Medytacja.

[mc]

Fajny opis, tylko trochę dualistyczny Tak właśnie nauczają religie, mówiąc "ego to szatan", ale boją się iść dalej Czyli generalnie jest to do pewnego stopnia prawdą, jeśli pominiemy fakt, że to ego ma być przekształcone w taki sposób by rejestrować w sobie obecność (Boga), i zostało specjalnie po to właśnie stworzone. Dlatego, że jeśli nie ma tego który poznaje (ego) to jak można doświadczyć poznawane (Boga)? Ego przekształcone nazywa się dusza, czyli na miarę jego zdolności przyjmowania ono poznaje cząstkami Boga, te cząstki to poziomy duszy, aż nie osiągnie samego Źródła wszystkiego, czyli Boga. To co tworzy dualizm (ale tylko w odczuciach samego człowieka), to różnica właściwości pomiędzy ego (egoizm) a Bogiem (altruizm ,miłość, dawanie). Poprzez naprawienie tej różnicy właściwości i duchową pracę, człowiek łączy te dwie przeciwności w jedno, czyli osiąga stopniowo poziomy swojej duszy (Boga), aż nie znajdzie się w nim nic co byłoby różne od Boga. Czyli dusza będzie emanować nieskończonym światlem, tak jak emanuje Bóg.
Ale tylko ego rozwinięte do maksymalnych rozmiarów (czyli nieskończenie) i przekształcone w duszę (czyli zdolne rejestrować Boga), może poznać to co nieskończone (Boga), czyli jedyne to co istnieje, istniało i będzie istnieć. [warto zaznaczyć, że nie mówimy tu o esencji Boga, bo ona jest niepoznawalna, lecz tylko tym co realnie możemy odczuć i poznać, czyli Jego połączeniem z naszą duszą]
A to oznacza, że ten stan jest już w tym momencie prawdą, lecz dla samego człowieka tylko potencjalnie, i tylko od niego samego wymagane jest "odsłonięcie" tego co już ma miejsce teraz, czyli ściągnięcie tych "filtrów", czyli dominacji ego we wszystkich jego pragnieniach, myślach i dążeniach, co likwiduje różnice właściwości i automatycznie pozwala odczuć rozprzestrzeniające się Światło, czyli Boga. To Światło rozprzestrzenia się cały czas w całej swojej pełni, jest stałe i niezmienne. constans... Lecz filtry (ego) sprawiają, że to światło odczuwamy jakby w negacjji (czyli cierpienie zamiast błogości), dlatego, że wola ego, za którą podążamy jest dokładnie odwrotna do woli Stwórcy..

Oczywiście to tylko słowa

[clouddead]

http://truthcontest.com/


What Is?



Finding what is true involves also discovering what is not true. In fact, it is easier to realize what is true when you have realized what is false.



Everything your mind creates is not real. Lower life forms do not impose their ideas on reality; they live in accordance with it. They live in the present moment, and react to stimulus when it is in the present with them. Plants photosynthesize when the sun is out; animals react to their predators etc. Plants and animals follow a pattern of reactions nature has programmed into them. Humans are different because we have evolved to have minds in order to better control our environment. Our minds are able to think about the past and our future and make decisions.



The problem is not that we have a mind that is able to react to things that are not immediately present, but that we do not recognize that the things are not immediately present. We do not recognize what the present moment is. We think we are our minds, we think we are what we think about our past and future. As living beings, we identify with our thoughts and become complicated. But our mind is just a tool that helps us to think abstractly about our environment, in order to gain better control of it. We have gained control of our environment and created civilization, now it is time to gain control over our inner environment. We have homes that give us shelter; now we must recognize our spirit is our true and infinite home, and the ultimate shelter. Jesus said "I am the bed; the person who lies on me will enter perpetual rest. I am the Light; the person who sees by me will view all things."



Ultimately, we are just a consciousness that has no control. It is just part of the mystery of life. Our bodies just support our consciousness and it helps our brains to make sense of life. Right now we are using it to create false identities for ourselves, but they are impermanent. Nonetheless people hold onto this falsehood, and this causes many problems in the world. The truth is that we are just pure consciousness, living in an impermanent body. We all share the body of the infinite universe.


You Have No Control



We are at the complete mercy of life itself. It knows how to create hunger within us so that we may sustain ourselves; how to create desire so that we may reproduce; how to create fear so that we may protect ourselves. Our environment is constantly changing.



