Do czego doprowadza Was fobia, jak się zachowujecie?

[Fridita]

Jednym z objawów fobii u mnie jest odruchowe napinanie wszystkich mięśni i nadmierne kontrolowanie wszystkich ruchów wskutek poczucia obserwowania przez innych ludzi. Nawet gdyby wszystko mnie bolało w wyniku długiego stania lub siedzenia, nie mogę swobodnie się poruszyć i zmienić pozycji. Stojąc w grupie innych osób zawsze wyszukuję w obrębie mojego pola widzenia wolnej przestrzeni by móc na nią skierować wzrok (nie mały mam problem, gdy jej nie ma ), a moja twarz przyjmuje kamienny wyraz.
Jesli chodzi o głos to kiedy mam zamiar coś powiedzieć staje się cichy i często zachrypnięty.
Następnym problemem są trzęsące się ręce (wszystko co robię musi wyglądać wyjatkowo nieporadnie) i przyspieszone tętno.

I jak tu normalnie żyć

[Użytkownik 219]

Stojąc w grupie innych osób zawsze wyszukuję w obrębie mojego pola widzenia wolnej przestrzeni by móc na nią skierować wzrok (nie mały mam problem, gdy jej nie ma ), a moja twarz przyjmuje kamienny wyraz.

Oj też mam z tym problem, dobrym przykladem jest jedna sala gdzie mam zajęcia, a w której to stoły są tak ustawione, że wszyscy muszą siedzieć blisko i na przeciwko siebie. Zwykle nie chodzę tam m.in z tego powodu, zwłaszcza, że pan ćwiczeniowiec ciągle opowiada kawały i często po prostu udaję, że się smieję (a kiedyś jak się wk***ię to będe siedział z założonymi rękami i miną grobową 8)) . W ogóle nie cierpię takich sytuacji, gdy ciężko znaleźć wolne pole widzenia i gdy mój wzrok spotyka się ze wzrokiem innych (zresztą często chyba ściągam na siebie czyjeś spojrzenia, doprawdy nie wiem, co we mnie takiego dziwnego jest ).

Skoro przed naszymi narodzinami mogła być pustka, to po śmierci czemu nie? W sumie to nawet by mi to odpowiadało, bo ja chcę po prostu zniknąć. Bardzo mnie denerwują te pytania, na które nie można konkretnie odpowiedzieć, a jednak wciąż o tym myślę.

A ja nie myślę, będzie co będzie, zobaczymy . W sumie poznanie tego to jeden z ciekawszych powodów, dla ktorych warto umierać .

[Smoklej]

Jednym z objawów fobii u mnie jest odruchowe napinanie wszystkich mięśni i nadmierne kontrolowanie wszystkich ruchów ... Nawet gdyby wszystko mnie bolało w wyniku długiego stania lub siedzenia, nie mogę swobodnie się poruszyć i zmienić pozycji. ...a moja twarz przyjmuje kamienny wyraz.
Jesli chodzi o głos to kiedy mam zamiar coś powiedzieć staje się cichy i często zachrypnięty.
Następnym problemem są trzęsące się ręce (wszystko co robię musi wyglądać wyjatkowo nieporadnie) i przyspieszone tętno.

No tak, straszne to wszystko. Mnie to jeszcze głowa lata. Cały czas, ale jak się denerwuję to bardziej. Kto wie, może to właśnie w wyniku tego ciągłego stresu.

Generalnie za duże zagęszczenie w szkołach. Za dużo stresu, a całkowity brak nauki sposobów radzenia sobie ze stresem. Rozładowywania w jakiś pozytywny bezpieczny sposób. Szkoda, szkoda, bo jako społeczeństwo tracimy na tym bardzo dużo. Najgorsze, że wiele problemów można rozwiązać pewnie w bardzo prosty sposób.

