PhobiaSocialis.pl

post usunięty przez autora

Exodus napisał(a):Normalni ludzie owszem od czasu do czasu coś do siebie powiedzą np. 'musze jeszcze zrobić to i to'. Choroba zaczyna się w momencie kiedy zaczynasz prowadzić ze sobą długie rozmowy na jakiś temat...

E tam, ja potrafię przegadać z samym sobą wiele godzin I jakoś nie jestem chory. Chyba. Chyba raczej tak, bo musiałbym słyszeć głosy, żeby być chorym Póki co słyszę tylko swoje myśli

Exodus napisał(a):Choroba zaczyna się w momencie kiedy zaczynasz prowadzić ze sobą długie rozmowy na jakiś temat...

w takim razie zaczęła mi się choroba..

Mi się czasami zdarza mówić do siebie w myślach, ale długie rozmowy to to raczej nie są. Raczej pojawia się myśl i jakby odpowiedź w drugiej osobie...

Ja tez gadam sama ze soba ale w myslach , w sumie to mam swoj 2 swiat w ktorym sa wszystkie osoby ze szkoły pracy itd tyle ze maja do mnie zupełnie inne podejscie tzn gadam z nimi wygłupiam sie. Raz sie złapałam na ulicy jak palnełam coś na głos i zaczełam sie śmiac sama do siebie a po chwili zorintowałam sie i spaliłam buraka. Masakra!

nie, nanana.

...

michal86 napisał(a):Gdy nie ma nikogo w domu mówię nawet szeptem

ehehe "nawet szeptem" 8) popatrz, a ja gadam do siebie i to głośno i nawet jak ktoś jest w domu xDD (ale wiem, że mnie nie usłyszy, żeby nie było )
Poza tym powiem coś wam xD Nie mamy się czego wstydzić, cokolwiek byśmy nie robili i z czymkolwiek byśmy nie gadali. Ja rozmawiam z czym popadnie xD i nie zamierzam przestać xD" co to w ogóle kogo obchodzi co ja wyprawiam w zaciszach swojego pokoju 8) (to tak apropo niektórych wcześniejszych wypowiedzi, że zbyt częste mówienie do siebie jest nienormalne)

kurcze ja chyba tez do siebie gadam
. w autobusie albo w szkole jak sam jestem w ogole to czały czas jakies rozkminy. czasami jak sobie coś przypomnie to sie smieje sam do siebie, a to juz troche dziwne, boje sie ze ktos zauwazy .

Mi też się chyba zdarza, chociaż nie jakoś często. Ogólnie głównie polega to na besztaniu przedmiotów martwych zwłaszcza w sytuacji gdy odmawiają mi posłuszeństwa. Ale to raczej nie jest nienormalne. Czasami coś tam do siebie powiem. A tak to raczej nie prowadzę ze sobą rozmów, a jak już to w myślach. A co do uśmiechania albo śmiechu to też zdarzyło mi się parę razy jak sobie coś przypomniałem. Myślę, że to głównie dlatego, że pogrążamy się w jakiś swoich fantazjach i wspomnieniach.

Niewiem ja mysle caly czas ze moglem cos zrobic tak ze moglem cos powiedziec jak stalem kolo kogos np. w szkole z kolezanka i nic doi niej nie powiedzialem film w głowie i tyle

Ja nigdy nie rozmawiam ze sobą gdy ktoś jest w pobliżu, nawet jakbym chciał to nie da sie bo sie wstydzę i w myślach analizuje pewne sprawy prowadząc jakby dialog. Ale jak jestem sam ze sobą to często prowadzę ze sobą ostrą dyskusję- monolog, prawie cały czas, jakby ktoś mnie nagrał z ukrytej kamery to miałby niezły ubaw.

Mam też taki problem że z powodu tego że często przemyślam swoje zachowania lub pewne sytuacje wcześniejsze nawet które były 2 miesiące temu lub wcześniej to czasem przypominając sobie coś śmiesznego- jak jestem sam ze sobą to wybucham śmiechem, jak przy kimś to staram sie to stłumić. Czasem jak jadę autobusem to coś mi sie przypomina i gęba zaczyna mi sie uśmiechać i próbuje te odruchy śmiechu zatrzymywać jednak czasem zdażył osie tak że nie udało sei i wybuchłem śmiechem, później wiadomo wstyd taki że mam ochotę jak najszybciej uciec. Kiedyś z kolegą jechałem i nie powiem co sie stało bo jeszcze ktoś mnie widział wtedy tą sytuacje i mnie skojarzy i będzie śledził moje poczynania na tym forum i będzie wszystko o mnie wiedział. Powiem że chwilowo nawet można byłoby sie usmiechnąć ale my śmialiśmy się z tego przez całą drogę, tzn później to już nie z tego ale z ja z tego że on sie śmieje a on z tego że ja sie śmieje i napędzaliśmy sie tak. Naprzeciwko dziewczyny siedziały i sie zaczely z nas smiac i komentować nasze zachowanie między sobą, my dalej śmieliśmy sie nie umiejąc przestać, jak wariaty, wysiedliśmy to poczuliśmy ulgę niesamowitą.

wiecie co jest najlepszym lekarstwem na fobię społeczną.Racjonalna rozmowa z samym sobą.najlepjej na głos.naukowo zostało udowodnione ,że wielokrotne zaprzeczanie swoim negatywnym myślom daje pozytywne wyniki.pomocna w tym jest terapia poznawczo-behawioralna(powtarzanie i zmiana nawyków) sami nie jestesmy w stanie tego zrobic,gdyz za każdym razem rozmowa toczy się na inny temat : nie ma ciągłości i nasz umysł nie zapamiętuje tak ważnych dla nas racjonalnych rezultatów tych rozmów.Tego trzeba uczyc się jak wiersza,na pamiec.

