Czy możliwa jest przyjaźń pomiędzy kobietą a mężczyzną ?

[uno88]

A może prawdziwa miłość i czysta przyjaźń to są właśnie niemożliwe do spełnienia jednorożce dla ludzkiej natury? Jeśli ludzkie motywy biorą się z biologicznych popędów ,które jak wiadomo nigdy nie są altruistyczne ,bezinteresowne i czyste w intencjach to niemożliwym jest ,aby osiągnąć taki stan. Jedyna opcja to ,gdy popęd w ogóle nie wystąpi ,czyli zdarzy się tak ,iż przyjaciółka w ogóle nas nie interesuje seksualnie. Jednak nie ma w tym naszej zasługi jeśli powodem niewystąpienia popędu jest nasza aseksualność lub nieatrakcyjność przyjaciółki.

[masterblaster]

@trash
Zapewne w taki sposób 'dziedziczymy' stereotypy, schematy myślenia i inne ograniczenia umysłowe (heh, a moglibyśmy tą samą drogą uczyć się czegoś przydatnego co nie).

@uno88
Wydaje mi się, że przyjaźń, akceptacja, troska, miłość, są zjawiskami jak najbardziej naturalnymi dla osobników tego samego gatunku a już szczególnie dla osobników różnej płci. Biologiczne popędy w moim odczuciu tylko tę tendencję wspierają (wbrew kulturowym zahamowaniom). Biologia działa niezależnie od rozsądku ale to nie wina biologi, że rozsądek często nie ogarnia tego co się z nami dzieje. Jak dla mnie mieszanka przyjaźni i seksu jest zupełnie naturalna i zdrowa. Problem w tym, że pociąg seksualny rozwija się jakby niezależnie od woli a rozumna przyjaźń jeśli nie ma poparcia w praktykowanych wzorach kulturowych (po primo w rodzinie) to niestety trzeba się jej naumieć własnym staraniem (wbrew propagandzie toksycznego środowiska). Związki 'seksualne' są statystycznie częste i względnie łatwe. Ale kiedy biologia zrobi już swoje i chcąc nie chcąc ludziki poznają się lepiej, prędzej czy później następuje kryzys/patologia, gdy mentalnie nie potrafimy się przyjaźnić (nawet sami ze sobą).

Przyjaźń pomiędzy osobami tej samej płci wydaje się napotykać mniej mentalnych przeszkód, ponieważ kiedy nie ma pociągu seksualnego trudniej dociera do świadomości przepaść pomiędzy fizyczną bliskością a mentalnym wyobcowaniem.
W przypadku osób przeciwnej płci (zakładając, że etap 'ślepego' zakochania nie pojawił się albo już minął), gdy mentalna zdolność do przyjaźni jest zbyt ograniczona i nie dopuszcza możliwości świadomego bliskiego kontaktu poza sferą fizyczną, wtedy presji seksualnej zaczyna towarzyszyć 'automatyczny opór świadomości' (nie mylić ze 'świadomym wyborem').

Hmm.. czuję, że dobijają mi się do świadomości jakieś szalone wnioski
W przypadku osób tej samej płci, łatwiej jest uwierzyć w przyjaźń, ponieważ w takich przypadkach rzadko podlega ona tak skutecznej weryfikacji jaka następuje kiedy do gry włącza się seks. Biorąc pod uwagę mnogość porażek na polu różnych płci ulegamy złudzeniu, że przyjaźnie w obrębie tej samej płci są więcej warte tylko dlatego, że omija je ta próba.

@nova
Zgadzam się z Tobą, że w miłości jest miejsce na różne przejścia, emocje, konfrontacje itd. 'Nie udaje się' rozumiem jako nie daje możliwości rozwoju, uwiera i nie cieszy. Kiedy 'udaje się' wtedy człowiek się doskonali, wzbogaca, staje się coraz lepszą istotą (dla siebie, dla bliskich dla obcych.. jednocześnie).

