Sprawdź, czy jesteś osobowością unikającą

[Sosen]

Trochę najnowszej teorii. Tłumaczenie z "The American Psychiatric Publishing textbook of psychiatry". Wydanie: 5 - 2008r.

OSOBOWOŚĆ UNIKAJĄCA

Osoby z osobowością unikającą doświadczają nadmiernego i wszechobecnego lęku i dyskomfortu w sytuacjach
społecznych oraz bliskich kontaktach. Chociaż silnie pragną tych relacji, unikają ich w obawie przed
ośmieszeniem, krytyką, odrzuceniem bądź upokorzeniem. Te lęki odzwierciedlają niskie poczucie własnej
wartości oraz olbrzymią wrażliwość na negatywną ocenę ze strony innych. Kiedy znajdą się w sytuacji
społecznej albo w relacji z drugim człowiekiem, czują się niezdarnie, niezręcznie, stają się
samoświadome(swoich wewnętrznych doznań, emocji, zachowania), są nieśmiałe oraz wyczulone na wszelkie oznaki
krytyki czy odrzucenia. Ich życie jest ograniczone przez tendencje do unikania nie tylko relacji
międzyludzkich, ale wszelkich nowych aktywności, ponieważ boją boją się że zostaną zawstydzone bądź
upokorzone. Pacjenci z osobowością unikającą mogą uciekać się do celowego robienia sobie krzywdy
oraz doświadczają niemocy w sferze społecznej, edukacyjnej i fizycznej(materialnej?).

Rozpoznanie różnicowe

Osobowość schizoidalna także obejmuje społeczne izolowanie się, ale osoba schizoidalna nie ma na nie ochoty,
natomiast osoba unikająca chciałaby spotykać się z ludźmi, ale unika takich sytuacji z powodu lęku oraz obawy
przed upokorzeniem czy odrzuceniem. Podczas gdy dla osobowości unikające charakterystyczne jest unikanie
sytuacji oraz relacji międzyludzkich związanych z możliwością odrzucenia, rozczarowania, ośmieszenia czy
przyniesieniem sobie wstydu, w fobii społecznej zwykle składają się na to specyficzne obawy związane z
sytuacją społeczną(np. obawa, że powie się coś nieodpowiedniego, czy nie będzie się w stanie odpowiedzieć na
pytanie przy innych ludziach). Ponadto, wzorzec unikania u osób z osobowością unikającą często rozciąga się
poza sytuacje społeczne, włączając unikanie emocjonalne oraz nowości(novelty). Niektóre osoby unikające są
właściwie podatnymi podtypami do osobowości narcystycznej.

Kryteria diagnostyczne dla osobowości unikającej DSM-IV-TR.

U osoby takiej występuje dominujący wzorzec społecznego wycofania, uczucia nieadekwatności, oraz bardzo
silna(hyper) wrażliwość na negatywną ocenę, zaczynające się we wczesnym okresie dojrzewania i obecne w
rozmaitych kontekstach, jak co najmniej 4(albo więcej) spośród wskazanych niżej:

1. unika aktywności zawodowych dotyczących ważnych interpersonalnych kontaktów, z powodu obawy przed
   krytyką, dezaprobatą, albo odrzuceniem.
   
2. niechętnie angażuje się w kontakty z ludźmi, chyba że ma pewność, że będzie lubiana.
   
3. zachowuje powściągliwość w bliskich relacjach z powodu obawy bycia ośmieszonym bądź zawstydzonym.
   
4. jest zaabsorbowana oznakami, jakoby miała być krytykowana bądź odrzucona w sytuacji społecznej.
   
5. jest wycofana w nowej sytuacji interpersonalnej z powodu uczucia nieadekwatności.
   
6. widzi siebie jako osobę społecznie niezdarną, nie nadającą się, personalnie nieatrakcyjną, gorszą od
   innych.
   
