|
21 Kwi 2013, Nie 15:49, PID: 347814
Za tydzień spotykam się z kolegą z neta. Na początku myślałam że to niemożliwe ale jakoś się udało zaplanować. Miejscem spotkania będzie Kraków.. Boję się że przed spotkaniem sparaliżuje mnie strach.. A raczej chcę do tego podejść na luzie. Jak się do tego spotkania przygotować i czy wy mieliście okazję spotkać się z kimś kogo poznaliśce w internecie?
21 Kwi 2013, Nie 16:49, PID: 347830
Miałem. Podejść na ludzie nie umiałem, a w kwestii przygotowania to wyłącznie tematy do rozmowy. Żeby niezręczna cisza nie trwała zbyt długo.
21 Kwi 2013, Nie 17:51, PID: 347835
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 21 Kwi 2013, Nie 17:59 przez niesmialytyp.)
Nic z tym nie da się zrobić. Pierwsze spotkanie raczej z góry jest skazane na porażkę, trzeba się z tym po prostu oswajać, ja po pięciu różnych osobach nie mam już większych problemów ze spotkaniem się przez internet.
21 Kwi 2013, Nie 18:55, PID: 347856
Mandey napisał(a):Trzęsiawek dostanę, i co wtedy?I nic się nie stanie przecież  Skoro się chcecie spotkać, to znaczy że się lubicie a wtedy trzęsawka nie przeszkadza
21 Kwi 2013, Nie 20:42, PID: 347873
Spróbuj na siłę zagadywać do osób, z którym prawie nie rozmawiasz, to potem przy spotkaniu łatwiej Ci będzie znaleźć temat do rozmów. Trening czyni mistrza.
Lepszej rady chyba nie wymyślę.
22 Kwi 2013, Pon 9:02, PID: 347933
Myśleć o czymś innym (nie nakręcać myślenia wokół tego tematu), pójść i spotkać się tak jak by się przypadkiem wpadło na znajomą osobę..
22 Kwi 2013, Pon 14:02, PID: 347956
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 22 Kwi 2013, Pon 14:05 przez Judas.)
Proponuję się spóźnić, dlaczego? Gdybyś przyszła pierwsza to myślałabyś o tym co zrobisz, co on zrobi, jak wypadniesz itp. po prostu byś się zestresowała. Gdy się spóźniasz to nie będzie to Ci zawracało głowy, będziesz skupina na szybkim dotarciu na spotkanie a wtedy będziesz mogła mówić od razu z glowy. Człowiek jak coś mówi spontanicznie, bez przygotowania to wtedy jest wyluzowany, bo najgorzej jest wymyślić sobie tekst i czekać by go móc powiedzieć.
22 Kwi 2013, Pon 14:47, PID: 347963
Nie przejmuj się. Już sobie w głowie mącisz że fajnie Wam się gadało przez net a na żywo może być gorzej. Nic nie zakładaj, albo będzie ok albo nie, ale co z tego?
Zresztą zazwyczaj pierwsze spotkania są krępujące dla obu stron.
22 Kwi 2013, Pon 17:59, PID: 347989
"Myśleć o czymś innym (nie nakręcać myślenia wokół tego tematu), pójść i spotkać się tak jak by się przypadkiem wpadło na znajomą osobę"
Podpisuje sie obydwiema ręcami.
23 Kwi 2013, Wto 8:17, PID: 348042
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 23 Kwi 2013, Wto 8:17 przez aaron.)
Mandey , w odpowiedzi na Twoje pytanie: swoją pierwszą dziewczynę poznałem wirtualnie , skromnie mówiąc przypadliśmy sobie do gustu od pierwszego spotkania , miło to wspominam
 Byłem wtedy w Twoim wieku i też się trochę denerwowałem ale moje obawy okazały się zupełnie niepotrzebne
23 Kwi 2013, Wto 16:41, PID: 348085
Dzięki wam.. eh macie rację.. dobre te wasze rady.
No ale nie wiadomo czy w ogóle spotkanie się odbędzie.. ja się już nastawiłam, on chce zrezygnować. Dlatego że ja wyjeżdżam za granicę, nie spotkamy się już prawdopodobnie nigdy więcej. On się boi że mnie polubi i będzie tęsknić i zepsuje mi i sobie przez to życie.  ops:
23 Kwi 2013, Wto 16:43, PID: 348086
A może on... się w tobie...
23 Kwi 2013, Wto 16:57, PID: 348088
A moze, a nawet jeśli nie - faktycznie, ma rację.... Bo rozumiem, że kolega z fobią?
Z fobia też bym się w takie spotkania nie bawił. Ktos powie - desperat ze mnie. Nie zaprzeczam, w pewnym stopniu zdecydowanie tak...  Gdyby miało już dojść do ajakiegos spotkania na zywo, to fajnie by było, zeby chociaz jakaś bliska znajomość/przyjaźń z tego mogła wyjść - realna, nie internetowa.Bo w internecie dalej sobie będziecie mogli "poklikać".
23 Kwi 2013, Wto 17:24, PID: 348097
Zas napisał(a):A moze, a nawet jeśli nie - faktycznie, ma rację.... Bo rozumiem, że kolega z fobią?Kolega nie z fobią, o mojej fobii wie ale pewnie nie wie jak ja odczuwam różne sytuacje . On jest samotnikiem. No właśnie tylko problem w tym że wyjeżdżam, a może coś by z tego było.MarszałekFoch napisał(a):A może on... się w tobie...rozmawiałam z nim raz przez telefon, miły chłopak. Właśnie boi się że on się może zakochać  Ja wątpię ale mówi że łatwo się przywiązuje do ludzi. Jemu szkoda że ja wyjeżdżam, ale się już chyba z tym pogodził i nie chce się spotkać. Bo będzie tęsknił.Ale niekoniecznie.. na początku on namawiał.. teraz ja namawiam ale mi jest ciężko namawiać bo sama się waham. I jeśli on nie będzie zdecydowany i nie będzie mnie namawiał.. to ja pomyślę że się narzucam i d*pa z tego będzie. A to zawsze jakieś doświadczenie..się spotkać i pogadać jakoś.