[Śnieżynka]

A ja mam właśnie na odwrót. Nie mogę usiedzieć dłuższej chwili w jednej pozycji i ciągle się wiercę, coś poprawiam, zwłaszcza jak na przykład ktoś siedzi naprzeciwko mnie.

[Samantha]

skacze mi tętno i ciśnienie, robię się czerwona na twarzy, pocę się, wysycha mi w ustach, ziewam, mam problemy z koncentracją, jestem rozkojarzona i nie myślę logicznie, popełniam jakieś głupstwa swoją wzmożoną czujnością, drżą mi dłonie, nie patrzę w oczy nikomu nigdy...

[iksu88]

nie patrzę w oczy nikomu nigdy...

To ja nie wiem czemu tak mam że jak z kimś rozmawiam to patrze mu na zęby

[Jim]

nie patrzę w oczy nikomu nigdy...

Też często tego nie robię.

zresztą często chyba ściągam na siebie czyjeś spojrzenia, doprawdy nie wiem, co we mnie takiego dziwnego jest Confused

Wiesz, to wrażenie - wielu ludzi o tym mówi. Nam się tylko tak zdaje - sami to sobie wmawiamy.

Michał pisałeś o bezdechu - to jest jakaś choroba - kiedyś słyszałem o tym. Nie jest z tego co wiem związana z FS.

Do czego zmusza mnie FS? - Do nienaturalnych zachowań i paru ograniczeń.

[TroPtyN]

To ja nie wiem czemu tak mam że jak z kimś rozmawiam to patrze mu na zęby

Ja też!

Ale bardziej nienaturalna jest moja sztywność, czasem paplanie bez ładu i składu (chaotycznie), nerwicowe ruchy. Okropność.

[Michał]

Jest taka choroba, gdzie występuje bezdech. Jednak ja na nią nie cierpię. U mnie te przejściowe objawy związane były z lękiem, a ściślej z atakami paniki. Podobnie jak szczękościsk, o którym gdzieś pisałem, a który mi już prawie przeszedł. teraz dużo lżej ściskam szczęki i mam dużą kontrolę nad ich rozluźnieniem.

[Gość]

nie patrzę w oczy nikomu nigdy...

To ja nie wiem czemu tak mam że jak z kimś rozmawiam to patrze mu na zęby

I ja też! Nie wiem czemu, ale nienawidzę patrzeć komuś w oczy, czuję się wtedy jakbym był sparaliżowany i z trudnością przychodzi mi mówienie czegokolwiek... Dlatego wodzę wzrokiem na lewo i prawo, lub patrzę się na tułów rozmówcy (czasami na ręce, gdy rozmawiam z kimś siedząc).

[Gość]

nudzi mi sie to napisze jedna z moich spektakularnych akcji. .
potrafilem wyjsc z domu pojechac do szkoly wejsc do niej i uwaga zobaczyc ludzi z klasy gdy jeszcze przerwa przed 1 lekcja byla ale tak ze oni mnie nie widzieli i zawinac sie i wrocic do domu caly sie trzesnac

[Sugar]

Przecinku to okropne...

Ja czasami już na sam widok szkoły źle się czułam i robiłam odwracałam się na pięcie...
szłam gdzieś, nudziłam się i wracałam do domu

[Samantha]

ja nie patrzę w oczy dlatego, ponieważ mam obawy, że jeśli będę prosto w oczy patrzeć komuś, to ta osoba może dostrzec, że moje spojrzenie jest niewłaściwe, coś, co sprawi, że będzie mnie w negatywny sposób odbierać, niżbym w nie nie patrzyła... poza tym widząc czyjeś oczy na wprost, czuję większe skrępowanie, że muszę zachować większą kontrolę, w tym, co mówię i w swoim zachowaniu, jak gdybym była wtedy całkowicie odkryta, pozbawiona pancerza, który mnie chroni w pewien sposób, kiedy nie patrzę w nie... poczucie bycia gorszą wobec każdego człowieka sprawia również, że nie spoglądam na ludzi we właściwy sposób...

