|
25 Kwi 2012, Śro 19:13, PID: 299841
Hej! To pytanie dręczy mnie od dawna....Czy osoba z socjofobią jest w stanie mieć chłopaka/dziewczynę? Ja osobiście nigdy nie miałam chłopaka, co mnie trochę przeraża. Ale po prostu nie potrafię wyobrazić siebie w związku. Miałabym pójść na impreze z chłopakiem? Boże, chyba bym się wykończyła nerwowo! A jak wygląda to u was?
25 Kwi 2012, Śro 20:16, PID: 299849
Dobre pytanie. Zawsze mnie intrygowało jak fobik społeczny jest w stanie w ogóle wejść z kims w bliższe relacje, potrafić na tyle zaufac drugiej osobie, by ja blisko do siebie dopuścić dodatkowo tworząc związek? Może w niektorych przypadkach to nie fobia, tylko nieśmiałość? Verloren, ja podobnie nie jestem w stanie sobie wyobrazić że 1. ktokolwiek kiedykolwiek zainteresuje sie takim dzikusem jak ja, 2. ja bede umiala zaufac, ze komus zalezy a nie robi sobie jaja..
12 Maj 2012, Sob 17:31, PID: 301482
Jak na razie nie byłam z nikim w związku, ale nie mówię "nie" wszystko jest możliwe.
W sumie też myślę, że pomimo nowych stresujących sytuacji w jakimi musi zmierzyć się fobik będąc w związku jest to też dobre rozwiązanie, bo nie jest sam. Zawsze ma wsparcie i osobę, która go w pełni akceptuje, to też powinno dodać mu niego pewności siebie i pomóc. Zawsze miałam problem z odróżnianiem miłości od przywiązania, zakochania od przyjaźni, czy uzależnienia od potrzeby bycia przy innej osobie. Jeśli już mi się zdarzy kogoś dopuścić do siebie, momentalnie uzależniam się od tej osoby, bo czuję się w miarę bezpiecznie z czasem zaczynam zastanawiać się, co do niej czuję, czy jest to właśnie uzależnienie, bo daje mi spokój, czy się w niej zakochuje, czy co ja właściwie czuję.
12 Maj 2012, Sob 17:48, PID: 301487
w nawiązaniu bliskiej znajomości najtrudniejsze byłoby dla mnie powiedzenie, że nigdy nie byłem w związku (no nie licząc samego etapu zapoznawania ale przyjmijmy, że to się stało [chociaż to też mało realne] :-P ). Bałbym się ośmieszenia. Większość ludzi te różne etapy poznawania przerobiła w wieku nastoletnim w okresie dojrzewania. Wiec wątpię, żeby jakaś dziewczyna chciała się męczyć z kimś bez doświadczenia.
12 Maj 2012, Sob 22:56, PID: 301573
A ja prawie się kiedyś ożeniłem
 ale na szczęście "prawie"
21 Maj 2012, Pon 22:49, PID: 302694
Ja poznałam wspaniałego chłopaka na innym forum o fobi... a w dodatku złapał mnie akurat, jak kasowałam konto, także akurat się na mnie załapał, bo tamten serwis nie powiem jaki był... ale nie ważne. On przyjechał specjalnie do mojego miasta, by się poznać, ale po długich dyskusjach na ggy. Byłam strasznie spięta, ale się poznaliśmy, i się okazało, że było cudownie. I przyjechał też na sylwestra. I po krótkim czasie się we mnie zakochał. Teraz ma jakieś straszne problemy ze sobą i jakoś ostatnio nie pisze do mnie, ale osobiście, to najlepszy człowiek, jakiego udało mi się spotkać... dobry, delikatny, nieśmiały, i co najważniejsze, ma ogromne serce... mam nadzieję, że jak sobie wszystko poukłada, to jakoś uda nam się coś wymyślić, by wiadomo... było coś więcej bo jak na razie mieszkamy w innych miastach. Także znajomości z internetu popłacają i czasem warto się przełamać i iść na jakieś spotkanie bo na prawdę, jest stresu jak nie wiem co, ale warto. Pozdrawiam
22 Maj 2012, Wto 11:31, PID: 302720
zapomniananazawsze napisał(a):Także znajomości z internetu popłacają i czasem warto się przełamać i iść na jakieś spotkanie bo na prawdę, jest stresu jak nie wiem co, ale warto. Pozdrawiam Też tak uważam, czasem nawet kosztem wielkiego stresu lepiej sie przełamac.
