Czy mentalnie przygotowujecie się do rozmowy ?

[nord]

Jak jest u Was, czy macie sprawdzone sposoby na udaną konwersację ? U mnie w pracy jest niestety wspólna kuchnia i duże prawdopodobieństwo, że ktoś w niej siedzi. Zazwyczaj czekam na okazję, aż będzie pusto i wtedy szybciutko nalewam herbaty i spadam w obawie, że ktoś nagle wejdzie. Niestety to jest zwykłe unikanie stresujących sytuacji gdzie trzeba wykazać się gatką, no przynajmniej wypada. Podobno metodą na zwalczanie fobii jest wychodzenie na przeciw, ale co zrobić jeśli nie ma się pomysłu na rozmowę bo przecież takie sytuacje są codziennie,

[lolek]

Nie myśl o rozmowie. Po prostu rozmawiaj i tyle. No chyba, że nie masz ochoty, to nie rozmawiaj.

[Użytkownik 528]

U mnie w pracy jest niestety wspólna kuchnia i duże prawdopodobieństwo, że ktoś w niej siedzi.

u mnie też, ale są też gazety na stołówce, więc można wlepić w nie wzrok
nie ma sensu się przygotowywać; każda rozmowa jest inna od poprzedniej, może bądź po prostu na bieżąco z pewnymi uniwersalnymi tematami; jeśli trafisz na gadułę, wystarczy, że życzliwie go wysłuchasz.

[lochfyne]

Myślenie, analizowanie i przygotowywanie się do tak prostej sytuacji sprawia że stresujemy się i to jest chyba główny powód przez który nie potrafimy nic powiedzieć.

Nie wiem niestety jak nie myśleć.

[nord]

Nie myśl o rozmowie. Po prostu rozmawiaj i tyle. No chyba, że nie masz ochoty, to nie rozmawiaj.

Zazwyczaj tak jest, że nie mam ochoty bo jak odrywam się od pracy by zrobić sobie herbatę to nadal jestem pochłoniety pracą i nie mam ochoty na konwersację. Niestety firma w której pracuje jest specyficzna, wszystkie pracujące tam osoby są towarzyskie i nie odzywanie się jest poprostu odbierane jako coś dziwnego, a jak już się odezwiesz to wiadomo żeby wyglądało to naturalnie a nie wymuszone bo to widać i słychać.

[nord]

[quote="lolek"]Nie myśl o rozmowie. Po prostu rozmawiaj i tyle. No chyba, że nie masz ochoty, to nie rozmawiaj.

Zazwyczaj tak jest, że nie mam ochoty bo jak odrywam się od pracy by zrobić sobie herbatę to nadal jestem pochłoniety pracą i nie mam ochoty na konwersację. Niestety firma w której pracuje jest specyficzna, wszystkie pracujące tam osoby są towarzyskie i nie odzywanie się jest poprostu odbierane jako coś dziwnego, a jak już się odezwiesz to wiadomo żeby wyglądało to naturalnie a nie wymuszone bo to widać i słychać
W ten właśnie sposób odkryłem w sobie fobika, robiąc coś wbrew sobie, czyli bedąc na siłę uśmiechniętym i komunikatywnym.

[panpanpan]

Czytałem kiedyś artykuł, z którego wynikało, że najlepsza gadanie to rozmowa nie na temat, o którym myśli się. Chodziło o to, iż człowiek podobno lepiej wypada wtedy kiedy nie mówi tego, o czym przed chwilą myślał, tylko to, co mówi. Artykuł sugerował, że wcześniejsze myśli o schematach przyszłej rozmowy, powodują nerwice i w rezultacie wypadają tragicznie. Dlatego podobno najlpszymi rozmówcami są manipulanci, socjopaci, i inne świry, które nie mówią tego o czym myślą. Aczkolwiek podobno to okrutnie trudna sztuka do nauki. Niestety ja odpadam, jestem za bardzo wrażliwy i zawsze schizofrenicznie układam scenariusze(jak powiem, co powiem, z jaką siłą, temat, jakie słowa użyje). Wkurza mnie to do potęgi n-tej. pozdrówki

[Jas]

Artykuł sugerował, że wcześniejsze myśli o schematach przyszłej rozmowy, powodują nerwice i w rezultacie wypadają tragicznie.

