Przy kim jesteście sobą?

[ewl]

Ja jestem sobą przy rodzicach, chłopaku i... innych fobikach. W sensie tych, których znam na żywo

[Ash]

Ja jestem w 100% sobą tylko przy mojej siostrze.
Są osoby przy których czuję się bardziej swobodnie i takie przy których mniej, tych pierwszych jest niestety niewiele, mam też wrażenie, że będąc w różnych miejscach jestem inną osobą.

[sokoke]

Tylko przy moim narzeczonym.

[smutna00]

Tylko przy moim narzeczonym.

Masz narzeczonego? Zazdro
Jak się poznaliscie?

[sokoke]

Standardowo, czyli dzięki internetowi.

[Zasió]

Byłem chyba przy znajomej ze studiów. Teraz od lat prze nikim. Tzn niby w domu, sam lub przy matce, ale to standard.

[L1sek]

Najbardziej legendarne osoby forum:
1. Zas
2. Znajoma Zasia ze studiów

Ja zdecydowanie przy nikim i nie przypominam sobie czasów od podstawówki, żeby była taka osoba. Byli jacyś znajomi, ale nigdy takich osób

[smutna00]

Najbardziej legendarne osoby forum:
1. Zas
2. Znajoma Zasia ze studiów

Ja zdecydowanie przy nikim i nie przypominam sobie czasów od podstawówki, żeby była taka osoba. Byli jacyś znajomi, ale nigdy takich osób

Czyli nie ma takiej osoby przy której nie czujesz się skrępowany, zawstydzony?

[L1sek]

Ja zdecydowanie przy nikim i nie przypominam sobie czasów od podstawówki, żeby była taka osoba. Byli jacyś znajomi, ale nigdy takich osób

Czyli nie ma takiej osoby przy której nie czujesz się skrępowany, zawstydzony?

Nie ma takiej osoby, przy której czuje się sobą.

[Ketina]

KA_☕☕☕_WA, fakapy społeczne to moja "najmocnejsza" strona   jestem tak nieobyta w komunikacji z ludźmi, że to aż razi, dziś miałam kolejny tego przykład, ale z drugiej strony sporo ludzi po prostu pieprzy zakładając swoje maski i wchodzi w jakieś odgrzewane jak kotlety role, że nawet nie mam ochoty się wtedy w ogóle odzywać, bo sama bym musiała w jakąś znowu wejść(a postanowiłam z tym skończyć) , zazwyczaj z mojej strony kończy się to milczeniem, a druga osoba jest zbita z tropu suma summarum to ja wychodzę na dziwaka

W sumie to prawie każda relacja społeczna przebiega właśnie z każdorazowym zakładaniem takich masek. Też nienawidzę udawać kogoś, kim nie jestem tylko dla tego, żeby dopasować się do reszty towarzystwa, ale jak się mawia: "C'est la vie." i raczej trudno wpłynąć na taki ogólny porządek świata.
Też kiedyś i nadal w sumie reaguję milczeniem albo wycofaniem na tego typu sceny, bo po pierwsze mam dramatycznie niską IS, a po drugie czuję się bardzo nieswojo. Niestety tylko w pewnych gronach człowiek może pozwolić sobie na wyzbycie się większości masek...

[Xxxyyy]

przed nikim

[damiandamianfb]

Wolnym może być człowiek tylko przy samym sobie.

A przy osobie, którą się bezgranicznie kocha?

Zakładam że wtedy można być szczęśliwym,ale wolnym?Moim zdaniem nie,ale mówię o sobie.Każde towarzystwo ogranicza i zniewala.Oczywiście taka ukochana osoba zniewala w mniejszym stopniu,ale jednak zniewala.
Pzdr.

Ja uważam, że tylko samemu można pozwolic na zniewolenie, jak na pierwszym miejscu masz myśli - co o mnie pomyśli ?

[Zasió]

Najbardziej legendarne osoby forum:
1. Zas
2. Znajoma Zasia ze studiów

Ale śmieszne!

[L1sek]

Jak czytałem poprzednią wersję posta to myślałem, że Cię tym niechcący uraziłem i już miałem postować w ramach pokuty, samozaoranie, ale dobrze, że ostatecznie go wyedytowałeś

[Zasió]

A bo już sam nie wiem, nabijałeś się, czy nie... poza tym przecież jestem żałosny, więc na co tu się obrażać... No więc doszedłem do wniosku, że powinienem edytować.

[123user]

ojciec, siostra, szwagier, pies, niektórzy fobicy z reala

[Użytkownik 100618]

W sumie to sama nie wiem kiedy jestem naprawdę sobą, która wersja mnie jest prawdziwa, bo bardzo się zmieniam zależnie od okoliczności... Ale nie ograniczam się tylko przy moich zwierzakach

[agaa22]

Ja chyba tylko przy siostrze, mamie i narzeczonym.

[adam87]

Ja tylko przy rodzinie i znajomych.

[Aga]

siostra, rodzice, mój kot : P

Niedawno poznałam chłopaka, przy którym od samego początku czułam się bardzo swobodnie i uwielbiam spędzać z nim czas. To raczej zasługa jego charakteru, takie totalne przeciwieństwo mnie: otwarty, wygadany, nieprzejmujący się innymi, zawsze pełno go wszędzie, bardzo towarzyski, ale nie jest męczący jednocześnie. 

Mam też bardzo małą garstkę innych znajomych przy których nie muszę udawać.

Ale i tak nie potrafię rozmawiać o swoich problemach i większych sprawach z tymi ludźmi, wtedy raczej zostaje tylko internet.

