|
06 Lip 2012, Pią 16:31, PID: 307386
Ja np. tylko wtedy gdy odetnę się fizycznie od swoich obowiazków tzn. gdy wyjadę gdzieś na odpoczynek, wtedy wiem że nikt i nic nie jest w stanie mnie znowu "wkręcić" w stan napięcia. Jest to jedyny sposób by nie odczuwać napięcia bo niestety szara codzienność sprawia że trudno mi znaleść spokój wewnętrzny. Jak jest z wami, czy potraficie się poprostu odciąć i totalnie wyluzować ?
06 Lip 2012, Pią 17:24, PID: 307406
Tak, ale jest to rzadki stan. W moim wypadku dzieje się to wtedy gdy jestem sam na łonie przyrody, nad jeziorem, w lesie, na polu czy też na wzgórzu. Ja, ewentualnie pies, mp3 i przyroda. Tak się wyciszam. Sam znam kilka miejsc w swojej odludnej okolicy sprzyjających chillowi.
07 Lip 2012, Sob 1:41, PID: 307497
nie odnajduję, od roku najmniejsze g...o wlecze się za mną każdym metrem i centymetrem, ale widzę światełko w tunelu, dzisiaj zobaczyłam.
07 Lip 2012, Sob 10:41, PID: 307513
Tez nie odnajduję. Nawet jak w domu siedzę to zawsze nawiedzą mnie przykre myśli związane z zamartwianiem się, przeszłymi niepowodzeniami i niegdyś urażoną dumą.
07 Lip 2012, Sob 14:43, PID: 307521
Czasem się potrafię wyciszyć, zazwyczaj poprzez sport albo wypad na miasto
07 Lip 2012, Sob 18:52, PID: 307550
hm ja nie wiem do końca czy mam coś takiego jak spokój wewnętrzny. Jedyne co mi sie kojarzy to moment w którym nie mam żadnych obowiązków, nikt sie mnie nie czepia i nie muszę się niczym martwić. Teraz tak wlasciwie mam, ale czy to jest jakiś taki stan szczęścia? hmm dla mnie to jest takie trochę nikaje. Ani źle ani dobrze. Ale to chyba dobrze, bo człowiek potrzebuje trochę jakichś obowiazków, żeby mógł docenic odpoczynek, ale gdy ma sie zbyt długi odpoczynek czlowiek zacyzna popadć w marazm i tu są potrzebne jakies obowiązki
07 Lip 2012, Sob 21:07, PID: 307559
Mógłbym po części podpisać się pod postem Stacha. Czuje spokój właściwie tylko wtedy, gdy nei obchodzi mnei kompletnie nic i nic nie irytuje. Nawet teraz, gdy siedzę w domu, tak się nie czuję. raz, ze od pewnego czasu irytuje mnie obecność matki, dwa, za oknem drą ryja jakieś bachory (bez przerwy!), trzy - juz nic mnie nie "kręci" i nic nie daje złudzen, ze robię coś ciekawego. więc w tym stanie totalnej izolacji i świętego spokoju pewnie bym położył się spać. Przecież gdy właczę komputer, ujawniaja sie zwykle natrętne mysli i z relaksu i nraku napięcia nic nie wychodzi....
A z drugiej strony, czasem, gdy chodzę gdzieś po mieście czy tam jakimś sklepie, też czuję sie jakby wolny, swobodny, stres sie zmniejsza... Gorze, gdy to chodzenie wiąze sie z szukaniem posród tysiaca łąchów czegoś ciekawego... chpociaż ostatnio i to mi wychodziło. Ale generalnie - gdybym znowu zaczął studia, musiał iść do rpacy, odnaleźć sie w wśród nowych, obcych ludzi, i nie zesrać się przed nimi ze strachu... Ja chyba nei potrafię już pozbyć sie napięcia... Czy ja andaję się jeszcze do życia w społeczeństwie?
07 Lip 2012, Sob 22:59, PID: 307572
Nie, nie odnajduję. Często uciekam od trudności, oddaję się rozrywkom, ale powoduje to jedynie odgonienie złych myśli, które kiedyś powrócą. Lęki i natręctwa spadają do poziomu minimalnego, ale wystarczy np. obecność gdzieś w pobliżu niepożądanej osoby (czyli z mojego punktu widzenia większości ludzi na świecie), żeby próby totalnego wyluzowania się szlag trafił.
08 Lip 2012, Nie 0:37, PID: 307580
Ooo... mam wrażenie, zę obecność drugiej osoby tolerowałbym tylko, gdyby to była "ta jedyna, wspaniała, przy której dobrze sie czuję i sama jej obecność pozwala porzucić natrętną i bezprouktywną rutynę, która przcież jest powodem do wstydu, nie imponuje, no i tak szczerze - przeszkadza"; ta wspomniana bliska osoba byłaby mozę nawet na to odtrutką - przecież samo pochłonięcie obowiązkami na studiach czasem pozwalało zapomnieć (choć raczej dawno), a jak czasem dałem sie gdzieś wyciągnąć/los jakoś sie usmiechnął i w dodatku było fajnie (czyli max. 3 razy na 5 lat), nie tęskniłem za moim permanentnym spokojem.
Każdy pewnie potrzebuje czasem ciszy, samotności i chwili, kiedy moze zapomnieć o wszystkim, ale czy tak często jak ja?
08 Lip 2012, Nie 13:55, PID: 307655
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 08 Lip 2012, Nie 13:56 przez jackie.)