Bo tak jest.

Niestety ja odpadam, jestem za bardzo wrażliwy i zawsze schizofrenicznie układam scenariusze(jak powiem, co powiem, z jaką siłą, temat, jakie słowa użyje). Wkurza mnie to do potęgi n-tej.

Ja podobnie, ale pracuję nad tym! Zawsze jak zaczynam myśleć, to mówię sobie: "stop" i próbuję skupić się na czymś innym. Pracuję nad tym intensywnie i daje to jakieś skutki

[nord]

Jestem podobnego zdania ale jak znienacka jesteś o coś zapytany to jak szybko odpowiedzieć kiedy nie wiesz co powiedzieć na miejscu.

Z drugiej strony jeśli chcę coś zapytać np. przez telefon, powiedzmy dzwoniąc do innej firmy, to wolę najpierw sobie przygotować te pytanie żeby w miarę profesjonalnie wypaść. Jeśli tego nie robię a chwytam bez zastanowienia za słuchawkę to w pewnym momencie zadaję sobie pytanie "a co ja właściwie miałem powiedzieć".

[Empty Space]

Warto sobie uświadomić, że "to nie fobia, ja po prostu mogę nie lubić takich konwersacji w tłumie". Bo możesz tego nie lubić i koniec!
Długo drążę temat fs, ale audycja radiowa, którą tu znalazłem sporo mi wyjaśniła. Jeśli dostrzeżesz tę prawdę, że "nie lubię" a nie "boję się", w Twoim życiu może się dużo poprawić.

[stap!inesekend]

Myślałem, że ja jestem jakiś tępy, ale wczoraj byłem na konferencji i co widzę? Kolesie z wieloletnim doświadczeniem w sprawach politycznych i co? Cała kartka zapisana! Naprawdę, nie ma co miec przez to kompleksów

[panpanpan]

Myślałem, że ja jestem jakiś tępy, ale wczoraj byłem na konferencji i co widzę? Kolesie z wieloletnim doświadczeniem w sprawach politycznych i co? Cała kartka zapisana! Naprawdę, nie ma co miec przez to kompleksów

Przepraszam, ze chcę być taki mentorowy(jest takie słowo?, tego nie wiem), nauczający, irytujący, to z góry przepraszam.Szkoda, ze nie jestem taki kozak werbalnie, a tylko na forum webowym. Aczkolwiek sądze, iż co innego są notatki na kartce, językiem pisanym, a co innym chore schizofreniczne, natrętne scenariusze, umieszczane w mózgu. Wiedźcie o tym, ze jak byłem na komisji w Zus, przed pobytem w sanatorium psychosomatycznym, to chodziłem kilka dni w kołko mieszkania, co tam beda pytać, jak zareaguje, jakiej barwy glosu użyje, co, jak? T ojest chore. Notatki pisane, a notatki w mozgu to są 2 zupelnie inne rzeczy. Uwierz mi, i jeszzcze raz przepraszam za irytujący mentoryzm(hehe). Zycze milego dnia.

[anikk]

Notatki to pozytywna rzecz, przynajmniej nie zapomni się o niczym, szczególnie jeśli to konferencja, gdzie na każdą z części przeznaczona jest określona ilość czasu.
Ja robiłam notatki pisemne (teraz tylko w myślach) dotyczące nie tylko merytorycznej części sprawy, pisałam też scenariusze na różne sytuacje, począwszy od wejścia, sposobu zapukania itd. Albo jak się zachowam jak szatnia będzie na lewo, a jak - gdy jej nie zauważę po wejściu. Czy wrócę czy może zacznę wiązać buta lub udam, że dostałam smsa. To nienorrrrmalne.