Today it was raining and it was cold, so I had to bring along an umbrella. The coldness made me want to have a hot drink. So I stopped at a coffee shop and got a hot chocolate. Stopping for hot chocolate made me bump into a friend, and bumping into a friend determined that I would not go home for another hour. Things are always happening that determine how things will turn out. You know some days will be rainy, but not all days, because it is improbable.



Everything physical is constantly changing, and the present moment is constantly being recreated. That means that the past is constantly dying to create the present. Everything material is constantly changing, and to let it change, something has to die. Dying is only the process by which life changes into something new. But we hold onto our forms and try to control them. Because we try to control them we do not realize they are uncontrollable, and become perpetually dead, holding on to the material past that has already died. We do not live with the stream of change. We are nothing more than constant change. An immortal spirit, a nothingness at one with the change and also witness to it. At least that is how we should live. Instead we deny that is how it is, which is silly because it is like denying we have an arm or a nose. But humans work in silly ways, while God works in mysterious ones that can never be known, just surrendered to.

[clouddead]

There is no God Higher than Truth



God is not a separate entity controlling or creating everything. It is every part of everything. It is the simplicity and complexity of everything. It is the inherent knowledge in everything. Everything knowing that it is a part of everything else, working together in perfect balance and harmony. The universe is perfect the way it is, if it was not, it would not be what it is. That is the truth.



From the small atoms to the supernovas, their largeness and smallness only relative, there is perfect integrity. They know each other and recognize how to create themselves and everything else in the process. It is a knowing that is not separate from the present moment, it acts when it is supposed to according to the dictates of natural order.



And it is infinite, because it is impossible for it not to be. It is infinity every moment. Every moment is always. Every moment that ever existed is now. Time does not exist.


But infinity is incomprehensible. All we can know is that it is the way it is, because the finite cannot have perfect integrity, cannot be nothing to be everything all the time, for no reason at all. Does not have a reason for anything, so it has no reason to be finite. Every moment is made of infinity.



This is God; the incomprehensible but the obvious, love (infinite creation). Nothing and everything. The whole.


Pleasure and Pain



I have noticed that the more interested in pleasure I am the more addicted I become to it, and i cannot get out of the habit. If I eat one ice-cream cone, I start craving more ice-cream. Wanting things only makes the hole of emptiness in you grow bigger. Your mind makes you feel empty and like you need more, and it is a hard thing to break the habit of. We seek pleasure constantly in our daily life. We grudgingly do our work and dream of the pleasure we will get when we are done. The free time we will spend watching TV, hanging out with friend, or eating something tasty. When we are not doing those things, our mind is dreaming of them, and when we are doing those things, our expectation of them takes away from the experience. So we are constantly dissatisfied. Restless and dissatisfied from day to day. The wheel turns.



Every time I have a craving for something I wonder if I should really follow it. I know it is just an impermanent condition of my mind. But it is so convincing it is hard not to follow it. The only thing I can suggest to combat this problem is to feel your body, hear the noises around you, and smell the air. Be fulfilled by your life in that moment. Do not be a slave to the conditions of your mind.


Balance



In the last section about pleasure and pain, I forgot to mention the fact that pleasure and pain are just two sides of the same problem. Whenever you feel pleasure, you can be sure that you will also feel pain in the future. Things just naturally happen that way. You never continuously feel pleasure; a painful time always comes, just like the fact that it rains some days and is sunny other days. In a way pleasure is pain, and pain is pleasure, because they create each other; they are recognizable by each others' existence. We also see them as separate things because that is how our mind perceives them, but they are really one movement; they make up a whole together. If you put the two together, you see the whole circle. You step off the merry-go-round.



Buddha said to walk the middle path. Do not seek out extreme pleasure or pain, unless you want their opposites. Do everything knowing what you are doing, and knowing the other side of it. Intentionally seeking pleasure or pain enslaves you to material conditions. Step back, take a look at how you are feeling, and know it is just a passing condition, like a cloud in a sky. Right now we always think we are the clouds in the sky. But we are actually the sky; infinite. So if you try to get extreme pleasure, you will keep identifying yourself with an impermanent condition, and it will be harder to walk the middle path, as Buddha said. I think he suggested the middle path because it is easier to reach spiritual understandings when you are not letting yourself be tossed around by extremes.



When people see some things as beautiful,
other things become ugly.
When people see some things as good,
other things become bad.

Being and non-being create each other.
Difficult and easy support each other.
Long and short define each other.
High and low depend on each other.
Before and after follow each other.

