Unikanie dobrych znajomych

[fragie]

U mnie to unikanie - nawet znajomych (poza tymi jednostkami, z ktorymi utrzymuje regularny kontakt) wynika w duzej mierze z tego, ze czuje sie gorsza. Wiekszosc ludzi w moim wieku (prawie 28 lat) pracuje, jest niezalezna od rodzicow i ma wzglednie poukladane zycie. Ja - nie. To wynik moich wlasnych blednych decyzji, ale czemu mam o tym komukolwiek opowiadac?

Ostatnio snily mi sie dwie dobre przyjaciolki. Ale nie dzwonie do nich, bo one sa niezalezne. Zyjemy w roznych swiatach.

[krist]

@fragie mam tak samo kiedys wszystko bylo proste a teraz...co spotkam jakas dobra znajoma i co zaczyna sie co slychac, pracujesz ? studiujesz? jestem z kims zwiazana itd i co trzeba klamac bo jakos glupio przyznac sie ze przegralo sie zycie jakos nigdy nie przypuszczalam ze w wieku no juz prawie 24 lat moje zycie ta bedzie wygladalo w sumie co za zycie wegetacja jednym slowem totalna klapa.

[Aniriti]

Osób które dobrze znam raczej nie unikam. Ale na mieście spotykać dalszych znajomych nie lubie...

[Izdash]

Przez ostatni miesiąc mam wrażenie, że moje kontakty ze znajomymi (a nawet te bardziej przyjacielskie) strasznie się popsuły... Moja jak dotąd najlepsza przyjaciółka jest z innego miasta (nie ma FS) i już od 2 lat zapraszam ją do siebie. Deklarowała wiele razy, że chętnie mnie odwiedzi, ale nic z tego nie wychodzi... Ciągle tylko ja do niej jeżdzę i nie widzę szczególnie ostatnio większej chęci z jej strony na kontakty ze mną... Przestała odpisywać na smsy, rzadko kiedy jest na facebooku, a jeśli jest to odpisuje za 3-4razem... Nie wiem co o tym myśleć.

Podobnie mam z inną osobą, która ma podobno więcej znajomych na osiedlu, na którym mieszkam ale jeszcze nigdy nie dała mi znać w momencie gdy na nim była, żebyśmy się spotkały nawet na 10-15minut pogadać, iść na spacer... Nie wiem jak Was, ale mnie zawsze dotykają osobiście takie sytuacje, wydaje mi się, że mam pecha do ludzi, albo zwyczajnie nie są wobec mnie szczerzy

[Aniriti]

Też często unikam znajomych.. Ale to dlatego, ze oni niby chcą się spotykać, ale mi sie nie chce z nimi gadać. Nie mam ochoty trzy godziny wysłuchiwać tyrady o ciuchach, gwiazdach i facetach. Chcę poznac choc jedną osobe z która porozmawiam o czymś ambitniejszym, o muzyce, o pasjach. Niestety, ten gatunek chyba wymarł...

[Siri]

Tośka - niestety co raz częściej mnie, to spotyka.

Nie unikałem nigdy znajomych zawsze lubiłem pogadać o pierdołach i udawać życzliwego

[-niemalutka-]

ja ostatnio byłam na zakupach w centrum handlowym i wchodząc do jednego sklepu zauważyłam kolegę z lo, do którego nic nie mam ale po prostu przestraszyłam się że zagada ale że jeszcze mnie nie zauważył to jak weszłam do sklepu to zjechałam wewnętrzną windą na niższy poziom i obchodziłam ten sklep z daleka bo może się tam gdzieś kręci jeszcze? ale potem miałam wyrzuty sumienia że jestem nienormalna i nie robie nic żeby to zmienić