Pozwolicie, że wrzucę jeszcze swoje trzy grosze.
Ja mam 28 lat i nigdy nie pracowałem na etat. Później zacząłem studia, które trwają dalej. Jak dobrze pójdę skończę w wieku 30 lat. Jedyne moje doświadczenie to praktyki studenckie. Już 3 albo 4 rok udzielam korepetycji, trochę grosza zarobię, ale wiadomo, to nie to samo co praca na etat.
Ja mam dopiero 19 lat i jeszcze nigdy nie pracowałam, ale jest mi z tym bardzo bardzo źle. Głupio się czuję gdy rodzice dają mi pieniądze choć sama się czasem o nie proszę, ale w sercu czuję wstyd. Ktoś powie: "Masz dopiero 19 lat" - tak, ale jak widzę po moich znajomych z klasy że już pracują to mnie szlak trafia. I z jednej strony chciałabym iść do pracy, ale jak sobie pomyślę, że przez cały dzień mam odczuwać stres - najpierw w szkole potem w domu, to też mnie szlak trafia. A do tego jeszcze dochodzi lenistwo to też prawda - nienawidzę (i to z całego serca) wstawać wcześnie rano. Poza tym myślę że do niczego się nie nadaję, wyobrażam sobie jak wszyscy się ze mnie w pracy śmieją, jak krzyczą że zrobiłam coś tam, a miałam zrobić co innego, rozmowy kwalifikacyjnej też sobie nie wyobrażam dobrze, same złe wyobrażenia!
Mam 20 lat, i jeszcze nie pracowałem i boję się iść gdziekolwiek.
Obawiam się o moje życie zawodowe. :-)
ja nie umiem sobie znaleźć, nie wiem na jakiej mi zależy pracy, wiem że nie chciałabym żadnej głupiej, monotonnej pracy a są takie w ogłoszeniach w gazecie poniżej godności ludzkiej, nikt kto ma swój honor i dumę nie przyjmie takiej pracy.
Póki co to dorabiałem sobie w tzw. obozach pracy, a teraz trochę luźniej się na studiach powinno zrobić, to się będę musiał przełamać i szukać praktyk.
Mam 22 lata i jeszcze nie pracowałem, ale to się wkrótce musi zmienić, bo rzuciłem studia (przez "fobię").
Jeśli ktoś myśli, że zaszycie się w domu z pracą przy kompie to idealne wyjście dla fobika, to lepiej niech się dobrze zastanowi...