Therefore the Master
acts without doing anything
and teaches without saying anything.
Things arise and she lets them come;
things disappear and she lets them go.
She has but doesn't possess,
acts but doesn't expect.
When her work is done, she forgets it.
That is why it lasts forever.



- From the Tao Te Ching

[polygonW]

Clouddead
Tak apropo postu rozpoczętego linkiem http://truthcontest.com/
to polecam serię 'Automatic Brain'. Dokument, który czasem leci u w polskiej TV na kanale Planete +. http://www.youtube.com/watch?v=oSzUNztczjc

[clouddead]

no sama prawda, przeciętny obywatel świata to mechaniczny automat na nieświadomce.

wystarczy popatrzeć, nikt nie jest sobą, maski społeczne, udawana kultura, małpowanie zachowań itd.

dopiero jak się na+Ą to przez chwilę są normalni ale tylko przez chwilę

[uno88]

Mam takie samo zdanie. Większość jedzie na autopilocie i realizuje schematy wyuczone ,zaobserwowane i zasłyszane (dom, szkoła, znajomi, praca). Homo sapiens - człowiek rozumny. Czekamy na homo conscius ,że tak to ujmę Oczywiście im więcej osób będzie podążało drogą obecności, tym szybciej to się stanie. Mc co do ego oczywiście masz rację. Podoba mi się w tym rozumowaniu to ,że nie ma takich dziwnych dziur jak choćby w religii katolickiej. Bóg (jako zegarmistrz) chce nas zbawić od grzechu i szatana ,ale sam stworzył grzech i szatana. To o co kaman? To jakiś test ,który część zda ,a część obleje? I mamy tylko JEDNĄ szansę?! A potem wieczność w męce lub wieczność w ekstazie? Co do prób medytacji to na chwilę obecną mam taki problem ,że wszystko oceniam. Czy oddycham właściwie ,czy kontroluję oddech, czy tylko obserwuję ,czy robię to dobrze ,czy źle. Przez to te chwile prawdziwego spokoju (nawet teraz oceniam ,jak również oceniam że oceniam; normalnie egocentryczny kociokwik) są krótkie, kilku sekundowe. Dodatkowo czuję chyba coś na kształt ciała bolesnego o którym pisał Eckhart. Taka głęboka potrzeba ,aby mieć powód do płakania i użalania się. Głód za cierpieniem i byciem pokrzywdzonym. Jakbym chciał ,aby stało się coś co mi da powód do rozpaczy. Dzięki temu mógłbym pozbyć się napięcia, frustracji ,żółci. Coś koło tego.

[clouddead]

Ego to sprytna dziwka, cały trik polega na tym, że nie musisz NIC robić. Po prostu puścić, patrzeć wtedy pojawia się TO - i nie da się tego złapać umysłem ani kontrolować. Sama czysta świadomość i patrz co się dzieje :0



Dobra książka też

Robert Schwartz - Odważne dusze

według tego gościa zstępujemy z doskonałego świata duchowego do światów dualizmu i niedoskonałości w celu rozwoju, żeby wkroczać na kolejny level. ego i cierpienie ma swoją funkcję. ci którzy 'odrabiają lekcje' że tak to ujmę nie muszą się już tu reinkarnować i idą wyżej. generalnie dusza reinkarnuje się aż do momentu pełnej realizacji czyli oświecenia (czyli momentu w którym całkowicie znika ego), mogą to być nawet setki, tysiące reinkarnacji - jesteśmy w dobrej sytuacji bo mamy internet i dostępność nauk, także może to być nasza ostatnie wcielenie. istnieje też karma, czyli motyw, działanie. jeżeli popełniamy czyn z intencją zranienia kogoś, okłamania itd. zrobienia na złość, to koduje się w podświadomości i wraca jako przyszłe doświadczenie, "co zasiejesz to zbierzesz", jeżeli działamy szczerze i dobrze dla kogoś, wszystko wraca - to tak w skrócie, karma jest skomplikowana ale to potężne prawo. i pisze jeszcze ze wszystko jest z góry zaplanowane przed narodzinami , także jeśli się poddamy biegowi życia i akceptujemy wydarzenia to nie będziemy bardzo cierpieć. jeśli będziemy się buntować i działać egoistycznie to wtedy będzie ciężko. ogólnie gościu pisze to co buddyzm ale w bardziej nowoczesny sposób

[haraczu]

@clouddead
A jak ten koleś odpowiada na pytanie o pochodzenie zła (teodycea)? Dlaczego nie istnieje tylko absolut, ale także upośledzony świat? Nie rozumiem tego, że zstępujemy z doskonałości, aby "wyjść na wyższy level". Doskonałość plus?