7. jest zwykle niechętna do podejmowania osobistego ryzyka albo angażować się w nowe aktywności, ponieważ
   mogą one dostarczyć jej wstydu.

Jest jeszcze rozdział o etiologii i leczeniu, do których tłumaczenia się zabieram. W tym co zdążyłem przetłumaczyć wiele rzeczy się powtarza z tekstu z wikipedii(niestety zauważyłem to już po przetłumaczeniu).

[7wave]

Patients with avoidant personality disorder may engage in deliberate self-harm(tutaj poległem, niech ktoś pomoże)
and experience disability in social, educational, and physical realms.

Że mogą uciekać się do celowego robienia sobie krzywdy i doświadczać niedorozwoju w sferze społecznej, edukacyjnej i fizycznej. Jakoś tak.

Swoją drogą to

Niektóre osoby unikające są właściwie podatnymi podtypami do osobowości narcystycznej.

jest ciekawe. W końcu APD jest raczej związane z niskim poczuciem wartości, więc narcyzm jakby daleko?

[Sosen]

Patients with avoidant personality disorder may engage in deliberate self-harm(tutaj poległem, niech ktoś pomoże)
and experience disability in social, educational, and physical realms.

Że mogą uciekać się do celowego robienia sobie krzywdy i doświadczać niedorozwoju w sferze społecznej, edukacyjnej i fizycznej. Jakoś tak.

Myślałem podobnie, ale dziwne było dla mnie takie stwierdzenie.

Swoją drogą to

Niektóre osoby unikające są właściwie podatnymi podtypami do osobowości narcystycznej.

jest ciekawe. W końcu APD jest raczej związane z niskim poczuciem wartości, więc narcyzm jakby daleko?

To trochę pokaleczyłem przy tłumaczeniu, strasznie dosłownie. Pewnie chodzi tutaj o to skupienie na sobie. Ciągła analiza swojego zachowania, i reakcji innych ludzi.

[Whisper]

Kurde po tym, co tu przeczytałem jestem skłonny uznać się za unikającego narcyza. A najgorsze jest to, że wcale nie żartuje.

1. stałe napięcie i niepokój,
2. poczucie nieatrakcyjności indywidualnej,
3. koncentracja na krytyce,
4. niechęć do wchodzenia w związki,
5. ograniczony styl życia – zapewnianie sobie fizycznego bezpieczeństwa,
6. unikanie kontaktów społecznych z obawy przed krytyką, brakiem akceptacji, odrzuceniem.

Zacznijmy od punktu 1. To jest bardzo ważna kwestia, bo nie wiem czy Wy macie podobnie, ale ja tak na prawdę non-stop odczuwam niepokój. On mi towarzyszy cały czas, również teraz. Czasem siedząc przed kompem i nic nie robiąc czuje się gorzej niż w lękowych sytuacjach społecznych.
Punkt 3. - koncentracja na krytyce. Może w necie tak tego nie widać, bo lubie w formie pisemnej zachowywać twarz, ale tak na real, to ja jestem strasznym zrzędą. Wszędzie widzę negatywy, co wiele osób zniechęca do rozmowy ze mną.
4. niechęć do wchodzenia w związki. - No i tu jest problem... Zależy jak by to interpretować. Generalnie ja bardzo pragnę być w związku, ale obawiam się zawodu. To znaczy na dzień dzisiejszy, to ja właściwie wiem, że każdy związek zakończy się zawodem, dlatego też można poniekąd powiedzieć, że cechuje mnie niechęć do wchodzenia w związek.
Natomiast punkty 2,5,6 pasują tak modelowo, że nawet nie ma potrzeby komentować.

Tak więc w zasadzie nie ulega wątpliwości, że o lękach społecznych w moim przypadku należy mówić na poziomie osobowości, szczególnie, że one towarzyszą mi od co najmniej przedszkola(w ogóle jestem ciekaw jak było u Was, kiedy pojawiły się lęki społeczne?).