11 Sty 2015, Nie 19:57, PID: 429350
Patrzac na kolezanki,ktore co chwile przychodza z placzem,ze ich facet je zdradzil,ze byl z kilkoma laskami na raz w zwiazku itp. Dziekuje bogu,ze nie mam parcia na zwiazki. Przykre,ze kazdy facet jest zdoolny do zdrady:]
11 Sty 2015, Nie 20:31, PID: 429360
MiMała napisał(a):Przykre,ze kazdy facet jest zdoolny do zdrady:]Być może każdy jest zdolny, jednak nie każdy by się na to zdecydował.
11 Sty 2015, Nie 20:53, PID: 429366
Nie byłam pomimo że mam już swoje lata i z jednej strony w pewnych chwilach bardzo bym chciała, ale z drugiej nie wyobrażam sobie siebie w związku. Musiałabym czuć się naprawdę swobodnie z tą osobą żeby móc cieszyć się tym związkiem i miłością, w innym razie to byłoby mega stresujące. Przy takiej osobie trzeba się otworzyć, być szczerym a u fobików z tym przełamaniem jest ciężko jak diabli. Poza tym związek wiąże się z czymś więcej niż tylko przebywaniem, trzeba się też całować itd i tu kolejne stresy... poznać rodzinę drugiej połówki i jako tako wypaść. Także ciężko jest fobikom i chyba tylko nieśmiałym się udaje bo prawdziwy fobik jak się nie wyleczy to wątpię żeby był w stanie najpierw kogoś "złapać" a potem z nim egzystować.
11 Sty 2015, Nie 22:02, PID: 429396
Nie jestem. Teraz mam wrażenie, że nigdy juz nie będę, tak jak nigdy nie byłem. Nie wyobrażam sobei, jak miałbym tego dokonać, jak kogokolwiek mógłbym sobą kogos zainteresować. nigdy takiego zainteresowania nie doświadczyłem. Nie tylko takie czysto matrymonialnego...
11 Sty 2015, Nie 23:00, PID: 429410
Jestem w zwiazku od 4 lat i jest to mozliwe, bo raczej nie mam problemu w kontaktach z ludzmi 1 na 1, albo paroma osobami. Problem zaczyna sie w grupie. Prawdopodobnie gdyby nie moj chlopak i jego wsparcie, byloby ze mna o wiele gorzej. Wtedy moze juz z kazdym rodzajem kontaktu mialabym problem i pewnie zamknelabym sie w sobie.
11 Sty 2015, Nie 23:32, PID: 429418
Nie wiem jak można tego dokonać... Mnie tylko raz w życiu zgadał jeden interesujący człowiek. Tak to sama patologia a nawet i oni zagaduje raz na ruski rok. Przez Internet nikogo nie szukałam. Nawet nie potrafię wyobrazić sobie w takiej roli. Nie wiem o czym miała rozmawiać, jak się przełamać, jak być szczerym, kiedy można powiedzieć o swoim problemach, żeby nie odstraszyć itd.
13 Sty 2015, Wto 16:23, PID: 429668
Cytat:poznać rodzinę drugiej połówki i jako tako wypaść. Tak to jest tragedia, chyba nawet nie tylko dla fobika.
13 Sty 2015, Wto 17:54, PID: 429674
Gollum napisał(a):Racja, jest to jeden z najbardziej stresujących aspektów, przynajmniej na początku.Cytat:poznać rodzinę drugiej połówki i jako tako wypaść.
13 Sty 2015, Wto 21:53, PID: 429702
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 13 Sty 2015, Wto 21:56 przez FobiaSpołecznaOna.)
mi udało się wyjść za mąż- sami świadkowie tak sobie "zażyczyłam" , a i tak okrutnie się stresowałam. Poznałam męża po 1 pobycie w szpitalu, nie odpuścił, zakochał się od pierwszego wejrzenia, był uparty, a ja dzika na początku później już "oswoił" mnie ze sobą i do dzisiaj jesteśmy razem, bez niego nie wiem co ze mną by było...
