Tęsknicie za kimś?

[mardybum]

Mieliście kiedyś z kimś dobrą relację, za którą tęsknicie nawet po długim czasie odkąd się zakończyła? Małe rzeczy potrafią Wam o niej przypomnieć i na chwilę wytrącić z względnego spokoju? Macie tak że coś się Wam spodoba, piosenka czy film, i chcielibyście się tym podzielić z tym kimś, chociaż nie widzieliście ani nie słyszeliście go od wielu miesięcy? Już się Wam wydawało że prawie o tym nie myślicie i że już się pogodziliście, kiedy coś głupiego przywołało miłe wspomnienia? 
Baliście się kiedyś, że straciliście jedyną szansę i nikogo takiego już w życiu nie spotkacie?
Takie tam, nic osobistego...

[Lonely Boy]

Szczerze to nie znajduję takiej osoby.
Kiedyś żałowałem że moja relacja z rodzicami ułożyła się tak a nie inaczej,że kiedyś jako dziecko było inaczej.Ale to normalne,im stajesz się starszy tym bardziej jesteś indywidualny.
Nigdy nie kochałem nikogo by teraz za tym tęsknić...Fakt jestem młody i może się to zmienić,ale z moim spektrum znajomości?Ja raczej ich unikam bo mam problem z relacjami międzyludzkimi.
Nie,nie tęsknię za kimś,bo nie mam za kim.
Ale rozumiem świetnie ludzi którzy mają za kim tęsknić - nawet jeżeli tym wspomnieniem jest jedna noc.

[vesanya]

...

[paranormal987]

Obecnie nie
Kiedyś miewałem stany tęsknoty za pewną osobą, ale bardzo dawno temu

[Dziwna]

Miałam jedną taka osobę, która jako jedyna chyba rozumiała moją nieśmiałość, i jako jedyna nigdy nie powiedziała na temat mojego zachowania złego słowa. Tolerowała je w pełni. Nie wiem czy bardzo tęsknie, ale na pewno żałuje, że nie porozmawiamy już nigdy więcej, że nie wiedziałam jeszcze wtedy co mi jest, i nie szukałam pomocy, bo być może miałam w tamtym momencie komu o tym opowiedzieć. Nie wiem czy by Ta osoba zrozumiała w pełni, ale przynajmniej wiedziałabym, że jest ktoś bliski kto wie, nawet jakby mi w żaden sposób nie pomogła. Mogło być tak, że akceptowała moje zachowanie bo byłam w wieku nastoletnim, być może inaczej by teraz na to patrzyła? No ale tęsknota polega na tym, że tęskni się za tym co było, a nie za wyobrażeniami co będzie. Tyle, brakuje poczucia, że Ktoś wie, ale tego już nie naprawię, bo tej osoby niestety już nie ma.


Reszta "tęsknot" to takie bardziej płytkie żałowanie, że kiedy spotkało się kilka miłych, otwartych osób, to nie potrafiło się wykrzesać  z siebie choćby odrobiny więcej i chociaż spróbować dać sobie szanse na jakąś znajomość, od razu się wycofując. A wystarczyłoby na początek odrobinę więcej słów.

[dziewczyna z naprzeciwka]

5 razy tak.
Ale to już dawno temu. W międzyczasie poznałam wiele innych osób, które zastąpiły tamte z powodzeniem.

[Shiro]

Ja dzisiaj bardzo tęsknię a ogólnie to już nie

[piotrer09]

Hmm... tak. W gimnazjum miałem kolegę, który był więcej, niż tylko znajomym z ławki. Poza szkołą, tylko z nim jeździliśmy na rowerach, w zimie na sankach. Po zakończeniu gimnazjum, kontakt się urwał pomimo, że mieszka kilkaset metrów ode mnie. On też nie miał dużo kolegów. Od 10 lat codziennie się zastanawiam, jak potoczyłoby się moje życie, gdybym miał chociaż jednego przyjaciela.

[Placebo]

Zawsze za kims tesknie, dzien w dzien

[nika32]

za koleżanką, którą znam 4 lata, która od kilku miesięcy nie odbiera telefonów ode mnie

[Caveman27]

Mam trzy takie osoby. O jednej myślę często, o pozostałych rzadziej, ale za wszystkimi tęsknię.