Reinkarnacja to już chyba kwestia religii, a mamy tu kolegów, którzy by chcieli praktykować bez niej. Z mojego doświadczenia wynika, że świadomość reinkarnacji, wiedza o niej nie jest potrzebna do zrozumienia natury świata, ani z tego zrozumienia nie wynika.

[clouddead]

na mój mały rozum to wnioskuję że gdyby istniał tylko absolut to nie mógł by się poznać, tak samo jak gdyby istniało tylko dobro albo tylko jeden typ ludzi. dusze muszą doświadczyć różnorodności, żeby mogły ten absolut ostatecznie poznać. a w ogóle to nie zadawj mi takich pytań ziom =poczytaj ksiązkę bo ciekawa jest

można wysunąć z niej hipotezę , że jedność wybuchła na małe kawałeczki, żeby podoświadczać różnych rzeczy i docelowo ma wrócić z powrotem z sumą doświadczeń i stać się jednym. a potem znowu wybucha big bang i tak w nieskończoność..a wyzwoleniem z cyklu jest oświecenie, nirvana.

[polygonW]

Co do prób medytacji to na chwilę obecną mam taki problem ,że wszystko oceniam. Czy oddycham właściwie ,czy kontroluję oddech, czy tylko obserwuję ,czy robię to dobrze ,czy źle. Przez to te chwile prawdziwego spokoju (nawet teraz oceniam ,jak również oceniam że oceniam; normalnie egocentryczny kociokwik) są krótkie, kilku sekundowe.

To chyba ma każdy jak zaczyna. Dobrze, że jesteś tego świadom. To po jakimś czasie się zmniejszy.

Mi sporo w podejściu do medytacji pomogła książka - Zen Mind, Beginner's Mind Shunryu Suzuki. Jest też w wersji Audiobook.

tak btw. Jak nazywa się taki stan kiedy ma się złudzenie odcięcia od ego. Jeszcze zanim się zainteresowałem medytacją i tematami pochodnymi zdarzało mi się (i dalej mi się zdarza) doświadczać takiego uczucia pełnej wolności. Takie muśnięcia w stylu Deja Vu (chodzi o formę występowania) gdy przez te kilka sekund czuję się jakbym był graczem a nie pionkiem. Znikają wszelkie lęki czy przymus ze strony świata zewnętrznego. Ciężko mi to opisać ale raz rozmawiałem ze znajomym to okazuje się, że on ma coś podobnego jak weźmie grzybki czy jakieś inne halucynogeny. Zupełnie nie uważam ten stan za niebezpieczny wręcz przeciwnie w tych chwilach mam chęć żyć i się rozwijać.

[mc]

Mc co do ego oczywiście masz rację. Podoba mi się w tym rozumowaniu to ,że nie ma takich dziwnych dziur jak choćby w religii katolickiej. Bóg (jako zegarmistrz) chce nas zbawić od grzechu i szatana ,ale sam stworzył grzech i szatana. To o co kaman? To jakiś test ,który część zda ,a część obleje? I mamy tylko JEDNĄ szansę?! A potem wieczność w męce lub wieczność w ekstazie?

Prosze, zapomnij na chwile o katolicyzmie, tzn. ściągnij katolickie okulary, ktore masz na głowie i popatrz bez okularów Zamiast tego popatrz w siebie samego, bo tam jest wszystko

[clouddead]

[quote="uno88"]

tak btw. Jak nazywa się taki stan kiedy ma się złudzenie odcięcia od ego.

w zen to się chyba nazywa satori - przebłysk. ogólnie podczas medytacji można doświadczyć różnych ciekawych stanów spokoju czy wolności ale nie o to chodzi, to są tylko stany, przychodzą i odchodzą. chodzi o wyczyszczenie umysłu z ciemnej strony (gniew, lęk, pożądanie, zła wola itd.), odcięcie wszystkich przywiązań i oświecenie.