Jednakże nie jestem pewien czy można mnie określić jako modelowy przykład ou. Wiele moich cech wskazywało na mieszanke z o. borderline, ale najprawdopodobniej myliłem się co do tej autodiagnozy. Skłaniałem się ku niej z powodu bardzo silnego lęku przed odrzuceniem(przez ukochaną), ale jak widać lęk ten obecny jest również w innych zaburzeniach.


1. pretensjonalne poczucie własnego znaczenia (np. wyolbrzymianie osiągnięć i talentów, oczekiwanie bycia uznanym za lepszego bez współmiernych osiągnięć)
2. zaabsorbowanie fantazjami o nieograniczonych sukcesach, władzy, błyskotliwości, pięknie lub idealnej miłości
3. wiara, że jest się kimś „szczególnym” oraz wyjątkowym i że można być w pełni zrozumianym tylko przez innych „szczególnych” ludzi
4. przekonanie, że powinno się zadawać jedynie z ludźmi czy instytucjami o szczególnym bądź wysokim statusie
5. wymaganie nadmiernego podziwu
6. poczucie wyjątkowych uprawnień (entitlement), czyli wygórowane oczekiwania co do szczególnie przychylnego traktowania lub automatycznego podporządkowania się przez innych narzucanym im oczekiwaniom
7. eksploatowanie innych, czyli wykorzystywanie ich do osiągnięcia swych celów
8. brak empatii: niechęć do honorowania lub utożsamiania się z uczuciami i potrzebami innych
9. częsta zazdrość o innych lub przekonanie, że inni są zazdrośni o nas lub zazdroszczą nam
10. okazywanie arogancji i wyniosłych zachowań lub postaw

Patrze sobie na te cechy narcystycznego zaburzenia osobowości I cóż mogę rzec... Niektóre brzmią całkiem znajomo

jest ciekawe. W końcu APD jest raczej związane z niskim poczuciem wartości, więc narcyzm jakby daleko?

Tadam Miło mi jestem Hekciu

[Sosen]

http://www.tljones.co.uk/apd/apd.htm

Sporo inrformacji o osobowości unikającej.

[Whisper]

Czy jest tu ktoś, kto potrafiłby mi odpowiedzieć na jedno proste(chyba) pytanie, a mianowicie, czy można jednoznacznie stwierdzić, że jeżeli lęki społeczne o silnym natężeniu towarzyszą mi od najwcześniejszych lat życia(co najmniej przedszkole), to mam osobowość unikającą, a nie fobię społeczną???

[Mysza]

Hektor, myślę, że można jednoznacznie określić.

Wg mnie bardzo mylnie podchodzimy do pojęcia osobowości unikającej.
Ja (sugerując się wikipedią ;]), miałam wątpliwości co do tego czy mam FS czy OU.
Zapytałam o to psychiatry w trakcie drugiej wizyty, wykluczył jednoznacznie zaburzenie osobowości i troszkę mi rozjaśnił w tym temacie.
(Dodam, że to świetny specjalista. Od wielu lat jest terapeutą, pracował w dziennych ośrodkach leczenia nerwic i prowadzi prywatną praktykę ).

Przestrzegam przed diagnozowaniem siebie po przeczytaniu artykułu na wikipedii! (i generalnie przed autodiagnozą...)
Nie jest tak, że net może zastąpić kilka lat studiów i wiele lat praktyki.

[Whisper]

Ja zaburzenia osobowości mam na pewno. Pytanie czy da się je jednoznacznie nazwać, bo ja widzę u siebie silne elementy aż trzech: unikającej, zależnej i narcystycznej. Ja wiem, że to może brzmieć niewiarygodnie, ale obawiam się, że moje przypuszczenia są słuszne. Zresztą powiedzmy sobie szczerze, że moje zachowanie różni się zarówno od fobików jak i od ou. Czymś więc się różnimy. Nie widziałem chyba jeszcze na tym forum kogoś, o tak złożonej osobowości jak ja. W zasadzie to mógłbym po prostu przyjąć, że mam różne nerwicowe zaburzenia osobowości i tyle, ale po prostu ciekawi mnie to, czy da się to jakoś nazwać jednoznacznie, czy może psychiatra wpisałby w karcie "Pacjent wykazuje szereg zaburzeń osobowości i zachowania".

