Czy macie myśli samobójcze?

[USiebie]

Wystarczy robić cokolwiek, a nie siedzieć w domu 24/7.

Przecież byłem wczoraj po żwirek dla kota, nooo.

Fajną panią tam teraz zatrudnili.

[tPoH]

Przecież byłem wczoraj po żwirek dla kota, nooo.

Zawsze coś. Od czegoś trzeba zacząć. Najpierw wychodzisz po żwirek do kota, a skończysz podrywając kasjerkę.

Tak bywa - widziałem takie akcje w filmach, więc to musi być prawda.

[USiebie]

Nie twierdzę, że tak nie jest. Ludzie różnie się poznają.

Najpierw muszę przynajmniej znaleźć stała pracę, bez tego żadnej kobiecie nawet w oczy nie spojrzę. Bo możesz być sobie ą, średnio zaawansowaną ą, czy czym tam jeszcze, ale dorosły facet mieszkający z rodzicami i do tego będący na ich utrzymaniu to jest poziom mułu.

[tPoH]

dorosły facet mieszkający z rodzicami i do tego będący na ich utrzymaniu to jest poziom mułu.

O ile mieszkanie z rodzicami może być spoko, o ile są normalni, to bycie na ich utrzymaniu już takie fajne nie jest. Przerabiałem już wszystkie opcje. Mieszkałem z rodzicami, będąc na ich utrzymaniu i było tragicznie. Potem sam mieszkałem i się utrzymywałem i było dobrze, potem trochę sytuacja mnie zmusiła i wróciłem do rodzinnego domu, utrzymując się jednak sam. To gorsza opcja niż ta druga, ale nie jest źle.

W opcji pierwszej, patrząc w swoje oczy w lustrzanym odbiciu, widziałem tylko żal i niedojebanie psychiczne. Nie chciałem by kobiety na to patrzyły i zamknąłem się profilaktycznie w domu xD

[USiebie]

Zresztą, nawet odkładając wstyd na bok bez pracy to nie ma sensu ze względów praktycznych. Za co ja sfinansuję jakąś randkę, kwiatek czasem, a gdzie urodziny, imieniny, walentynki, gumki itp. aż tak cudowny nie jestem (Whyy? :hamster_wryyy: ), żeby mnie jakaś chciała na dodatek sponsorować.

[Kateusz]

Całe ... życie mam myśli samobójcze- ale tego nigdy nie zrobię

Ostatecznie i tak umrzemy prędzej czy później. więc właściwie nawet nie musimy się zabijać , życie zrobi to za nas.

Nie koniecznie, bo dzisiejsza technologia, będzie mogła znacząco wydłużyć mój żywot. No niby kiedyś tam umrę, ale dla ludzi często nawet rok życia robi ogromną różnicę.

Ja mam .Szukam osób chętnych do zrobienia tego ze mną jako protest przeciwko niesprawiedliwości tego świata i Boga,za to,że odbiera młodemu człowiekowi w trudnej sytuacji życiowej ostatnią deskę ratunku ,czyli zdrowie psychiczne i jedyne zdolności które ma ,dzięki którym mógłby odmienić swój los i pomóc rodzinie uwolnić się od domowego dręczyciela. NA TAKIE ŻYCIE TO TYLKO ŚMIERDZĄCEGO KLOCA POSTAWIĆ I NIC WIĘCEJ!!!

Śmierć nic nie zmieni w twoim życiu, jedynie może je skrócić. Teraz jeszcze wbrew wszelakim pozorom, możesz wiele w nim zmienić (choćby na yolo). Być może potrzebujesz takiego przyparcia Ciebie do muru, żebyś zaczęła działać. Z resztą życie i tak jest bez sensu i trzeba sobie w nim wymyślić ten cel, oraz dalej je prowadzić choćby dla innych. mt083

[świr]

u mnie teraz są dość bardzo częste, dodatkowo przeplatają się z dużą dawką agresji

[Placebo]

u mnie teraz są dość bardzo częste, dodatkowo przeplatają się z dużą dawką agresji

Do nie dawna miałam podobnie ale ostatnio jest dobrze. Może dlatego, że spędzam więcej czasu ze znajomymi.

[uzyszkodnikzly]

Czasem miewam...

