|
22 Lip 2008, Wto 1:51, PID: 45500
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 22 Lip 2008, Wto 1:53 przez petred.)
Podobno u większości FS zaczyna się właśnie z powodu jakiegoś niemiłego przeżycia z przeszłości . Mam wrażenie że u mnie tak mogło być . Ciekawy jestem czy u Was również. Aha jestem tu nowy i od ok 13 lat jestem ,, szczęśliwym,, posiadaczem FS
22 Lip 2008, Wto 7:47, PID: 45513
roznie bywa
ja mialem wiele stresujacych sytuacji, od ktorych zaczelo sie to rozwijac ale tez pojedyncze bardzo niemile przezycia, ktore to poglebily
22 Lip 2008, Wto 8:58, PID: 45529
Oj były były. Ale nie chce ich rozpamiętywać. Lepiej skupić się na szczęśliwej przyszłości i teraźniejszości. Na zmianach, które mam nadzieje będą powoli występowały. Wenlafaksyna + terapia Richardsa
23 Lip 2008, Śro 10:36, PID: 45765
Michał napisał(a):Każdy miał ...Chodzi mi przede wszystkim, że ludzie bez f/s.
25 Lip 2008, Pią 16:06, PID: 46725
Były takie sytuacje szkoda wspominać . Ja miałem atak lękowy bardzo drastyczny po którym wszystko mi się tak nasiliło że ciągle nie moge normalni funkcjonować.
26 Lip 2008, Sob 13:20, PID: 47187
Miałam kilka niemiłych sytuacji w dzieciństwie, ale to nie było nic poważnego, takie rzeczy zdarzają się każdemu. Raczej nie sądzę, żeby właśnie one były przyczyną mojej fobii.
26 Lip 2008, Sob 13:56, PID: 47195
Wydaje mi się, że trudne sytuacje nie wywołują fobii, ale mogą ją pogłębić...
Kiedy masz życzliwych ludzi wokół siebie, wsparcie, zrozumienie i po prosu farta w życiu, to możesz mieć fobię (skłonność do niej), ale radzić sobie z nią jakoś... Gorzej jeśli na drodze spotyka się ludzi, którzy nie życzą Ci najlepiej i po prostu ci się nie wiedzie! Ja w gruncie rzeczy, to chyba miałam farta w życiu... Spotkałam na swojej drodze bardzo dobrych ludzi... Niestety dziś mam do czynienia z nieustannym ocenianiem, silną presją, toksycznymi ludzmi...(niestety nie mogę tego uniknąć, bo to muszę spotykać ich w pracy)! Fobia, w moim przypadku umiarkowana do tej pory, pod wpływem codziennych stresujących sytuacji stała się nie do zniesienia... Niestety, aby ją wyleczyć, bedę musiała się od tych sytuacji odciąć...
27 Lip 2008, Nie 12:58, PID: 47625
U mnie dziecinstwo usłane było takimi sytuacjami, najbardziej pamiętam jakieś 6 takich incydentów, które jeszcze tak mocno siedzą w mojej glowie ze moge je opowiadać ze szczegółami. Ale to dobrze bo przynajmniej mam nad czym pracować z terapeutą
27 Lip 2008, Nie 17:41, PID: 47698
Tak Mops, powtarzające się sytuacje wpływają na psychikę.
Niemniej to nie dobrze, gdyby one nie miały miejsca, nie musiałbyś prawdopodobnie nad nimi pracować. Ale wiem Tobie chodzi, że pamiętasz ze szczegółami. Dla innych sytuacje są tak przykre, że wypierają je ze świadomości - w ogóle sobie z nich nie zdają sprawy. Wtedy dopiero praca terapeutyczna jest trudna. Nie wiem, jak dla terapeuty (pewnie też), na pewno dla pacjenta.
27 Lip 2008, Nie 17:59, PID: 47701
Było ich naprawdę dużo...za dużo.
Szkoda opowiadać, nie chcę sobie psuć i tak kiepskiego humoru 
27 Lip 2008, Nie 18:27, PID: 47706
Czekaj, czekaj. Kiepski to akurat warto popsuć.
 8)
27 Lip 2008, Nie 18:37, PID: 47713
Życie jest pełne stresujących sytuacji, nawet życie dziecka - to sie tyczy każdego. U nas takie przeżycia są tylko wyzwalaczem fobii - jej przyczyna i podłoże tkwi w nas od urodzenia. Przecież tyle dzieci dorastało w czasie wojny, przezyły głod, przesladowania ze strony innych ludzi, ciągly strach o zycie - a mimo to nie wszystkie zachorowały na fobie społeczną. Na podstawie własnego doświadczenia mogę powiedziec ze to tkwiło we mnie od dziecka - niesmiałosc, brak odporności na krytykę - musiały doprowadzić do stanu w jakim się znajduje obecnie.