Jak ja nie cierpię kiedy wychodzą mi takie długie posty

[nova]

ludzie dzisiaj strasznie zamykaja sie na siebie ja osobiscie mysle ze rozmawiamy ze soba na takie glebsze tematy rozwijajac je wglebiajajc sie a przez wnikajac do srodka wnetrza drugiej osoby a przez to inspirujac sie nia i wreszcie angazujac..to jest to tylko na poczatku pozniej rozmowy schodza na plan dalszy 'wyrzuc smieci' co bylo w pracy ' ale tak nprawde nikogo to nie obchodzi ..moze dlatego wtedy tak latwo zafascynowac sie kims innym powiedziec ze to byla pomylka..i zauroczenie ..a przeciez w uczucie trzeba wlozyc duzo pracy moze to tak banalnie brzmi ale ..to tak samo jak z fobia wmawiamy sobie czesto ze jakos to bedzie bo przeciez chcemy z tego wyjsc bo sie staramy ..a w gruncie rzeczy nie robi,y nic ..ulegamy monotonii lęków bo do nich przywyklismy bo tak w jakis sposob czujemy sie zle ale bezpiecznie..to takie chore ale wyuczone zachowanie ..

[Raven]

Myślę że jest możliwa ale jest to mało prawdopodobne. Przeważnie wygląda to tak ze jedna z osób jest mocno zaangażowana ale nie mówi tego żeby nie zniszczyć przyjaźni. I woli taka opcje niż możliwość utraty kontaktu z nią. Ważnym elementem jest także brak pociągu fizycznego, z tym ze zainteresowanie drugą osoba często właśnie bierze się z zauroczenia jednej ze stron. Ogólnie ciężka sprawa

[supernova]

Nadal chciałabym wierzyć, że istnieje, bo chłopoki pozwalają nabrać odpowiedniego dystansu, do wszystkiego (którego to dystansu mi i innym kobietom często bardzo brakuje; jeny, przyznałam się do tego, chyba marna feministka ze mnie), oraz, jak już tu wspomniano, przyjaźnie między dziewczynami nie należą do najtrwalszych relacji (co jest przykre, bo nie wszystkie kobiety mają fiu bździu w głowach; istnieją takie, z którymi można pogadać o czymś więcej niż o ciuszkach, kosmetykach i ploteczkach). Pobożne życzenie...

Sama bardzo długo 'przyjaźniłam się' z facetem, ale zdaje mi się, że oboje na tym źle wyszliśmy; ja na pewno - skutki ponoszę do dziś. A znajomi i tak cały czas myśleli, że jesteśmy razem.

Za to zazdroszczę kobietom, które mają przyjaciół homo; mówcie co chcecie, ale oni mają w sobie 'męski pierwiastek', a bez niego w życiu jest po prostu tak przeraźliwie, okropnie nudno.

[Atumn]

tak. marzę o kumplu geju. tylko gdzie znalezc prawdziwego geja, ktory mi nagle nie powie ze sie mu odmieniło i się we mnie zakochał?

[BlankAvatar]

nie marudz. to dopiero musi dzialac na samoocene: 'nawet geja w sobie rozkochalam!'

+100 dla self-esteem 8)

[Atumn]

hahahaha
niestety pełno jest facetów, którzy zostali homo z nudów i tak naprawdę są lbo bi, albo hetero.
a ja chcę rasowego geja, totalnie zgejonego, gejowskiego, gejgejowego.

[supernova]

totalnie zgejony? może czas się zaprzyjaźnić z jakimś fryzjerem?

kurcze, ale jak gej znajduje sobie chłopaka, to wtedy chyba nawet jego super kumpela idzie w odstawkę

[Atumn]

ale wy chyba mylicie przyjazn ze związkiem

kto s najwazniejszy na swiecie i zawsze na pierwszym miejscu to jest partner a nie przyjaciel.
przyjaciel ma prawo mieć rowniez innych przyjacioł. tak samo dobrych, jak ja. tak samo najlepszych, jak ja. a nawet lepszych niz ja.

jeżeli ktos oczekuje, że będzie dla kogoś najważniejszy jeśli chodzi o przyjazn - to ma problem. i w takim razie wcale się nie dziwię, że przyjazn damsko-meska jest niemożliwa, skoro kobiety ciagle się wkurzają, że jak przyjaciel znajdzie dziewczynę, to pójdą w odstawkę. przecież to normalna, zwyczajna sprawa...

[supernova]

... ale ja sobie żartowałam przecież

a przyjaźń damsko-męska rozpada się czasem z zupełnie innych powodów niż znalezienie sobie partnera przez drugą osobę (to nie zawsze jest takie 'proste')...