[ramirez]

Nie widziałem chyba jeszcze na tym forum kogoś, o tak złożonej osobowości jak ja. (...) czy może psychiatra wpisałby w karcie "Pacjent wykazuje szereg zaburzeń osobowości i zachowania".

Po prostu masz Bez obrazy, ja też.

[Whisper]

Ale pozytywnego

[eric]

mimo dążenia do bycia akceptowanym i pragnienia relacji interpersonalnych oraz zaniżona nieprawidłowa samoocena

U mnie jest odwrotnie - raczej nie dążę do akceptacji i nie pragnę relacji interpersonalnych z większością ludzi, samoocenę też mam raczej w normie - mam swoje pasje, potrafię czuć się szczęśliwym np. uprawiając ulubiony sport samemu, po prostu nie potrzebuję do tego kontaktów z ludźmi, jestem raczej samotnikiem i ograniczam kontakty do rodziny i kilku dobrych znajomych i nie potrzebuje innych ludzi do szczęścia - czy to też osobowość unikająca?

[Snow]

Raczej nie. Jesli jest tak jak mowisz i co wazne nie przeszkadza Ci to wcale, to chyba poprostu jestes typem samotnika.

[damio]

Kiedys jak mialem nascie lat i chodzilem do szkoly bardzo mnie krecily rozmowy na chatach,czytalem fora dyskusyjne,troche sie udzielalem na wiele bardziej powazne tematy niz teraz chyba.Na czatach lubilem flirtować.Zaczelo sie to jak mialem z 14 lat udawalem wtewdy starszego niz bylem,moim idealem staly sie 16 latki hehe.rozmawialem tez udajac jakiegos studenta z starszymi duzo od siebie kobietami,zdarzaly sie jakies mezatki nie wazne.Od dawna juz przestalem to robic chyba ze wezme cokolwiek pozytywnie rozruszujacego moj nastrój,wtedy bywa miło koncentruje sie znowu na dziewczynach,dochodze do bardzo dlugich rozmów bywa ze rozmawiam o fizyce kwantowej o ktorej mam blade pojecie a jedynie mnie fascynuje potrafie im zmarnować 2 godizny ciekawe co jest po drugiej stronie lustra,bo ja zrywam kontakty najczesciej nawet kiedy byla udana(składna rozmowa,zdjecia.).Bywaly sygnaly zainteresowania jakies,bywaly starsze ode mnie.mlodsze,nawalam takie znajomosci.Zdarzylo mi sie po % zagadac do znajomej z dziecinstwa siostry dawnego kolegi od gier-komputerowych na NK.Zrobilem to z anonima oficjalnie celowo.kupilem prezent wirtualny spontanicznie, powiedziala ze moglibysmy sie spotkac.chyba chcialbym ale nie czuje sie gotowy ale chyba tylko psychicznie. jako dziecko była urocza i otwarta jak namalonwana jak To ktos powiedział.Wyrosła na pociagajaca dziewczyne,niewiele sie chyba zmieniła no moze teraz niesmiala jest w jakis blizej nieokreslony sposob.tak samo ladna, delikatna i otwrta jak sie okazalo.U mnie przeciwienstwa sie przyciagają.Istotnie jest ładna, zobaczylem ja kiedys z autobusu.wrażenie zrobila.w jakims sklepiej sie przestraszylem ale probwalem ja znalesc zobaczyc, za szybko sie zmyla pozniej widzialem ja czekajaca na autobus.Okazala sie ladniejsza niz na zdjeciach za bardzo pasujaca w dzisiejsze kanony 'piekna' smukła tylko ze taka byla zawsze.Marzylem sobie na tym sie jak zwykle skonczylo i ustalenu conie co na jej temat i kilku rozmow[moze za duzo].