[Mighty]

Miałem takie znajomości. Tęskniłem za moimi kolegami i koleżankami z podwórka z okresu przedszkola . Wszyscy wyprowadzili się 16 lat temu w swoje, inne strony. Zostały tylko dwie osoby, z którymi i tak nie utrzymujemy kontaktu. Pewnie by wyszło tak samo z resztą. Możliwe, że mogli zmienić się całkowicie, a może niektórzy nie. Nic nie mogę z tym zrobić. Tylko oni wiedzą gdzie wcześniej mieszkali i gdyby im zależało, przyjechaliby i zadzwonili. Ja nie wiem gdzie mogą mieszkać. Wiem, że to "tylko" znajomość z okresu przedszkola, ale było to dla mnie bardzo ważne.
Czasem mi się zatęskni za trzema kolegami z okresu podstawówki i gimnazjum. Byliśmy razem ministrantami, tak więc znali się nawzajem. Pamiętam jak z jednym często wychodziłem na dwór jak też i wieczorami, bo wyprowadzał psa na długi spacer i gadało się o różnych, śmiesznych rzeczach. Kiedy do niego przychodziłem, mieliśmy co robić, np. oglądaliśmy parodie na youtube. Jego rodzina też spoko była. Oraz byli koledzy-bracia. Jeden z nich był bardzo optymistyczny, jakby "Wszystko da się osiągnąć! Ruszamy!" i pomocny. Wychodziliśmy w trójkę czy czwórkę na rowery, na sanki czy na pieszo. Kontakty z tymi trzema kolegami się skończyły zaraz po skończeniu gimnazjum. Pomyślałem, że ten pierwszy kolega się wyprowadził do innego miasta z powodu studiów, a jednak dalej mieszkał tam gdzie zawsze. Po prostu kontakt się urwał bez powodu. W technikum widziałem ich dwa razy. Raz, kiedy poszedłem na wieczorny spacer i właśnie spotkałem kolegę z psem. Pogadaliśmy coś o szkole i tyle. Potem w czwórkę i z innymi młodszymi ministrantami poszliśmy do parku na podchody. Często gadali o alkoholu. Widziałem, że dla nich mogę być już "zacofany", bo nie piję i nie imprezuję, lol. Po gimnazjum przestali już być ministrantami. Ja jeszcze pociągnąłem te 4 lata służby i przed maturą sobie odpuściłem, bo nie było już prawie nikogo.
Przynajmniej cieszę się, że mam doświadczenia i miłe wspomnienia. Może dlatego szukam takich aktywnych kolegów jak tamci.

[asleep]

Wydaje mi się, że bardziej tęsknię za samą ideą "posiadania" takiego kogoś bliskiego. Jedyna osoba jaka mi przychodzi na myśl to mój pierwszy chłopak, przy którym czułam, że wreszcie znalazłam kogoś z bardzo podobnym światopoglądem, ale niestety nie potrafiłam dać mu się lepiej poznać, więc ta znajomość umarła.
Czasem też wspominam jedną przyjaciółkę - która właściwie była moją jedyną przyjaciółką - z czasów dzieciństwa z którą przyjaźniłam się około 6 lat, później jak poszła do gimnazjum to nasz kontakt się zerwał, ona znalazła innych znajomych a mi od tamtej pory nie udało mi się z nikim wejść na taki poziom znajomości jaki miałam z nią. Może to przez to, że znałyśmy się od małego, gdy nie miałam jeszcze lęków społecznych, byłam tylko nieśmiała. Żeby było zabawniej, ten koniec przyjaźni zbiegł się z najgorszym okresem mojego życia - z czasem gimnazjum, w którym pobyt "uaktywnił" moją fobię.

Brakuje mi może niekoniecznie tej przyjaciółki, ale bardziej tego, co było między nami. Brakuje mi takiej bliskości i tak naturalnej relacji z drugim człowiekiem, gdzie żadne fobiczne myśli nie wchodzą w drogę, gdzie nie ma skrępowania, niepewności, myślenia o tym jak cię oceni druga osoba.
A żeby tęsknić za konkretną osobą, to chyba tak nie potrafię. Mogę przez chwilę mieć jakąś miłą myśl, wspomnienie na temat jakiejś osoby z mojego życia, ale do wielu z tych osób czuję żal, że nasze drogi się rozeszły. Trochę się pozłoszczę na tę osobę, a później myślę, że może jednak to ze mną jest coś nie tak i wtedy nie mam już siły wspominać tych dobrych chwil.

[mardybum]

Brakuje mi może niekoniecznie tej przyjaciółki, ale bardziej tego, co było między nami. Brakuje mi takiej bliskości i tak naturalnej relacji z drugim człowiekiem, gdzie żadne fobiczne myśli nie wchodzą w drogę, gdzie nie ma skrępowania, niepewności, myślenia o tym jak cię oceni druga osoba.
A żeby tęsknić za konkretną osobą, to chyba tak nie potrafię. Mogę przez chwilę mieć jakąś miłą myśl, wspomnienie na temat jakiejś osoby z mojego życia, ale do wielu z tych osób czuję żal, że nasze drogi się rozeszły. Trochę się pozłoszczę na tę osobę, a później myślę, że może jednak to ze mną jest coś nie tak i wtedy nie mam już siły wspominać tych dobrych chwil.

Mam tak samo. I doświadczenia mam podobne. I też czasem nie wiem, czy tęsknię za kimś czy za uczuciem że kogoś mam.