[Atumn]

A może prawdziwa miłość i czysta przyjaźń to są właśnie niemożliwe do spełnienia jednorożce dla ludzkiej natury?

czyli, że tylko dziewice je widzą?

przyjazn damsko meska rozpada sie chyba najczesciej dlatego, ze jedna strona chce czegos wiecej.

[uno88]

Teoretycznie w pełni spełniona i będąca w szczęśliwym związku kobieta mogłaby się "tylko" przyjaźnić ze spełnionym i będącym w szczęśliwym związku mężczyzną. Potrzeba jedynie ,aby oboje zachowywali się jak na istoty rozumne, świadome i potrafiące się kontrolować przystało. W przyrodzie takie coś wystąpi stosunkowo rzadko bo a) Większość ludzi nie jest i nie będzie szczęśliwa i spełniona (w pełni) ,więc siłą rzeczy zaspokojenia tego głodu szuka się na różne sposoby b) Nie ma czegoś takiego jak nieprzerwanie szczęśliwy i satysfakcjonujący dla obu stron związek ,a byle kryzys sprzyja temu by pójść w ramiona tej drugiej bardzo bliskiej osoby. Taki plan B. Nie wspominając o tej całej biologii ewolucyjnej, konflikcie interesów z którego wynika wojna płci, ograniczonych zasobach i różnych strategiach rozrodczych. A jeśli czysta i prawdziwa przyjaźń trwała ograniczony czas , dajmy na to 2 lata? Mamy prawo stwierdzić ,że skoro się skończyła to nie zasługuje na nazwanie jej prawdziwą? No i pozostaje jeszcze damsko-męska przyjaźń ludzi w dość podeszłym wieku ,która wg. mnie nie zdarza się wcale tak rzadko. Nieraz słyszałem wypowiedzi kobiet lub mężczyzn ,którzy mówili ,że tego ,czy tą znają od przeszło 30 lat. Ciężko taką znajomość nie nazwać przyjaźnią ,a jeśli przez te lata do niczego między nimi nie doszło? Oczywiście dochodzi kwestia zażyłości bo dla kogoś coś jest przyjaźnią ,a dla kogoś innego dobrym koleżeństwem.

[Atumn]

Nie ma czegoś takiego jak nieprzerwanie szczęśliwy i satysfakcjonujący dla obu stron związek ,a byle kryzys sprzyja temu by pójść w ramiona tej drugiej bardzo bliskiej osoby.

Dokładnie... otóż to.


Zaś jeżeli chodzi o przyjaźnie długoletnie - dla mnei nie wystarczy czas, by nazwać kogoś przyjacielem. Przyjaźń to przede wszystkim nieograniczone zaufanie plus coś, co nas łączy, umięjętność spędzania razem szczęśliwego czasu. A to, że kogoś się zna 10 lat? to nie czyni z niego przyjaciela.

[supernova]

przyjazn damsko meska rozpada sie chyba najczesciej dlatego, ze jedna strona chce czegos wiecej.

Ależ oczywiście. Problem tylko w tym, że w tej kwestii nie zawsze wszystko jest czarne albo białe.

Natomiast jeżeli chodzi o stan permanentnego szczęścia, to chyba tak ogólnie ciężko go oczekiwać w którejkolwiek z życiowych dziedzin. Zwłaszcza, że samo pojęcie - 'szczęście' - jest wg mnie jeszcze bardziej abstrakcyjne niż miłość czy przyjaźń. Tym samym mogłoby dołączyć do grona 'jednorożców' <i tak pewnie już tam jest, jako dumny ojciec - jednorożec, zapewne u boku wiary (?)>

I czas oczywiście nie może być najbardziej miarodajnym kryterium dla przyjaźni, ale jeżeli bliska relacja jest przez długi okres pielęgnowana, to w pewnym sensie czas może być sprzymierzeńcem - ilość wspólnych przeżyć wzrasta i 'scala' ze sobą ludzi.

[verti]

Ja uważam, że jest możliwa, ale głownie wtedy jak oboje nie podobają się sobie pod względem fizycznym.