[clouddead]

http://www.youtube.com/watch?v=Oa0slM1OQng

za+ wywiad

[uno88]

Rzeczywiście bardzo dobre. Ostatnio zrozumiałem ,że traktowanie oświecenia jako celu do ,którego prowadzą wieloletnie praktyki, jako możliwości robienia cudów i wreszcie bycie tzw. poszukiwaczem duchowym to pomyłka. Każde poszukiwanie jest nie akceptacją tego co jest teraz. Każda praktyka to chcenie bycia kimś innym ,lepszym ,niż się jest teraz. Czym różni się osiąganie duchowych szczebli, wtajemniczeń od wspinania się po drabinie społecznej? Kontakt z obecnością ,można osiągnąć tu i teraz, a robienie z tego wieloletniego celu doprowadzi do tego ,że zrozumiemy rzeczy oczywiste za wiele lat. Chcemy to mamy. Aczkolwiek poświęcone lata przestaną mieć jakiekolwiek znaczenie ,więc co za różnica ?
LINK1
LINK2
LINK3

[jack]

Jung, Ramana i Osho umarli w poprzednim wieku także tekst stary. Ale niewiele się zmieniło w psychologii, rolą zachodniego psychologa jest przystosowanie jednostki do funkcjonowania w pracy, rodzinie itp. Medytacja jest czymś co kompletnie rozwala system. Bo człowiek medytujący nie da z siebie zrobić niewolnika. Będzie wolny, zrelaksowany, kreatywny. To niebezpieczne dla systemu. Gdyby każdy medytował upadłby cały system korporacji, biurokracji, banków itp. , bo ludzie żyliby w pokoju i miłości. Mistyk pogrążony w samadhi jest kompletnie "ponad", jest wyzwolony. Nie boi się śmierci, bo ją rozumie. Ma wgląd. Nie boi się niczego. Wie, że jest nieśmiertelny, wieczny a ciało jest dla niego więzieniem. Tymczsowym ubraniem, ciężką i niewygodną kupą mięsa. Kocha wszystko co żyje bezwarunkowo. Nie interesują go społeczne gierki.

Eh jak ja bym chciał osiągnąć ten stan ale to cholernie trudne,mam wrażenie że nie da się pozbyć wszystkich uwarunkowań ,musi być jakiś przełącznik co nagle to wszystko rozpierd...a

[mc]

mam wrażenie że nie da się pozbyć wszystkich uwarunkowań ,musi być jakiś przełącznik co nagle to wszystko rozpierd...a

dokładnie.. podejrzewam jednak, że na taki przełącznik trzeba ciężko zapracować i nie jest on dawany każdemu kto tego po prostu pragnie, a tylko temu kto pragnąc tego bardziej niż wszystko inne uczynił wszystko co w jego mocy i użył wszystkich swoich sił by pokonać wszystkie ograniczenia. Bez pracy nie ma kołaczy

[uno88]

Wg. mnie ten specyficzny stan jest takim przełącznikiem. Tylko ,że tymczasowym ,zależnie od tego ile czasu w tym stanie przebywamy. Osho bodajże pisał ,że ten stan jest naturalny. Póki co tego nie widzę. Tolle pisał ,że nieważny jest czas ,ale częstotliwość. Czyli ile razy w ciągu dnia sobie przypominasz o chwili obecnej i w nią wchodzisz. Wtedy to co nieważne jest tylko lekkim szumem, mało znaczącym ,a czasem to w ogóle tego nie słychać. Być może to kwestia przyzwyczajenia. Świadomość teraz wymaga ode mnie pewnej dyscypliny. Łatwiej być prowadzonym przez ten uwarunkowany autopilot ,który znam od lat.

[polygonW]

Dwa wykłady o zen
http://video.google.com/videoplay?docid=...0898531314
http://video.google.com/videoplay?docid=...8819684217


Tak czytając co tutaj piszecie na temat osiągnięcia jakiegoś wyższego poziomu świadomości, który pozwoli wam się uwolnić od wszystkich pragnień i lęków, zastanawiam się czy nie patrzycie na to trochę przez pryzmat waszych fobii. Chodzi mi o to, że powstaje w was pragnienie uwolnienia się od wszystkiego. Patrząc na swój rozwój dzięki medytacji (a także opinie innych) to nawet jeśli na początku zainspirowany byłem osobami, które medytują całe życie, zamykają się w klasztorach czy ograniczają swój dzień do jedzenia, prostej pracy w polu i medytacji to okazuje się, że wraz z własnym rozwojem coraz łatwiej mi jest się dostosować do świata, w którym obecnie żyję. Potrzeba życia gdzieś na odludziu, ograniczanie własnych potrzeb w relacjach z ludźmi maleje a rosną umiejętności radzenia sobie w sytuacjach, które kiedyś budziły lęk czy odrazę. Mało tego zaczynam coraz bardziej lubić to jak funkcjonuje społeczeństwo. Nie jest to tak, że staję się kolejnym trybikiem w machinie. Z drugiej strony dlaczego mam się bać bycia trybikiem? Dlaczego mam się bać machiny? Po prostu częściej koncentruję się nad tym co mam do zrobienia, jestem coraz mniej podatny na krytykę z otoczenia (czy to na pewno była krytyka?). Swangoz łatwiej mi podążać zasadą: „Life Is To Express Yourself, not to Impress others.”