[orzeszkowa_wdowa]

tak,niestety...

[Lonely Boy]

Tak.
Znamy się tylko wirtualnie.Zapowiadało się ciekawie,a teraz...nie piszemy od kilku dni.To chyba umrze śmiercią naturalną...

[orzeszkowa_wdowa]

Tęsknie za dawną sobą.  Nie chce być dłużej więźniem własnego umysłu i panujących nad nim obsesji.

[krzychuvx]

Mieliście kiedyś z kimś dobrą relację, za którą tęsknicie nawet po długim czasie odkąd się zakończyła? Małe rzeczy potrafią Wam o niej przypomnieć i na chwilę wytrącić z względnego spokoju? Macie tak że coś się Wam spodoba, piosenka czy film, i chcielibyście się tym podzielić z tym kimś, chociaż nie widzieliście ani nie słyszeliście go od wielu miesięcy? Już się Wam wydawało że prawie o tym nie myślicie i że już się pogodziliście, kiedy coś głupiego przywołało miłe wspomnienia?
Baliście się kiedyś, że straciliście jedyną szansę i nikogo takiego już w życiu nie spotkacie?
Takie tam, nic osobistego...

Przeżywałem cos takiego, czasami nadal to odczuwam niezwykle silnie. I miewam momenty gdy myślę ze to była ta jedyna osoba. Ze już nigdy mi sie nie kogoś takiego spotkać. Ze zmarnowałem jedyną szansę na szczęście. Ale musze wierzyć ze uda się. Poznaje inne wspaniale osoby i liczę ze któraś z nich okaże się tą prawdziwą.

[saratsi]

Tak. Strasznie. Co prawda ta relacja jeszcze się nie zakończyła, ale wątpię, czy uda się ją jeszcze odbudować. Tęsknie, obrzydliwie tęsknie za tymi wszystkimi dobrymi chwilami spędzonymi razem. Męczy mnie to i rozrywa od środka. Chciałbym schować się gdzieś przed tą tęsknotą, ale jedynym miejscem do którego przed nią uciec są objęcia właśnie tej osoby. Przykro mi, jestem zły, straszny i niedobry, nie potrafię wybaczyć sobie jak bardzo zawiodłem. Niestety, wszystko co najlepsze w życiu docenia się dopiero po utracie. To właśnie, nie tak dawno do mnie dotarło.

[MsMadeleine]

Tak. Bardzo tęsknię za jedną osobą. Mamy jeszcze kontakt, ale jest zupełnie inaczej niż kiedyś. Łzy napływają mi do oczu, gdy pomyślę o tych miłych wspólnych chwilach. Chyba nikt mi nie dał tyle bezinteresownej dobroci ile ta osoba. Kiedyś daleko, a jednak blisko...a teraz blisko, ale daleko.. skomplikowane. Cierpię. I chciałabym cofnąć czas, żeby znowu było tak cudownie, jak wcześniej.

[Kra_Kra]

Całe moje życie to tęsknoty za kimś, niezrealizowania relacji, marzenia i niespełnienia, wspomnienia (rzadziej) i fantazje (częściej)

[GoodbyeKitty]

Tak, tęsknię strasznie za pewną osobą. Zerwał ze mną kontakt caljowicie prawie 5 miesięcy temu, bo nie potrafiłam odwzajemnić jego uczuć. Ostatni raz gdy go widziałam byłam bardziej zainteresowana jego kumplem niż nim i jego totalnie olałam. Nawet nie zauważyłam jak wyszedł z imprezy i już nie wrócił. Od tego czasu strasznie dręczą mnie wyrzuty sumienia. Chciałabym do niego napisać i go przeprosić, ale domyślam się, że tylko bym go zraniła rozgrzebując. Dla niego chyba lepiej jest próbować mnie wymazać.
A sporo rzeczy mi o nim przypomina. Mieliśmy podobny gust co do muzyki, więc gdy znajduję nową fajną piosenkę, myślę o tym, że mogłaby mu się spodobać.
Dziś miałam straszną ochotę do niego się odezwać gdy zobaczyłam, że jest online na portalu na którym jeszcze mnie nie usunął ze znajomych i zablokował. Albo odezwać się na Facebooku, chociaż na nim mnie zablokował to rozkminiłam metodę jak mimo tego mogłabym napisać wiadomość.
Ale nie zrobię tego, niech te wyrzuty sumienia będą moją karą.
Sorki, musiałam się gdzieś wygadać, a ten temat nawet pasował.

[klocek]

Nigdy nie zrozumiem logiki kobiet .

[birdboy]

tęsknie za paczką znajomych z którymi się po maturach i tanim winie zjeżdzało ma plecakach z piaskowej górki...

[GoodbyeKitty]

Nigdy nie zrozumiem logiki kobiet .

Nikt nie zrozumie, nawet kobiety. W sumie mi jakiekolwiek logiczne myślenie jest obce.