27 Lip 2008, Nie 18:53, PID: 47717
Michał napisał(a):Czekaj, czekaj. Kiepski to akurat warto popsuć. Nie warto się jeszcze bardziej dołować. Cytat:Życie jest pełne stresujących sytuacji, nawet życie dziecka - to sie tyczy każdego. U nas takie przeżycia są tylko wyzwalaczem fobii - jej przyczyna i podłoże tkwi w nas od urodzenia. Przecież tyle dzieci dorastało w czasie wojny, przezyły głod, przesladowania ze strony innych ludzi, ciągly strach o zycie - a mimo to nie wszystkie zachorowały na fobie społeczną. Na podstawie własnego doświadczenia mogę powiedziec ze to tkwiło we mnie od dziecka - niesmiałosc, brak odporności na krytykę - musiały doprowadzić do stanu w jakim się znajduje obecnie. W tej chwili myśle że to kwestia genów niż wychowania. Moje wychowanie i kontakty z rówieśniami tylko dolały oliwy do ognia. Tak to być może byłbym lekko nieśmiały, nic więcej.
27 Lip 2008, Nie 18:55, PID: 47718
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 27 Lip 2008, Nie 18:56 przez LostSoul.)
Już same narodziny są pierwszym, bardzo stresującym wydarzeniem , wydarzeniem które - chociaż go nie pamiętamy - może wpłynąć na nasze życie.Czytałem, że osoby, które podczas narodzin miały pępowinę obwiniętą dookoła szyi, nie lubią ubierać się tak, by mieć tą szyję zakrytą
 Coś w tym jest, jakiś uraz w podświadomości tkwi...Również czytałem o człowieku, który przez wiele lat swojego życia chodził do psychologa, bo miał problemy z poczuciem własnej wartości.Pod hipnozą cofnięto go do chwili narodzin...i okazało się, że lekarz, który przyjmował poród, powiedział: "Z niego chyba to nic nie będzie"....
27 Lip 2008, Nie 20:17, PID: 47779
lostsoul napisał(a):"Z niego chyba to nic nie będzie".... Hardcorowe 8)
27 Lip 2008, Nie 20:19, PID: 47780
Pochwalilabym Ci posta Losti ale cholera wykorzytsalam limit.
Ale ciekawe to. Więc pochwala dla Ciebie w tym poście jest
27 Lip 2008, Nie 20:21, PID: 47782
Sugar Sweet napisał(a):Pochwalilabym Ci posta Losti ale cholera wykorzytsalam limit. Sugar, to jutro pochwalisz
27 Lip 2008, Nie 20:21, PID: 47784
Sugar Sweet napisał(a):Pochwalilabym Ci posta Losti ale cholera wykorzytsalam limit.To ja zrobię to za Sugar... i trochę też za siebie
27 Lip 2008, Nie 20:29, PID: 47790
lostsoul napisał(a):Sugar, to jutro pochwalisz No rzeczywiscie moge jutro 8) No, i tego się trzymajmy, chyba że jedna pochwała dziennie to za mało. Dwie? M.
28 Lip 2008, Pon 16:03, PID: 48190
O rany. Dochodzę do wniosku, że jestem strasznie przewrażliwiona. Od chyba połowy czerwca nie odważyłam się otworzyć strony z tym forum bo się bałam że coś złego napisałam. Dziś się zebrałam na odwagę i zajrzałam, normalnie kamień spadł mi z serca.
Jestem głupia. Tak a propos tych niemiłych sytuacji to ja miałam dużo w dzieciństwie z dziadkiem w roli głównej. Ciekawe że teraz jak jest taki super stary to nie wiem, zapomniałam? On mnie nazywa "kochane dzieciątko". Dziwne. A wyżywam się na tacie, który z tym miał tyle wspólnego tylko, że na to pozwalał.
28 Lip 2008, Pon 16:05, PID: 48191
Nie przejmuj się
. Ja czasem potrafie popaśc w niezłą skrajnośc...
28 Lip 2008, Pon 16:15, PID: 48196
Oenanthe napisał(a):... A wyżywam się na tacie, który z tym miał tyle wspólnego tylko, że na to pozwalał.Właśnie może dlatego sie wyzywasz. Witaj z powrotem. Mam nadzieję, że nie jesteś wilkiem , bo Cię wspominaliśmy akurat nad ranem z Niered'em.
28 Lip 2008, Pon 22:53, PID: 48432
hehe wilkiem, raczej nie
W zasadzie to nie ma co wspominać 
|
|
|
PhS
ale staram sie ich nie rozpamietywac tylko pielegnowac te pozytywne wspomnienia, ktorychi tak nie jest zbyt duzo
