|
11 Sty 2017, Śro 15:39, PID: 608015
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 11 Sty 2017, Śro 16:04 przez butterfly92.)
Według opisu znalezionego na necie, objawy FS i OU są bardzo podobne. Jakoś nie bardzo widzę różnicę w tych dwóch pojęciach. Jakie są więc najważniejsze różnice pomiędzy FS a OU?
21 Sty 2017, Sob 15:39, PID: 610067
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 21 Sty 2017, Sob 15:39 przez Amcio.)
tym ze zaburzenia osobowsci trwaja zawsze, jest to choroba charakteru, czesto cale zycie, a z fobi spolecznej latwiej wyjsc i czesto jest tylko na chwile poczytaj na wikipedi obydwa pojecia
03 Lut 2017, Pią 16:19, PID: 613047
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 03 Lut 2017, Pią 17:02 przez AnimaVilis.)
Fobicy społeczni są bardziej towarzyscy, to jest taka różnica jak pomiędzy introwertykiem a osobą nieśmiałą.
Np. jak przeglądam te forum to właśnie odnoszę wrażenie, że z mojego punktu wiedzenia są oni całkiem normalni.
07 Lut 2017, Wto 20:36, PID: 613983
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 07 Lut 2017, Wto 20:42 przez Amcio.)
roznica jest taka ze ludzie z osobowoscia unikajaca wogole nie wychodza z domu i sie w nim boja a z fobia spoleczna w domu sie nie boja ale boja sie wyjsc czy np tylko wystapien publicznych, objawy sa znacznie silniejsze u OU, z OU to totalna izolacja, OU czuje sie samotnie pragnie bliskości i miłościi ale nie potrafi jej odwzajemnic, boi sie odrzucenia i spraw intymnych nie tylko sytuacji spolecznynch, tyle znalazlem w necie ; p
08 Lut 2017, Śro 2:23, PID: 614079
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 08 Lut 2017, Śro 2:25 przez BlankAvatar.)
wedlug mnie roznica polega na tym jak bardzo ktoś odnosi zaburzenie do siebie.
osoba z fs czuje lęk, ma objawy somatyczne, boi się, że się wygłupi, że zachowa się nieadekwatnie, że nie bedzie wiedziala, co powiedziec itd., ALE przynajmniej czasami podejrzewa, że jej obawy są na wyrost, że odczuwany lęk jest irracjonalny, MIMO TO nie potrafi sobie z tym lękiem poradzić. Osoba z FS będzie bardziej skłonna pomyśleć, że gdyby się nie bała i gdyby nie miała kłopotliwych objawów lękowych, to jej życie potoczyloby sie lepiej.OU to troche coś innego. To raczej gleboko skrywany wstyd za siebie. OU to stała postawa, ktora uformowala sie jeszcze w wieku nastoletnim. Tutaj nie ma mowy o gdybaniach typu "co by bylo gdybym nie miał objawów lęku". Z punktu widzenia osoby z OU, takie pytania nie mają sensu, bo to nie lęk jest problemem, lecz ona sama. Osoba z FS moze być tak jak OU totalnie odizolowana od spoleczenstwa: wiekszy stopien izolacji czy większy lęk nie świadczą wcale o OU. Jeśli już, to silne objawy lękowe swiadczą prędzej o FS - w zaburzeniu osobowości mogą być niewielkie. Upraszczając, mozna powiedzieć, że u FS izolacja będzie wynikać z obawy przed lękiem i jego przykrymi skutkami, a u OU z głebokiego przekonania, że należy sie siebie wstydzić. Ten wstyd jest tak nieznośny, bo OU wstydzi sie siebie nie tylko przed innymi, ale przede wszystkim przed sobą. Fobik będzie bac sie odrzucenia, bo spodziewa sie, ze zostanie wysmiany, zachowa sie idotycznie, będzie sie czerwienic, drzeć, gadać głupoty itd. OU będzie przekonana, że zostanie odrzucona jeśli da sie komuś poznać (= ktoś zobaczy jaka beznadziejna jest). U OU znajdziesz znacznie silniejszą potrzebę noszenia masek (bo prawdzie JA jest nieznośne). Co prawda, osoba z FS też będzie chciała nosić maski, ale żeby ukryć swój lęk (a nie swoje JA). Zatem, w FS lęk dominuje nad wstydem, a w OU wstyd nad lękiem. Tutaj trzeba jeszcze odroznic OU od osoby depresyjnej, ktora tez wstydzi sie za siebie. OU bedzie sporo robila, aby nie okazac swojej ułomności (bardzo rzadko zdarza sie zeby OU przyznala sie komus do swoich problemow, albo do tego co o sobie mysli). Z kolei depresyjni nierzadko powiedzą wprost, że są beznadziejni. Dla kogos patrzącego z boku skutki FS i OU będą wyglądac podobnie. Jednak róznica polega na motywie zachowania. Mozna miec tez FS i OU na raz - nic nie stoi na przeszkodzie, jęśli rozpatrywać FS bardziej a kategoriach zakorzenionego lęku i jego objawów, a OU jako postawy wobec siebie. Mozna też się zastanawiać na ile FS i OU to kontiunuum tego samego zaburzenia, które w róznym stopniu się zinternalizowało, ale według mnie to jest błęde podejście. Jak wspomniałem, można mieć OU i nie wychodzić z domu, a lęku czuć mało.. (choć pewnie i z tym stwierdzeniem mozna by polemizować).
