśli się z Tobą przyjaźnią to twoje wyznanie nic nie zmieni, lecz nawet utrwali przyjaźń. Uszanują to, że odważyłeś się im zdradzić coś tak wielkiego...

Wiem teraz mi łatwo mówić, ale naprawde warto, bo nie ma to jak wygadać się komuś innemu...

Życzę powodzenia. Napisz jak poszł

Jona23, przekonałaś mnie Ja tak zrobię. Puźniej opowiem jak było...

O mojej fobii nie wiedział nikt, do chyba przedwczoraj. Byłem na granicy załamania nerwowego i powiedziałem o tym koleżance z nowej klasy, której na oczy nie widziałem, a jedynie 2 razy przez gg gadaliśmy. Wydaje się godna zaufania, będę z nią do klasy chodzić przez 3 lata, ale jestem pewny że nie zdradzi mojego sekretu. Do tego ulżyło mi i to bardzo, bo wcale tego nie wyśmiała, tylko pogadała ze mną i bardzo mi pomogła.

Hircyn, super. Mam nadzieje że będzie Ci pomagać dalej

Też mam taką nadzieję powiedziała że jak będę na wakacjach mam się odezwać, odpowiedziałem że będę pisał, ale nie wiem czy się przełamie żeby zadzwonić. Stwierdziła że napewno mi się uda, a trzeba zaczynać małymi krokami

No to przekonałaś mnie, jeszcze dzisiaj spróbuje... mam nadzieje że nie skończy się na postanowieniu...

Przekonałaś? chyba nie chodzi o mnie bo tak się składa że jestem mężczyzną

Nie, chodzi o Jone ; )
Chociaż w sumie też w pewnym sensie : P

I bardzo dobrze!! dacie radę - będę trzymała kciuki

Mi tak jak mówiłem już się udało i nie żałuje, rozmowa bardzo mi pomogła dołączam się do życzeń Jony, Colis, będzie dobrze

Jestem tu nowa i bardzo podoba mi sie to forum cierpie na fobie od ok 8 lat raz jest lepiej a raz gorzej.teraz jest gorzej, lęki się trochę nasiliły ale żyje nadzieją że jakoś to będzie, o fobii powiedziałam mojej mamie ona jedna wie o wszystkim. Stara się to zrozumieć ale często posądza mnie o to że jestem leniwa że nie chce mi się wyjść do sklepu itp. poprostu nie jest świadoma że FS może tak wpływać na życie, ja już nie mam serca jej dobijać moim stanem ma tyle innych problemów że pewnie oczekuje odemnie jakiegoś wsparcia widzi dzieci swoich koleżanek które są przebojowe itp a mi z tym cholernie ciężko przyznam szczeże że narazie nie odważyłabym się powiedzieć nikomu innemu chyba nie jestem na to gotowa

Witamy mam nadzieję że to forum pomoże Ci również co do tego czy powiedzieć czy nie to zależy od Ciebie i od tego co czujesz ja byłem bardzo przygnieciony, powiedziałem dziewczynie która stała się moją przyjaciółką, i nie żałuję. mi się udało

przepraszam za błedy ort. w moim poście strasznie chce mi się spać

...

Jak postanowiłem, tak zrobiłem....Udało się, dzisiaj powiedziałęm o tym przyjaciółce. Przy okazji dowiedziełem się też conieco o jej problemach, i o tym co przeszła.....Ludzie maja dużo gorsze problemy niż fobia Życzę powodzenia wszystkim którzy dopiero zastanawiają się czy powiedzieć o tym komuś, trzymam kciuki....Warto się przemóc, przynajmniej nie będziecie z tym sami,

uwazam ze warto mowic o tym ja mowilem wielu osobom jedni uznali mie za czubka co mnie smieszy inni oburzyli sie mowiac nie wiem o co ci chodzi inni starali sie wspomoc rozmowa pelna zrozumienia ogolnie zecz biorac uwazam te sytuacje za pomoc w terapii teraz mowienie kolejnym osobom juz mi sie znudzilo ale niczego nie zaluje

...