Nie wiem, każdy idzie własną drogą. Jedynie co chcę teraz przekazać to to, że medytacja działa i będzie was stopniowo uwalniać od napięcia, tylko trzeba sobie narzucić dużą dyscyplinę, być konsekwentnym i systematycznym.
U mnie to wygląda jakoś tak:
20min dziennie medytacji siedzącej/stojącej.
Kilka dni w tygodniu dłuższe sesje z bodyscan + medytacja  kinhin (chodzenie)
Sporadycznie (ale chce to zwiększyć): Jedzenie w uważności, pracując przerwa 5min co godzinę i koncentracja na oddechu.
Traktować to jako ćwiczenie koncentracji a nie chwilę dla relaksu. Efekty przyjdą z czasem.


Pozdrawiam,
k.

[uno88]

Tak sobie myślę ,że ktoś kto nie cierpi i nie ma w nim pragnienia uwolnienia się to właściwie czemu miałby się zainteresować medytacją? Chyba w życiu większości ludzi zachodu medytacja na samym początku ma być tylko narzędziem zmiany ,które a nuż zadziała. Dodatkowo ludzie ci to często nieszczęśliwi perfekcjoniści ,więc zmiana MUSI byś spektakularna i całkowita. Co do stylu życia to uważam ,a właściwie Tolle uważa ,że jedno z drugim się nie gryzie. Można być świadomym maklerem giełdowym, nie widzę problemu. Najważniejszy jest głębszy sens wg. mnie. Spełniać ego trzeba na okrągło i cyklicznie ,aby dostać swoją porcję satysfakcji z układu nagrody. To czy ktoś chce żyć dla tego karzełka trzymającego kij z marchewką na sznurku to już jego sprawa. Wykłady zaraz zobaczę.

[mc]

Tak sobie myślę ,że ktoś kto nie cierpi i nie ma w nim pragnienia uwolnienia się to właściwie czemu miałby się zainteresować medytacją?

Ktoś się interesuje medytacją i duchowością bo ma ogromne pragnienie do tego, nie dlatego że cierpi, ale dlatego, że sprawia mu to ogromne zadowolenie i realizuje tym cel swojego istnienia. Inna sprawa, że on tym może też wykonywać swoją pracę, np. pomóc innym ludziom w ich naprawie, etc.

[polygonW]

Ktoś się interesuje medytacją i duchowością bo ma ogromne pragnienie do tego, nie dlatego że cierpi, ale dlatego, że sprawia mu to ogromne zadowolenie i realizuje tym cel swojego istnienia. Inna sprawa, że on tym może też wykonywać swoją pracę, np. pomóc innym ludziom w ich naprawie, etc.

Ale cierpieniem jest brak możliwości realizacji swojej potrzeby. Coś chcę ale tego nie dostaję.
Jakbym miał się rozdrabniać to:
1. Powstaje potrzeba samorealizacji. Brak rozwoju sprawia cierpienie.
2. Samorealizacja poprzez medytację sprawia przyjemność. Czyli pozwala uwolnić się od cierpienia.
3. Chcesz pomagać ludziom bo czułbyś się źle gdybyś tego nie robił.

Tak można w nieskończoność. Cokolwiek byś nie robił to zawsze będzie wynik jakiejś nieświadomej kalkulacji, która ma uchronić od cierpienia. Medytacja pozwala na szersze patrzenie na czynniki, które mogą wejść w skład takiej kalkulacji. W momencie gdy wypracujemy sobie cechę dystansu do swoich myśli i pragnień łatwiej jest je nam zamieniać, łatwiej jest działać bez lęku.


Wczoraj wieczorem postanowiłem sobie odświeżyć wykład Andrzeja Steca. Wcześniej słuchałem tego jakieś 2 lata temu. Myślę, że wtedy dotarła do mnie 1/10 treści w porównaniu to tego jak teraz to odbieram. Aż mi się miło zrobiło, że przez ten czas słuchając różnych wykładów, czytając teksty i praktykując medytację rozwój czy zrozumienie przyszło tak po prostu. Ciekawi mnie jak to będzie za kolejny rok .