[smutna00]

siostra, rodzice, mój kot : P

Niedawno poznałam chłopaka, przy którym od samego początku czułam się bardzo swobodnie i uwielbiam spędzać z nim czas. To raczej zasługa jego charakteru, takie totalne przeciwieństwo mnie: otwarty, wygadany, nieprzejmujący się innymi, zawsze pełno go wszędzie, bardzo towarzyski, ale nie jest męczący jednocześnie. 

Mam też bardzo małą garstkę innych znajomych przy których nie muszę udawać.

Ale i tak nie potrafię rozmawiać o swoich problemach i większych sprawach z tymi ludźmi, wtedy raczej zostaje tylko internet.

A co rozumiesz pod tym "bycie sobą"?

[adam87]

siostra, rodzice, mój kot : P

Niedawno poznałam chłopaka, przy którym od samego początku czułam się bardzo swobodnie i uwielbiam spędzać z nim czas. To raczej zasługa jego charakteru, takie totalne przeciwieństwo mnie: otwarty, wygadany, nieprzejmujący się innymi, zawsze pełno go wszędzie, bardzo towarzyski, ale nie jest męczący jednocześnie. 

Mam też bardzo małą garstkę innych znajomych przy których nie muszę udawać.

Ale i tak nie potrafię rozmawiać o swoich problemach i większych sprawach z tymi ludźmi, wtedy raczej zostaje tylko internet.

To fajnie, przynajmniej nie jesteś sama

[Aga]

A co rozumiesz pod tym "bycie sobą"?

Nie czuję się dziwnie jak mało mówię, nie stresuję się, nie zastanawiam się co mam zaraz zrobić/ jak się zachować, nie mam pustki w głowie, nie muszę być idealna, nie próbuję udawać kogoś kim nie jestem... Po prostu czuję się swobodnie.

---

To fajnie, przynajmniej nie jesteś sama

To nie tak, ze mam masę znajomych i non stop z nimi wychodzę, i nie czuję się samotna...

Siostra mieszka za granicą, rodzice to rodzice i tak w innym mieście.
Z kolegą i tak rzadko się spotykam, a ostatnio kontakt coś się urywa, ale próbuje to naprawić : /
A ta mała garstka to tylko trzy koleżanki, które mieszkają kilka godzin jazdy ode mnie, widuję je raz/dwa razy do roku...

Ale żeby gdzieś wyjść, cokolwiek porobić to już nie mam z kim i większość wieczorów spędzam w mieszkaniu
I może czuję się przy nich swobodnie, ale brakuje mi osoby z którą bym otwarcie o wszystkim porozmawiała...

[Rin]

Przy wszystkich jestem sobą, bo w końcu nikogo nie udaję. Nie mogę jednak powiedzieć, że to oznacza, że jest ktoś przy kim czuję się w pełni dobrze, swobodnie, nie krępuję się itd. Nie ma takiej osoby. Mogę jedynie powiedzieć, że mam tak w jakimś stopniu przy rodzicach. Ale to też zależy dużo od sytuacji. Nie mam żadnej innej osoby, która byłaby ze mną na tyle blisko, aby można było powiedzieć, że czuję się na tyle dobrze w czyimś towarzystwie, aby zaczął zmniejszać się dystans i wraz z nim dyskomfort, zakłopotanie, obawy itp. W pełni swobodnie, dobrze czuje się jedynie przy sobie. Z ludźmi zawsze jest jakiś zgrzyt.

[adam87]

Przy wszystkich jestem sobą, bo w końcu nikogo nie udaję. Nie mogę jednak powiedzieć, że to oznacza, że jest ktoś przy kim czuję się w pełni dobrze, swobodnie, nie krępuję się itd. Nie ma takiej osoby. Mogę jedynie powiedzieć, że mam tak w jakimś stopniu przy rodzicach. Ale to też zależy dużo od sytuacji. Nie mam żadnej innej osoby, która byłaby ze mną na tyle blisko, aby można było powiedzieć, że czuję się na tyle dobrze w czyimś towarzystwie, aby zaczął zmniejszać się dystans i wraz z nim dyskomfort, zakłopotanie, obawy itp. W pełni swobodnie, dobrze czuje się jedynie przy sobie. Z ludźmi zawsze jest jakiś zgrzyt.

Zawsze to dobrze jak są rodzice.

---

A co rozumiesz pod tym "bycie sobą"?

Nie czuję się dziwnie jak mało mówię, nie stresuję się, nie zastanawiam się co mam zaraz zrobić/ jak się zachować, nie mam pustki w głowie, nie muszę być idealna, nie próbuję udawać kogoś kim nie jestem... Po prostu czuję się swobodnie.

---

To fajnie, przynajmniej nie jesteś sama

To nie tak, ze mam masę znajomych i non stop z nimi wychodzę, i nie czuję się samotna...

Siostra mieszka za granicą, rodzice to rodzice i tak w innym mieście.
Z kolegą i tak rzadko się spotykam, a ostatnio kontakt coś się urywa, ale próbuje to naprawić : /
A ta mała garstka to tylko trzy koleżanki, które mieszkają kilka godzin jazdy ode mnie, widuję je raz/dwa razy do roku...

Ale żeby gdzieś wyjść, cokolwiek porobić to już nie mam z kim i większość wieczorów spędzam w mieszkaniu
I może czuję się przy nich swobodnie, ale brakuje mi osoby z którą bym otwarcie o wszystkim porozmawiała...

Każdemu brakuje takiej osoby z która można było porozmawiać o wszystkim, nawet jeśli się kogoś pozna w realu to także mija wiele czasu za mim człowiek sie otworzy i zaufa i pozna ta osobę i ta osoba zrozumie adresata.Zresztą co ja piszę, i tak dobrzę cię zrozumie.