[mery]

raczej tak, można mieć kumpli zwłaszcza w szkole, jak jest wspólne zainteresowanie, punkt zaczepienia, miałam fajnego, młodego nauczyciela od komputerów, wcale się nie wywyższał, spokojnie wszystko tłumaczył, tacy kumple są fajni i pomocni, tacy przyjaciele, którzy są jak są pieniądze lub seks to żadni przyjaciele, ciekawe jakby brakowało pieniędzy lub seksu czy też byliby przyjaciółmi. Jak to się mówi prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie, przyjaźń musi być bezinteresowna, jeśli taka nie jest widocznie nie nazywa się przyjaźnią, jakoś nie chcę się z kobietami przyjaźnić, nie jestem aż tak naiwna, kobiety często są cwane i próżne, ale skromności nie mają albo uważają się za jakieś piękności, facet prawie zawsze jest skromny, z dwojga złego lepszy facet, bo kumpli można mieć wielu, ważne tylko, żeby kolega znał swoje miejsce i nie przekraczał granic prywatności, nie spoufalał się.

[Itsuu]

Moja jedyna w dotychczasowym zyciu przyjaźń z mężczyzną(właściwie to z chłopcem') miała miejsce w podstawówce(wiec wiadomo, aspektu seksualnego nie bylo). Lepiej mi się z nim spędzało czas niż ze wszystkimi koleżankami. Niestety, wyprowadził się i kontakt się urwał. Zresztą, pewnie mnie już nawet nie pamięta, tylko ja nie mam nic innego do roboty tylko kontakty sprzed 10 lat rozpamiętywać Choć w pewnym sensie jest to dla mnie ważne, po potem, mam wrażenie, przestałam istnieć dla płci przeciwnej w każdym aspekcie

Mimo to w męsko-damską przyjaźń w każdym wieku wierzę na podstawie obserwacji, bo z mojego nikłego doświadczenia niewiele można wyciągnąć.

[soulja]

Wierze ze taka przyjaźń jest możliwa. Obie strony nie czują do siebie żadnego pociągu seksualnego jak brat z siostrą.
Może też nieudany związek przerodzić się w przyjaźń jeżeli obie strony stwierdza ze po prostu nie mogą żyć jako para. Taka sytuacja to już raczej bardzo rzadkie zjawisko no ale sa przykłady przyjaźni po związku a nawet po małżeństwie.

Problemem takich przyjaźni niestety mogą być osoby trzecie czy czwarte czyli partner czy partnerka którejś z tych osób.
Zazwyczaj zazdrość i też ograniczenia z powodu partnera życiowego stoją na drodze takiej przyjaźni i jest to największa przeszkodą według mnie w utrzymaniu tej przyjaźni.Jeżeli jednak jest to pradziwa i mocna przyjaźn to mysle ze da sie ją utrzymać mimo przeciwności

[Kejt]

Nie wiem. Mnie tam płeć bardzo rozprasza
Gdybym spotykała się często z facetem, którego chciałabym nazwać moim przyjacielem, to musiało by być sporo punktów zbieżnych między nami, a to raczej utrudniłoby wyjęcie punktu seksu z tych zbieżności, bo właściwie - czemu nie?

[Michał]

No, choćby dlatego, że możesz mieć wiele punktów zbieżnych też z koleżanką, ale jeśli nie jesteś homoseksualistką lub biseksualistką, to nie pójdziesz z nią do łóżka. Tak mie się zdaje.

[Nieprzyjaciel]

Nie wiem, bo sceptycznie podchodzę w ogóle do przyjaźni. Zawsze kiedy obserwuję "przyjaciół" (w sensie nie swoich) to wydaje mi się, że u podstaw każdej takiej relacji leży coś innego. Ciężko mi wierzyć, żeby ktoś tak bezinteresownie przyjaźnił się z kimś innym. Być może nawet ludzie nie są tego do końca świadomi, a może ja nie daję szans ludziom.

[Kejt]

No, choćby dlatego, że możesz mieć wiele punktów zbieżnych też z koleżanką, ale jeśli nie jesteś homoseksualistką lub biseksualistką, to nie pójdziesz z nią do łóżka. Tak mie się zdaje.

...no, ale gdybym była homoseksualistką lub biseksualistką, to...czemu nie?

[Michał]

No właśnie, ale tak, jak się może zdarzyć, że nie jesteś (i Cię kobieta nie pociąga) tak się może zdarzyć niepociągający seksualnie mężczyzna.

[ucieczka]

Przyjaźnię się z facetem, to już będzie z 8 lat. Jesteśmy bardzo do siebie podobni, jeśli chodzi o charakter i myślę, że dlatego nigdy się to nie przerodzi w związek- oboje szukamy raczej swoich przeciwieństw.