Czy jestem osoba unikajaca/czy jakąś tam? na tym to polega? jesterm za poważny napewno.Ale czy mozliwe zebym byl jakas tam osobowoscia unikajaca w sensie takim jak w tym temacie? jak mam nastroj jestem rozmowny.Brak doswiadczen praktycznym u mnie jest wiekszy niz u was.Niepewnosc siebie teraz napewno,niezdecydowanie.ale czy osobowosc unikajaca ?moge rozwinac conieco.
Cóż piszcie co chcecie jedyne co moge napisac to to ze wyrezekam sie odpowiedzialnosci za to co tutaj napisalem i nie zobowiazuje sie do niczego

[Michał]

Straszny potok słów. Musiałem się ekstra skupiać na tym, żeby zrozumieć treść i nie starczyło mi już skupienia na zwrócenie uwagi na odczucia i refleksje, żeby skomentować.

Odnosząc się do drugiego akapitu, nie dostrzegłem tu powodów, żeby myśleć iż masz osobowość unikającą.

[damio]

Racja,dobrze że zwrociles uwage.Rozmarzyłem sie,poza tym zbyt spontaniczny post Wyprostujmy.Wiele razy bylo tak ze nic zlego mi sie nie działo,zauzmy ze bylem w jakiejs grupie/zblizylem sie do kogoś.Zwykle takie kontakty są poprawne jesli nie zawsze,nie potrafie powiedzieć dlaczego ja je przerywam(nwet nie umie sie doszukać powodu ''zrywania'' i o co mi u licha chodzi),nie wiem czy czuje lęk przed tym ze za blisko z kimś będe,że akurat przenosi sie to do internetu to sie nie dziwie bo to podobna sprawa,bezcielesny kontakt mozna tak samo opisać jak klasyczny.Czy ma to zwiazek z osobowością unikającą czy to typowe w fobii socjalnej/moze nieśmiałości? taka trusnośc w utrzymaniu relacji? a raczej jej podtrzymaniu?.

[eric]

Czasami mam podobnie, a raczej miałem kiedyś kiedy miałem więcej kontaktów z innymi. Po prostu męczyły mnie bliskie znajomości, bo potrzebowałem samotności jak powietrza. A kiedy byłem z kimś w bliskich kontaktach to oni ciągnęli mnie wszędzie co chwila, a ja nie chciałem z nimi wiecznie gdzieś wychodzić codziennie. Kiedy mówiłem że chcę pobyć sam to robili ze mnie odmieńca i idiotę. Dlatego od pewnego momentu w ogóle przestałem angażować się w kontakty z ludźmi którzy są zbyt różni ode mnie, zbyt śmiali. Potrafię nawiązać lepsze relacje tylko z osobami które potrafią mnie zrozumieć, a takich jest niestety niewiele. Może też to jest Twój problem. Lubisz samotność? Jeśli tak, to może to być odpowiedzią.

[teges]

Heh nie ma wg mnie monolitycznych osobowości - są tylko schematy jakie prezentujemy, jedne bardziej uwydatnione inne mniej. A zresztą podczepianie się pod jakąś osobowość jest totalnie bez sensu - kiedyś też tak robiłem i co z tego - tylko czułem się z tym chooyowo. O tak mam powaloną osobowość - idealnie pasuje do schematu - super i co teraz?? Człowiek jest wielowymiarowy - kolorowy, a nie czarno biały jak litery na papierze go opisującym.