[Śnieżynka]

Przecinku to okropne...

Ja czasami już na sam widok szkoły źle się czułam i robiłam odwracałam się na pięcie...
szłam gdzieś, nudziłam się i wracałam do domu

Ja robiłam to samo. Czasem po prostu nie wysiadałam z autobusu na właściwym przystanku tylko jechałam dalej.

[TroPtyN]

Ja z lęku przed szkołą często jeździłem na wagary. Musiałem sobie w taki sposób ulżyć. Szkoła to zbyt stresujące miejsce.

[Śnieżynka]

Najgorsze było kombinowanie gdzie się podziać żeby za wcześnie do domu nie wrócić

[TroPtyN]

Dla mnie nie. Najczęściej wybierałem się do centrum handlowego M1 i tam, na ławeczce, czytałem zabrane uprzednio z domu czasopismo. :-)

[Gość]

Ja też często uciekałem ze szkoły, czy raczej do niej nie chodziłem... w 1 klasie technikum, na początku drugiego semestru, miałem już powyżej 100 nieobecnych godzin... a w drugiej klasie do połowy grudnia (nie licząc listopada, bo mieliśmy miesięczne praktyki i wolne od szkoły) uzbierało mi się ponad 150 godzin (w 2.5 miesiąca nauki) I zagrożenie nieklasyfikowaniem z prawie każdego przedmiotu Na wagarach zawsze relaksowałem się w jednym z okolicznych lasów za miastem, gdzie nie ma żadnych ludzi, siedząc na pniu z piwkiem w ręku 8) Zbierałem siły na naukę

[TroPtyN]

Właśnie się mi przypomniało, że w pierwszej klasie liceum często zamiast do szkoły szedłem z kolegami za pobliskie garaże w celu wypicia piwa i wypalenia fajeczek. Stare, durne czasy.

[Sugar]

Przecinku to okropne...

Ja czasami już na sam widok szkoły źle się czułam i robiłam odwracałam się na pięcie...
szłam gdzieś, nudziłam się i wracałam do domu

Ja robiłam to samo. Czasem po prostu nie wysiadałam z autobusu na właściwym przystanku tylko jechałam dalej.

Aha, Śnieżynko chyba jesteś mną...

Najgorsze było kombinowanie gdzie się podziać żeby za wcześnie do domu nie wrócić

Tak, zdecydowanie...

[iksu88]

Na wagarach zawsze relaksowałem się w jednym z okolicznych lasów za miastem, gdzie nie ma żadnych ludzi, siedząc na pniu z piwkiem w ręku 8) Zbierałem siły na naukę

Też kożystałem z uroków lasu i piwa Gorzej było zimą

[Samantha]

do tego, że w wieku 17 lat, będąc parę dni w szpitalu na badaniach, dawałam się terroryzować 10-letniemu

[Sugar]

do tego, że w wieku 17 lat, będąc parę dni w szpitalu na badaniach, dawałam się terroryzować 10-letniemu

Ostanio jeden taki przechodził obok mnie. Zapytałam go na co się gapi a on... uciekł...

[magik]

Ja przy pomocy takiego uciekania i unikania szkoły zawaliłem studia. Jak już do niej nie szedłem to pamiętam takie miejsce: most na rzeczką, ja opierający się o barierkę z piwkiem i papieroskiem w rękach i rozmyślający o mojej beznadziejności.
Jak już do uczelni wchodziłem to były takie dni, że nawet po dwa piwa wypijałem w toalecie.

[fistaszek]

Wczoraj bylam na rozmowie o prace (male zlecenie, ale zawsze). Z nerwow poprzestawialam litery w moim nazwisku (jest ich az 5) i jeszcze sie upieralam, ze tak jest dobrze, nie pamietalam numeru lelefonu (standard), a na koniec przewrocilam krzeslo , bo chcialam tak szybko wyjsc . Ale i tak jestem zadowolona z siebie -bo poszlam!