Bardzo często mówię sama do siebie. Albo do przedmiotów, typu komputer, telefon, odkurzacz itd. Często mówię też do moich psów.
Rzadko mówię do siebie na głos, raczej prowadzę monologi (dialogi?) wewnętrzne, z samą sobą. Albo wymyślone dialogi z innymi osobami, często wymyślonymi. Czasem też uśmiecham się do siebie, gdy mi się coś przypomni albo w mojej głowie pojawi się jakaś wesoła scena. Lubię sobie też wyobrażać różne sceny, wydarzenia. Np. często wyobrażam sobie, jak będzie wyglądał świat za np. 100 lat

Jak nie ma się z kim gadać to chociaż ze sobą

W myślach bardzo często mówię do siebie. Gorzej jak mi się wyrwie coś na głos kiedy ktoś mnie słyszy. Będąc sama w pokoju często mówię do siebie, szczególnie kiedy się uczę, to bardzo pomaga. Czasami wyobrażam sobie jakąś sytuację, rozmowę z kimś np. koleżanką i zaczynam 'swoje kwestie' mówić na głos, to mi się akurat zdarza najczęściej kiedy ktoś jest w pobliżu jakoś ciężko mi nad tym zapanować.

ja mam to cały czas.. nawet w sklepie jak wybieram coś to gadam: hmm wziasc cole czy mirinde eee nie nie wiem a dorba wezme colke haha i beka za chwile bo sobie uzmysławiam ze gadam na głos

uuuaaa to niezle ... widac ze az tak zle ze mna nie jest

Caleb napisał(a):gdy nachodza mnie rozne zle mysli, lubie sobie tez wtedy trzasnac w morde. Odwraca uwage od wykrecajacego od srodka uczucia.

Ból istnienia?


Hircyn! Ja też z sobą prowadzę dialogi,choć fakt,nie ,aż tak rozbudowane i nie do aż tak licznego audytorium jak Ty.Myślę,że dobrym pytaniem zamiast -czy to jest normalny objaw socjofobi- będzie,czy MI to przyszkadza?Bo mi to nie przyszkadza,wkurza mnie tylko jak się ludzie na mnie gapią,ale to ich problem ,nie mój.

Uśmiechnięta napisał(a):czy to jest normalny objaw socjofobi

a to w ogóle jest objaw socjofobii? o.o

Kasumi napisał(a):

Uśmiechnięta napisał(a):czy to jest normalny objaw socjofobi

a to w ogóle jest objaw socjofobii? o.o

Parafrazowałam wypowiedź Hircyna.

Ja bardzo często mówię sam do siebie, najczęściej jak jestem sam, chociaż zdarza mi się też w otoczeniu, ale wtedy to tylko w myślach, bo już i tak mają mnie za dziwaka, a co dopiero jakby ktoś usłyszał że gadam sam do siebie ops: Na gadaniu na głos samemu ze sobą w domu przyłapała mnie i to nie raz na szczęście tylko mama

mateo napisał(a):Ja bardzo często mówię sam do siebie, najczęściej jak jestem sam, chociaż zdarza mi się też w otoczeniu, ale wtedy to tylko w myślach, bo już i tak mają mnie za dziwaka, a co dopiero jakby ktoś usłyszał że gadam sam do siebie ops: Na gadaniu na głos samemu ze sobą w domu przyłapała mnie i to nie raz na szczęście tylko mama

Prawda,że szczęście,że tylko mama Cie przyłapała,mateo ? No,mnie niestety i obcy ludzie przyłapywali,bo lubię ze sobą rozmawiać na głos...zawsze mi wtedy,tak głupio było i oczywiście udawałam,że ja nic takiego nie zrobiłam,a oni nic nie zauważyli Ale koniec końców,co chciałam powiedzieć (będzie,że miała być puenta),to mateo nie przejmuj się tym,że ktoś ma Cię za dziwaka!Tak zwani dziwacy,to bardzo interesujący ludzie :]

Uśmiechnięta napisał(a):Ale koniec końców,co chciałam powiedzieć (będzie,że miała być puenta),to mateo nie przejmuj się tym,że ktoś ma Cię za dziwaka!Tak zwani dziwacy,to bardzo interesujący ludzie :]

Być może, ale ja siebie nie uważam za interesującego pod żadnym względem, raczej za gorszego od innych...