[lolek]

Kryteria diagnostyczne ICD-10

Spełnione ogólne kryteria diagnostyczne zaburzeń osobowości (F60), i dodatkowo co najmniej cztery z następujących:

1. stałe napięcie i niepokój, - zdecydowanie
2. poczucie nieatrakcyjności indywidualnej, - czasem tak, czasem nie
3. koncentracja na krytyce, - zdecydowanie
4. niechęć do wchodzenia w związki, - niechęć, ale dość łatwo przełamywana
5. ograniczony styl życia – zapewnianie sobie fizycznego bezpieczeństwa, - zdecydowanie
6. unikanie kontaktów społecznych z obawy przed krytyką, brakiem akceptacji, odrzuceniem. - zdecydowanie

czyli 4 pewniki na 6

[edytuj] Kryteria diagnostyczne DSM-IV

1. unikanie działalności zawodowej, która wymaga znaczących kontaktów interpersonalnych, spowodowane obawami przed krytyką, dezaprobatą lub odrzuceniem, - zdecydowanie
2. niechęć do wiązania się z innymi ludźmi, z wyjątkiem niektórych lubianych osób, - zdecydowanie
3. powściągliwość w związkach intymnych spowodowana obawą przed zostaniem zawstydzonym lub wykpionym, - zdecydowanie
4. zaabsorbowanie krytyką lub odrzuceniem w sytuacjach społecznych, - zdecydowanie
5. powstrzymywanie się przed wchodzeniem w nowe relacje interpersonalne z powodu poczucia niedopasowania (ang. feelings of inadequacy), - zdecydowanie
6. postrzeganie siebie jako społecznie niekompetentnego, niepociągającego lub gorszego od innych, - zdecydowanie
7. niezwykła niechęć do podejmowania osobistego ryzyka lub do angażowania się w jakiekolwiek nowe działania, ponieważ mogą one okazać się kłopotliwe. - zdecydowanie[b]

Czyli 6/6.

[Mysza]

Ludzie, po co lekarze? Wystarczy Wikipedia!
Zdecydowanie....

o.O

No proszę Was, podchodźcie do takich samodzielnych "testów" z dystansem.

[lolek]

Dystans dystansem a fakty faktami. Trudno kogoś, kto od małego uporczywie i nagminnie unika sytuacji społecznych nie nazwać ou. Szczególnie, że sprawia mu to ogromną satysfakcją i ulgę. Jestem pewien, że gdybym podał konkretne przykłady to rozwiałbym wszelkie wątpliwości, niemniej nie zrobię tego, bo to na prawdę upokarzające rzeczy.

[Mysza]

My siebie oczywiście możemy nazywać jak chcemy, ale przytoczone kryteria nie są żadnym dowodem na bycie osobowością unikającą.
Faktów się nie zmieni, ale można je mylnie interpretować.

[lolek]

A jak można zinterpretować sytuacje, gdy najlepszy student na roku rzuca studia, bo boi się wejść na wykład, hmm?

W ramach happy endu dodam, że wróciłem na nie i ukończyłem. Xgadnijcie w jaki sposób?

[Adrian382]

Według tych kryteriów rozpoznania, w ICD-10 mam 4-5/6, w DSM-IV 4-5/7.
Ale imho nie powinno się oceniać przez internet, bo pewni tej diagnozy być nie możemy. Dlatego w ankiecie zaznaczyłem 'Tak, raczej.'

[Reflection]

ICD-10: 6/6
DSM-IV: 6/7

Czyli, jak przypuszczałem, osobowość unikająca.

[K.D.]

Ja również nie mam ochoty na żadne kontakty z ludźmi (np. kolegami ze studiów), ale mam wrażenie, że to wynika z tego, że człowiek głodny nie ma ochoty na zabawy - a ja jestem głodny dziewczyny w moim typie Wydaje mi się, że gdybym już miał takową dziewczynę, to wtedy pojawiłaby mi się ochota na zabawy z innymi ludźmi. Nawet kiedy ledwie zapoznawałem jakąś fajną dziewczynę i przez moment miałem nadzieję, że będzie moja, to robiłem się bardziej towarzyski również dla innych ludzi.