Zas, ja potrzebuję samotności bardzo, bardzo i jeszcze bardziej. Nie mogę np wychodzić z domu choćby co trzy dni, bo mi siada psychika. Przez większość życia muszę mieć ciszę i spokój. Najchętniej spędziłabym całe życie w samotności, tak szczerze - bez zobowiązań, stresu i kogoś na głowie. Kogokolwiek, bo nawet, jeśli jest to ktoś dla mnie ważny, to obecność tej osoby mnie zwyczajnie męczy.
Co do tematu, ja nie potrafię się "wyluzować", doskwiera mi poczucie bezsensu istnienia i tak już chyba pozostanie, bo nikt nie wmówi mi, że to tylko przejściowe. Wyciszam się może troszkę tylko wtedy, gdy tworzę; no i wtedy tylko właśnie gdy jestem zupełnie sama, nie podlegająca nikomu.
08 Lip 2012, Nie 14:03, PID: 307659
Nie często, ale odnajduje. Zazwyczaj wtedy, gdy mam coś do zrobienia i biorę się za to a nie odkładam 'na potem. Porządki domowe powodują u mnie spokój wewnętrzny ( zwłaszcza prasowanie
 ). Czasem udaje mi się odciąć totalnie i wyluzować na dłużej. Jednak najczęściej walczę sama z sobą i staram się unikać stresowych sytuacji bądź osób, które ten stres by wywoływały. Oczywiście z różnym skutkiem.
08 Lip 2012, Nie 16:41, PID: 307695
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 08 Lip 2012, Nie 16:44 przez uno88.)
Przypomniało mi się ,że kiedyś odnajdywałem spokój na strzelnicy. Oddanie się czemuś w pełni powoduje u mnie spokój. Niestety to horendalnie droga impreza .a cena za nabój jest taka sama jak w USA ,mimo kilkukrotnej różnicy w zarobkach. Takie kwiatki wychodzą jak nie ma wolnego rynku i zdrowej konkurencji.
08 Lip 2012, Nie 17:21, PID: 307705
Spokój wewnętrzny? A co to jest?
Najczęściej odnajduję taki stan podczas spotkań z dobrymi znajomymi. W przypadku braku takich spotkań pomaga jedynie bezmyślne gapienie się w okno, ale to są ułamki sekund. Wyprawy w odludne miejsca mi nie robią, mam wtedy jeszcze większy natłok myśli. Ostatnio coraz częściej myślę o medytacji, bo moje ulubione zajęcia już dawno przestały mi pomagać.
09 Lip 2012, Pon 12:37, PID: 307760
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 09 Lip 2012, Pon 12:42 przez miszulas.)
Czasem odnajduję, ale coraz rzadziej. Trudno mi sobie przypomnieć czynniki, które mi pomagają. W latach nastoletnich pomagały mi gry komputerowe, co prawda mało która mnie wciągała, ale jak już mnie jakaś wciągnęła to zapominałem o całym świecie
11 Lip 2012, Śro 21:09, PID: 307935
Wg mnie jeśli człowiek wszedł w taki stan permanentnego napięcia, w takie błędne koło, to równie dobrze może z tego wyjść. Pytanie tylko jak to zrobić
13 Lip 2012, Pią 23:14, PID: 308224
Kiedyś leżenie na łące pozwalało mi na chwilę spokoju. Dziś już nie potrafię. Nic nie działa. Muzyka, gry, filmy, las - nic. Może jedynie wysiłek, ale w bardzo ubogi sposób. Marzy mi się aby znaleźć takie zjawisko,które dawałoby choć na parę chwil odizolowania się od męczących myśli. Takie chwilowe odklejenie się od siebie i przeanalizowanie wszystkiego na trzeźwo.
14 Lip 2012, Sob 0:40, PID: 308269
Na mnie nadal gry czasem działają. ale muszę sie nieźle wkręcic w klimat, mieć nastrój, ochotę. tylko to nie jest spokój wewnętrzny chyba, tylko zapomnienie... Czasem tak mam przy dobrym filmie, czasem ciekawym artykule - a inni pewnie przy flaszce albo joincie.
Ale jaki facet, takie używki...
24 Lis 2012, Sob 21:46, PID: 326201
Jestem spokojny gdy wiem, że nie zmarnowałem dnia, ze zrobiłem cokolwiek aby się rozwijać. Czy to osobiście, czy zawodowo.
Natomiast odpoczynek typu nicnierobienie, medytowanie itd nie daje mi spokoju tylko coś wręcz odwrotnego. Głównie dlatego, że nie znoszę marnowania czasu. "Odpocznę po śmierci"  .
25 Lis 2012, Nie 1:37, PID: 326252
Jak wychodzę na długie samotne spacery. Tam, gdzie nie ma ludzi. Albo medytuję ale to mi się rzadko zdarza.
30 Lis 2012, Pią 14:43, PID: 328054
Po 50km ostrej jazdy rowerem gdy wracam do domu to odczuwam spokój absolutny
Ale nie trwa to długo niestety, stopniowo "wracam" do rzeczywistości już po kilku godzinach.
30 Lis 2012, Pią 22:22, PID: 328189
Tośka napisał(a):Odnajduję wewnętrzny spokój w samotności. Obojętnie, czy chodzę po mieście, czy siedzę w domu, słucham muzyki lub czytam coś ciekawego. W moim przypadku nietrudno o osiągnięcie stanu odprężenia i wyciszenia. Jestem wobec siebie łaskawa i nie katuję się żadnymi niewesołymi myślami. Nie lubię za to, gdy ktoś wtrynia się z butami w moje życie i chce mi ten spokój zaburzyć. A co robiłaś by odnaleść ten spokój przez te kilka lat ? |
|
|
PhS
Tylko że ja nie chcę niczego analizować, w analizowaniu wszystkiego to ja akurat robię za dziesięciu.