13 Sty 2015, Wto 23:33, PID: 429722
FobiaSpołecznaOna piękna historia. Gdyby o ciebie nie zawalczył to pewnie podobnie jak wielu z nas tutaj wiodła być samotniczy tryb życia. Mam podobne zdanie co ajuka, dla mnie fobik sam nie jest w stanie kogoś ""zdobyć". Gdybym miała tą drugą połówkę to na pewno bym tutaj nie zaglądała, w sensie na to forum, bo po co? Znalezienie drugiej połówki w dużym stopniu jak w nie w całkowitym eliminuje fobię.
Myślę że mając tego kogoś byłabym w siódmym niebie i wyzbyła się wielu lęków. Nie rozumiem osób które tu wchodzą i piszą o fobii, a mają męża, dzieci czy też żony i dzieci. Uważam że to nie jest fobia, ewentualnie nieśmiałość u takich osób, ale z tym da się żyć i to całkiem przyzwoicie a z fobią...szkoda pisać.
14 Sty 2015, Śro 0:02, PID: 429732
Wydaje mi się, że to czy mamy albo jak silna jest fobia dużo wspólnego ma to czy mamy przy sobie partnera. Czy jesteśmy z kogoś osobami interesującymi, atrakcyjnymi. Jeśli nie to poczucie własnej wartości spada i to nie tylko u osób z FS ale również u tych normalnych. Jeśli w życiu tylko rodzina (u mnie w sumie tylko babcia bo wszyscy mówią, że jestem do niej podobna i czasami ojciec) mówi, że jesteś ładna to ciężko w to wierzyć, jeśli nie słyszy się tego również od obcych osób. To ma duży wpływ na fobie szczególnie w moim przypadku. Związek i akceptacja swojej osoby dała by podstawy do uwierzenia w siebie, polubienia i walczenia ze zdwojoną siłą. Dzieci za pewne dały by kopa i motywację, by wychować je tak aby tej fobii nie miały. Ale zawsze można gdybać co by było gdyby...
14 Sty 2015, Śro 1:37, PID: 429740
Myślę identycznie jak ty ajuka. Gdy ma się taką bliska osobę to człowiek nabiera wielkiego poczucia wartości no bo skoro kogoś zainteresował to znaczy że coś pozytywnego posiada a jak nie ma to wiadomo...
14 Sty 2015, Śro 11:54, PID: 429752
Cytat:Gdybym miała tą drugą połówkę to na pewno bym tutaj nie zaglądała, w sensie na to forum, bo po co? Znalezienie drugiej połówki w dużym stopniu jak w nie w całkowitym eliminuje fobię.Niekoniecznie, znam osobę, której niewiele pomogło znalezienie "drugiej połówki" więc różnie chyba może być, chyba zależy od osoby.
14 Sty 2015, Śro 13:27, PID: 429764
Kra_Kra napisał(a):Cytat:Gdybym miała tą drugą połówkę to na pewno bym tutaj nie zaglądała, w sensie na to forum, bo po co? Znalezienie drugiej połówki w dużym stopniu jak w nie w całkowitym eliminuje fobię.Niekoniecznie, znam osobę, której niewiele pomogło znalezienie "drugiej połówki" więc różnie chyba może być, chyba zależy od osoby. Za pewne nie zawsze tak jest. Sama nie wiem na 100% czy by mi to pomogło, bo na pewno nie byłoby na początku łatwo się przełamać itp. będąc w nowej nieznanej sytuacji. Jednak jeżeli ktoś od dziecka/nastolatka wzbudza zainteresowanie płci przeciwnej jest pewniejszy siebie i to jest potwierdzone choćby przez moich znajomych.
14 Sty 2015, Śro 14:23, PID: 429772
Cytat:Gdy ma się taką bliska osobę to człowiek nabiera wielkiego poczucia wartości no bo skoro kogoś zainteresował to znaczy że coś pozytywnego posiada a jak nie ma to wiadomo...Pytanie tylko, czy związek polega na tym, by dodawać jednej ze stron pewności siebie. Prędzej czy później takie związki się rozpadają (wiem z doświadczenia niestety), co powoduje tylko pogorszenie się samooceny. Dziewczyny, najpierw musicie popracować nad PWW, a dopiero potem angażować się w związki, bo co to za relacja, której clue jest "no skoro on/ona się mną zainteresował/a to nie jestem taki beznadziejny/a". Partner nie może być narzedziem, które definiuje czy jesteście fajne czy niefajne. |
|
|
PhS