[mc]

Deszcz pada, trawa rośnie, pies szczeka hau-hau - mówiąc w stylu zen Myslę, że tak samo naturą nazwijmy to "oświeconych" jest czynienie dobra nie dla polepszenia samopoczucia, ale dlatego, że naturą dobrego jest czynić dobro. To nie jest "ich" natura i ich pragnienie, lecz coś uniwersalnego i podstawowego, krótko mówiąc to jest natura wszystkiego. Ktoś jest głodny, daj mu jeść, ktoś jest spragniony daj mu pić. Cukier jest słodki, trawa jest zielona, krowa daje mleko. Ktoś cierpi - ja cierpię, ktoś jest szczęśliwy - ja jestem szczęśliwy. To chyba nawet na tym wykładzie było
Różnica pomiędzy takim dawaniem, a zwykłym - nazwijmy to "nieoświeconym" dawaniem, jest jak różnica między światłem, a ciemnością albo życiem i śmiercią. I nie jest to metafora, a dokładnie tak jest.

[polygonW]

Rozumiem.
Póki co to na razie jestem w stanie sobie taki mechanizm tylko wyobrazić. Pewnie za kilka lat może uda mi się poczuć namiastkę co to tak naprawdę jest.

[jack]

A jednak cukier nie jest słodki, gdyż słodycz należy do języka, a nie do cukru. Cała percepcja zmysłowa to wasze własne spostrzeżenia istniejące wewnątrz was Taki tam cytat
mniejsza z tym
No ja prawdę powiedziawszy zacząłem się interesować medytacją pod wpływem fobii,szukałem że tak powiem lekarstwa .I z pewnością jest to dobre lekarstwo ,kiedyś medytowałem itd lubiłem to robić w domu, ale teraz po przeprowadzce mam głośnych sąsiadów i nie mam jak ,eh.W sumie nie powinno mi to przeszkadzać ale jednak.
W sumie nie chce mi się pisać za bardzo Ogólnie fajna sprawa wszystko mieć w dup...e ,w pewien sposób to i tak się czuje,za bardzo niczym się nie przejmuje ,żyje sobie ,coś tam sobie robię to co lubię,ale to i tak nie jest to....
coś tam wewnątrz mnie jest,coś nieuświadomionego ,coś co się pojawia a ja nie wiem skąd i dlaczego.
lęki... skąd dlaczego ? dobra koniec tych wypocin...

PS Albo takie coś-
W jaki sposób tego dokonałem? Powiem wam prawdę: pewnego dnia wymazałem z umysłu wszystkie pojęcia, porzuciłem wszelkie pragnienia i wyzbyłem się słów, którymi myślałem, po czym trwałem w ciszy. Czułem się trochę dziwnie - tak jakbym był przez coś niesiony lub jakbym dotykał przedziwnej mocy. Już wcześniej znajdowałem się blisko niej i kilka razy doświadczyłem podobnego stanu, lecz za każdym razem potrząsałem przecząco głową i uciekałem. Wtedy jednak postanowiłem dłużej już nie uciekać i -pstryk - wszedłem w nią.

pstryk

Powiem szczerze że chyba miałem podobny stan ,objawiający się cholernie silnym lękiem,ale nie wszedłem Może jakieś zaburzenie psychiczne cholera wie, nie wiem...Wyglądało to trochę jak atak paniki

Wiem jak wygląda atak paniki bo potem dostałem , i się leczyłem ,lecze ?Bo jak na razie jest ok Oczywiście tych dwóch spraw nie łącze ze sobą bo chyba nie mają nic wspólnego ze sobą A te ataki chyba dostałem od dużej ilości kofeiny i z przemęczenia ,dobra miało być koniec tych wypocin

PS2.
Ok postaram się opisać ta sytuację z tym pstryczkiem która mnie spotkała,proszę nie brać też tego na poważnie bo być może była to moja fantazja,jak wiadomo nie jestem stabilny psychicznie .