11 użytkowników polubił(o) wpis BlankAvatar:
• Kawaii17, Beatrycze, anonimowy_kuba, gzzz, asleep, Avoid, ult, Eskapista2, zbyszek93, Inika, żabcia999
08 Lut 2017, Śro 2:31, PID: 614081
Nastoletnim... czyli mam jeszcze czas
08 Lut 2017, Śro 12:36, PID: 614091
BlankAvatar napisał(a):Z kolei depresyjni nierzadko powiedzą wprost, że są beznadziejni.hmm to by wyszło , że os depresyjną mam , bo lubię się chwalić jaki do d*py jestem 
08 Lut 2017, Śro 13:29, PID: 614095
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 08 Lut 2017, Śro 14:03 przez Zasió.)
Ciekawe czy mam fobię czy OU. Patrząc na to co pisze blank należałoby chyba odrzucić OU, ale w testach zawsze wypadam świetnie, zbieram ponoć prawie 100% punktów.
I mam tak samo jak ves jeśli chodzi o brak objawów somatycznych, może poza uczuciem zimna lub dreszczami, ale nie zawsze.
08 Lut 2017, Śro 14:45, PID: 614099
Ja mam czasami objawy somatyczne, ale rzadziej niż kiedyś. Czyli jest trochę FS, ale jednak chyba głównie OU.
08 Lut 2017, Śro 15:28, PID: 614107
Ja to mam chyba to i to, bo mam i objawy somatyczne i czuję ogromny wstyd za siebie. Boję się ukazać swej prawdziwej twarzy. Mam wrażenie, że wtedy usłyszę od innych coś niemiłego i atakującego mnie.
08 Lut 2017, Śro 19:24, PID: 614127
Przeczytałam te różnice dwa razy i tak nie wiem co mi dolega, może zależy od humoru. Powinnam się w końcu wybrać do jakiegoś psychologa.
08 Lut 2017, Śro 19:42, PID: 614133
Ja też nie wiem, mimo że Blank to tak rozpisał, to i tak niełatwo mi to oddzielić. Nadal mam wrażenie, że to są mocno powiązane pojęcia. A może po prostu mam oba i tyle.
08 Lut 2017, Śro 19:43, PID: 614135
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 19 Sie 2023, Sob 10:31 przez BlankAvatar.)
żeby wyklarować:
ta różnica nie sprowadza się do objawów somatycznych lęku chodzi o różnice między "bardzo boję się, że znowu zachowam się jak niedojebany, jeśli wyjdę do ludzi" vs "ludzie na pewno przekonają się jaki naprawdę jestem niedojebany, jeśli do nich wyjdę"
08 Lut 2017, Śro 19:52, PID: 614139
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 08 Lut 2017, Śro 20:05 przez forac.)
heh ja tak mam w stosunku do normalsów "ludzie napewno przekonają się jaki naprawdę jestem niedojebany, jeśli do nich wyjdę"
ale do fobików już większy luz "ludzie napewno przekonają się jaki naprawdę jestem niedojebany, jeśli do nich wyjdę, ale sami są niedojebani, więc luzik"  dla tego jakoś nie mogę się przemóc, żeby szukać znajomyuch wśród normalsów, na dodatek na forumku straszą, że ludzie koło 30 już mają swoją paczkę znajomych itp.
08 Lut 2017, Śro 20:30, PID: 614151
A mnie z kolei się wydaje, że nawet i większość różnej maści fobików np. tu na forum ma lepiej ode mnie. A przecież ich nie znam, więc to dosyć irracjonalne przekonanie.
@ 
08 Lut 2017, Śro 20:42, PID: 614153
Cytat:Mozna też się zastanawiać na ile FS i OU to kontiunuum tego samego zaburzenia, które w róznym stopniu się zinternalizowało, ale według mnie to jest błęde podejścieDlaczego błędne ? Moim zdaniem jak najbardziej racjonalne . Objawy/kryteria diagnozy i ogólnie "obraz kliniczny" pokrywają się ze sobą w jakichś 70% - Leczenie zarówno pod kątem farmako jaki psycho - w zasadzie takie samo. W szerszym bardziej ogólnym kontekście w obydwu przypadkach mamy do czynienia z zestawem tych samych cech/zachowań/skutków itd., (tj. nieśmiałość, lęk + wstyd w sytuacjach społecznych, "nadwrażliwość" na krytykę - czyli ogólnie dyskomfort w kontaktach międzyludzkich prowadzący do wycofania, samotości itd.) "Różnice" w diagnozowaniu wynikają nie tyle z samych objawów co właściwie nieco odmiennych prób ich "interpretacji" - kontektu w jakim stawiamy cały problem. Moim zdaniem próby rozgraniczania "na siłę" FS i OU nie są ni praktyczne ani tym bardziej zasadne od strony naukowej - bo sprowadzają badaczy na manowce rozmemłanego filozofowania w oderwaniu od istoty problemu. Oczywiście FS czy OU nie jedno ma imię i zapewne ze spektrum tychże szufladek wyłonić bym można co najmniej kilka różnych "podtypów", które dokładniej odzwierciedlały by problemy takiej czy innnej grupu "fobików", ale żeby to miało jakieś ręce i nogi - czyli racjonalne, naukowe podstawy niezbędne jest równoległe spójne, podejście do problemu na płaszczyźnie zarówno psychiatrii, psychologii jak i neurobiologii. Bez tego to takie jałowe paplanie.