[Kateusz]

Ostatnio bardziej chce mi się zabić bardziej niż kiedy indziej ):

[horizon]

u mnie pojawiają się coraz rzadziej. do dobrze. ale, jak już ktoś napisał, przeplatają się z dużą dawką agresji, którą kieruje na siebie.

[FasolkaPoBretonsku]

U mnie zmiany, dojrzałem. Myśli samobójcze zmieniłem na te o ludobójstwie .

[nika32]

miałam kiedyś myśli samobójcze, ale nigdy bym ich nie zrealizowała, dzięki moim wrogom zrezygnowałam z planów samobójczych, bo wiem że by się cieszyli gdybym umarła

[V]

Miewałam, całkiem intensywne. Nawet kilka razy byłam blisko ich realizacji, ale zawsze coś mi w tym przeszkadzało. Na razie się uspokoiło, nie sądzę jednak żeby od tak się wyniosły, raczej tylko czekają na gorszą chwilę i potknięcie.

[dzikus]

Ostatnio miewałem ciągle takie myśli i pewnie będę miał nadal. Muszę się tutaj wygadać, bo to pomaga.

[kamyk]

Czasem też miewałem, ale zawsze doskonale wiedziałem, że tego nie zrobię. Raczej polegało to na zastanawianiu się, co by było gdybym to zrobił, kto przyszedłby na pogrzeb, kto i jak długo smuciłby się z tego powodu i przede wszystkim jak szybko wszyscy by zapomnieli i pogodzili się z tym. Jednak, nie wiem co takiego musiałoby się stać, bym zdobył się na taką odwagę i poświęcenie.

[Milczek]

Miewam tego typu myśli, ale są na świecie osoby, którym nie mogę tego zrobić, wiem że bardzo bym je zraniła, dlatego tylko to mnie trzyma tutaj.

[Gość]

dlt

[Grzegorz303]

Miałem raz w ciężkiej depresji, ale zdecydowalem ze nie bede juz takiej miał, no i nie miałem
Czasam myśle tak półżartem albo bez emocji, jakby to było umrzeć, albo jakby mnie samochód przejechał

[tanja]

Często mam takie myśli. Nawet mialm kilka planów. Ale jestem zbyt słaba i za.mało odważna by to zrobić.

[abuczok]

Często mam takie myśli. Nawet mialm kilka planów. Ale jestem zbyt słaba i za.mało odważna by to zrobić.

"Mózg rozciągnięty przez jakąś myśl już się nie skurczy do poprzedniego stanu" Też miałem, przez niemoc do działania. Później, gdy coś mi nie wychodziło, popełniałem głupią pomyłkę, jak każdy inny, to najłatwiej było pomyśleć, żeby skończyć do raz na zawsze. Teraz wiem, że takie myślenie powoli nas niszczy, więc lepiej w takich chwilach zająć mózg czymś innym

[tanja]

Nie zawsze jest to takie łatwe, gdy jest się totalnie zdolowanym z myślą że nie ma przyszłości tzn pozytywnej przyszłości dla mnie.

[V]

Hm... Zawsze można pomyśleć, że skoro i tak jest się już w stanie odebrać sobie życie, to równie dobrze można spróbować wszystkiego innego, w końcu i tak nie ma już nic do stracenia.

[USiebie]

Nope, to tak nie działa? Skłaniałbym się ku temu, że jak się widzi jakąś szansę, w próbowaniu czegoś innego, to się za samobójstwo raczej nie bierze? Zresztą jest jeszcze kwestia opłacalności? Można dojść do wniosku, że próby i starania suma sumarum są niewarte wysiłku, co przy ciężkiej depresji, kiedy większość rzeczy normalnie ciesząca po prostu nie cieszy, nie jest niczym nadzwyczajnym?

[abuczok]

Nie jest to takie proste, sam przez to przechodziłem. Gdy się utraci to co uważaliśmy za najcenniejsze, nie widzi się wyjścia z doła, popada się samemu coraz głębiej i głębiej. Coś odbiera nam siły do jakiegokolwiek ruchu, a przychodzi ból i agonia. Gdy zostaje nam tylko jedno wyjście, a jednak zdołamy wyjść jakoś z dna i pojawi się na naszej drodze małe wgłębienie, myśli o ucieczce od życia powracają. Najłatwiej jest się ich trzymać. Wtedy wydawało mi się, że to najlepsze rozwiązanie, ale to był strach przed bólem jaki towarzyszy depresji.