Z tego co pamiętam czytałem coś o medytacji i buddyjskich praktykach ,już wtedy teoretycznie wiedziałem czym mniej więcej jest oświecenie ,być może rozumiem to na swój sposób i błędnie .Dla mnie oświecenie to wymazanie całego oprogramowania umysłu,ewentualnie odseparowania od tej części umysłu.Bo jednak chyba wymazać się nie da,ciężko było by wymazać np,umiejętność mowy lub chodzenia Dla mnie oświecenie to umysł nowo narodzony ,wie że wszystkie memy,przyzwyczajenia,zabobony itd to bajki, i jest tego żywnie przekonany,już nie że wie,tylko to czuje, doświadcza,widzi.

No więc czytałem sobie o pewnych technikach buddyjskich ,chodziło tam chyba o jakieś techniki związane ze snami, możliwe że chodziło też o świadome śnienie,już nie pamietam dokładnie. Było tam napisane mniej więcej że wykorzystanie pewnej wiedzy o snach przydaje się do przezwyciężenia np.lęków, głównie chodziło chyba o ograniczenia umysłu,Ktoś napisał że alkohol działa podobnie właśnie,ściągając z nas hamulce i ograniczenia.Weźmy sobie np, oglądanie filmu ,gdy patrzymy na film wiemy że to fikcja , co by się w nim nie działo zbytnio na nas nie ma wpływu,przeważnie zapominamy o filmie po seansie ,wiadomo że pamięta się o nim ale nie ma on na nas znacznego wpływu ,przyglądamy się na niego z boku przecież
wyobrażając sobie teraz że jesteśmy w śnie, i wszystko jest fikcją możemy wszystko prawda ? w granicach zdrowego rozsądku lub nie.Według buddyzmu należy pamiętać o dobru dla żywych istot,i w pełni to popieram,lecz uważam że jest to też pewien mem,czy zabobon lub jak kto woli uwarunkowanie psychiczne ,wyuczony schemat .
No i właśnie z tą wiedzą kiedyś się położyłem,i zacząłem sobie tak myśleć o tym wszystkim,i mówię sobie kurcze przecież ja nie mam się czego bać,przecież to wszystko śmieszne,to wszystko to chory sen,boje się głupich zakupów w sklepie,a przecież to tylko sen,mniej więcej coś w ten deseń sobie rozmyślałem..... i nagle dostałem silnego lęku, trwał trwał...i nagle wstałem z wyra przestałem o tym myśleć, po prostu przestraszyłem się że mi się po+ w głowie
i wszystko wróciło na szczęście (a może i nie ? ) do normy

Przepraszam za chaotyczne pismo ,nie jestem za dobry w przelewaniu na pismo

Może się wypowie ktoś mądrzejszy na ten temat co to mogło być Bo ja raczej twierdze że coś z głową

[polygonW]

Ataki paniki podczas medytacji to jest rzecz bardzo częsta i kompletnie normalna. Bardzo szkoda, że nie zdecydowałeś się w niego wejść i medytować wraz z atakiem paniki. Dzięki temu byś się z nich wyleczył http://www.youtube.com/watch?v=m5bpe6fXuPk .
Ja nie polecam medytować przed snem. Przynajmniej ja jeszcze nie mam tak wyćwiczonego umysłu by nie zasypiać. W momencie zasypiania możemy mieć złudzenie halucynacji itp. Ja np. często łapie coś takiego, że wszystko mnie zaczyna swędzieć i nie mogę się skoncentrować. Czytałem, że doświadczeni medytujący potrafić wywoływać świadome sny, w których też medytują. Też bym tak chciał

„i nagle wstałem z wyra przestałem o tym myśleć, po prostu przestraszyłem się że mi się po+ w głowie „
W jednym z poradników jak wychodzić z ataków paniki znalazłem informację na temat często pojawiającego się lęku przed utratą kontroli czy postradaniem zmysłów. Mało tego osoby wychodzące z Panic Disorder (zespół lęku napadowego) doznawały ataków paniki spowodowanych myślą o tym, że jak pozbędą się hamulców (czyli lęków) to mogą zrobić coś złego albo utracą swoje własne Ja i postradają zmysły. Autor powoływał się na badania medyczne, które nie stwierdziły by ktoś zwariował na własne życzenie. Nie wiem ile w tym prawdy ale chyba jednak jest lepiej żyć w przeświadczeniu, że nie jesteśmy w stanie naszymi myślami o lękach spowodować nieodwracalnych zmian przeradzających się w chorobę psychiczną. Przy braku umiejętności radzenia sobie z lękiem może to spowodować jedynie dysfunkcję (Czyli np. fobię). Wydaje mi się, że kompletnie nie powinieneś się obawiać swoich lęków. Naucz się je obserwować medytując w bezpiecznym miejscu.