23 Kwi 2013, Wto 18:15, PID: 348106
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 23 Kwi 2013, Wto 18:18 przez Judas.)
Typowa sytuacja, jedno czeka aż drugie zrobi coś konkretnego, drugie to samo. Widzę, że nie jest Ci obojętny, czemu rezygnujesz? Jak pojedziesz bez spotkania to będziesz żałować, uwierz, pożyj przez pewien czas chwilą, spotkaj się. Każdy by chciał idealny scenariusz, bez rozstań, ale nie na tym to polega by szukać najlepszej opcji a żeby samemu z
 opcji zrobić tą najlepszą. Namaluj swój świat.
24 Kwi 2013, Śro 22:02, PID: 348306
Ja poznałam się przez neta z moim chłopakiem, co prawda zanim się spotkaliśmy tak normalnie, to rozmawialiśmy przez praktycznie 6 lat. Koniec końców to on był bardziej zestresowany ode mnie, tak że nie był w stanie się odezwać. Na tyle, że się przestraszyłam, że nie umie mówić.
Strach jest normalny, byleby tylko ktoś pierwszy wydusił z siebie choć jedno słowo potem jest z górki A jak się przygotować? Nawet nie wiem, ubrałam się po prostu w swoje ulubione ciuchy, bo i tak w co bym się nie ubrała i tak nogi by mi się trzęsły ze stresu. A jeśli chodzi o odległość. Za granicą to faktycznie daleko. Nas dzieliła odległość Kraków - Białystok (6 godzin pociągiem). Nie powiem, ta odległość bolała strasznie, a zwłaszcza kilkumiesięczne oczekiwanie żeby znów się zobaczyć (podróże tanie nie są), ale nie żałowaliśmy tego, że się spotkaliśmy.
25 Kwi 2013, Czw 12:11, PID: 348341
W takiej sytuacji na jego miejscu też bym się nie spotkał. Nic nie zyska, a może stracić.
25 Kwi 2013, Czw 20:39, PID: 348446
uno88 napisał(a):W takiej sytuacji na jego miejscu też bym się nie spotkał. Nic nie zyska, a może stracić.Masz rację szczerze mówiąc.
27 Kwi 2013, Sob 16:41, PID: 348688
Przesadzacie z tym zakochiwaniem. Mam już prawie 27 lat, a tylko raz się zakochałem. Z całym szacunkiem do Ciebie, prawdopodobieństwo, że twój kolega się w Tobie zakocha po jednym czy dwóch spotkaniach wynosi jakieś 0,1%
27 Kwi 2013, Sob 17:14, PID: 348692
Piotr napisał(a):Przesadzacie z tym zakochiwaniem. Mam już prawie 27 lat, a tylko raz się zakochałem. Z całym szacunkiem do Ciebie, prawdopodobieństwo, że twój kolega się w Tobie zakocha po jednym czy dwóch spotkaniach wynosi jakieś 0,1% Nie generalizuj wszyscy nie są tacy jak Ty. Niektórzy szybko łapią bakcyla, inni wolniej. Czasem nawet wystarczy jedno spojrzenie by motyle się zaroiły w żołądku :-D
27 Kwi 2013, Sob 17:18, PID: 348695
Tym bardziej jeśli ktoś jest nieśmiały, nie gada z dziewczynami i już stworzył sobie w głowie jakieś wyobrażenie. Wystarczy akceptowalny wygląd i mamy zauroczenie.
27 Kwi 2013, Sob 17:35, PID: 348700
Mam dobre wspomnienia odnośnie takich spotkań.
Fakt, że były to osoby które poznawałam przez dłuższy czas w internecie(rok, 1,5 roku). I mimo mojej przeokropnej nieśmiałości i kompletnej pustki w głowie jakoś się udało porozmawiać. Teraz chciałbym poznać w końcu osobę z którą piszę od 6 lat na gadu, ale hmmm, to z kolei jest tak długi czas, że moje obawy są większe. A może zostawić sprawy tak jak są i nigdy się nie spotkać(?) miałby to swój urok.
27 Kwi 2013, Sob 17:48, PID: 348706
uno88 napisał(a):Tym bardziej jeśli ktoś jest nieśmiały, nie gada z dziewczynami i już stworzył sobie w głowie jakieś wyobrażenie. Wystarczy akceptowalny wygląd i mamy zauroczenie. Jak jest taki kochliwy, to się umówi z następną dziewczyną i zapomni o Mandey
27 Kwi 2013, Sob 17:57, PID: 348708
Nut napisał(a):Mam dobre wspomnienia odnośnie takich spotkań. Dam Ci dobrą radę: rób jak uważasz Nie oszukujmy się... nasza osobowość na necie i w prawdziwym świecie jest inna. Czasem skrajnie różna. Takie wyjście ze znajomością do realu jest trochę krępujące i dziwne, bo niby kogoś świetnie znasz a tak naprawdę nie znasz w ogóle. Ale to nie znaczy, że głupie. Jak tak chcesz to działaj. Na co czekać? @Piotr: to Mandey powinna działać by nie poznał innej 
|
|
|
PhS