08 Lut 2017, Śro 21:16, PID: 614155
rozgraniczam zeby stworzyc jasniejszy obraz. w FS glownym motorem jest lęk a w OU - wstyd. Ale nie widze problemu w przyjeciu podejscia ze to jest to samo zaburzenie ktorego nasilenie mozna okreslac na dwoch prostopadlych osiach: nasilenia lęku x stopnia internalizacji
wtedy trzeba by sie wyzbyc terminow typu "zaburzenia osobowosci" zeby zachowac ciaglosc w nazewnictwie
08 Lut 2017, Śro 22:34, PID: 614165
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 08 Lut 2017, Śro 23:03 przez Zasió.)
"chodzi o różnice między "bardzo boję się, że znowu zachowam się jak niedojebany, jeśli wyjdę do ludzi" vs "ludzie napewno przekonają się jaki naprawdę jestem niedojebany, jeśli do nich wyjdę"
czy jak raz myślę jedno, a raz drugie, to mam obydwie rzeczy na raz?
08 Lut 2017, Śro 23:03, PID: 614173
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 09 Lut 2017, Czw 0:00 przez BlankAvatar.)
jesli czujesz paralizujacy lęk i jednoczesnie jestes przekonany o swojej z+
 , ktora patologicznie starasz sie ukryc, to tak
08 Lut 2017, Śro 23:34, PID: 614177
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 09 Lut 2017, Czw 0:03 przez Zasió.)
ale dlaczego zaraz tak ironicznie i ze sprowadzeniem do skrajności?
niemniej w jakimś sensie tak jest. czuję, że nie mogę być aż tak beznadziejny i ze jestem beznadziejny. A mozę tylko chcę wierzyć, ze nie jestem aż tak beznadziejny i próbuję się oszukiwać? nie wiem, to trwa tyle lat...
09 Lut 2017, Czw 0:25, PID: 614189
wstyd, lęk - to tylko słowa. ludzie zbyt szybko przechodzą do porządku dziennego na słowami właśnie, nad tym jak cholernie skomplikowanym i niedoskonałym narzędziem komunikacji jest język.
ani lęk ani tym bardziej wstyd nie jest prosty do zdefiniowania, a co dopiero mówić o próbie "zmierzenia" jego nasilenia/natężenia. Oczywiście można sobie o tym dalej gadać, dywagować nad tym co jest motorem czego, co jest przczyną a co jest sktkiem, wrzucać do szufladek "osobowość"/"zaburzenie" itp. ale to już takie pływanie po warszawsku [dupą po piasku]. Zbyt wiele niuansów/zmiennych i niewiadomych nam umyka żeby stwożyć z tego rzeczywiście klasyfikację o jakichś racjonalnych podstawach. Dlatego jeżeli już mieli byśmy rozróżniać Fs\Ou wolał bym skupiać się na takich czynnikach jak rozłożenie w czasie danych objawów, to czy\kiedy są badziej "ostre" lub bardziej "przewlekłe" zamast czepiać się słówek typu. wstyd\lęk i pod tym kątem równolegle szukać neurobiologicznych/genetycznych/epigenetycznych/itd korelacji. Ps. AvPd figuruje w ogóle w dsm- (czy tylko w icd)?
09 Lut 2017, Czw 1:26, PID: 614197
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 09 Lut 2017, Czw 1:29 przez Zasió.)
Wiki twierdzi, że to F60.6 według DSM-5
U mnie to chyba jest tak, że z jednej strony byłem szykowany na "geniusza", kogoś wartościowego, oczekiwano ode mnie sukcesów oraz ogólnie chwalono, z drugiej obrywałem za najmniejszy błąd, a im bardziej stawałem się "genialny" tym bardziej dziwaczałem, inni mi zazdrościli, nie lubili mnie, a ja ich coraz bardziej nienawidziłem i coraz mniej rozumiałem. pewnie stąd ten możliwy dysonans.
09 Lut 2017, Czw 2:33, PID: 614203
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 02 Paź 2018, Wto 13:58 przez BlankAvatar.)
ja niby wiem o czym mówisz, ale skoro możesz coś skategoryzować jako FSOU, to nie wiem po co się wzbraniać przed kategoryzowaniem FS lub OU. Wstyd i lęk, to nie są nawet synonimy w słowniku - to są dwa różne stany emocjonalne i skoro zachowanie jednej osoby lepiej tłumaczy lęk, a drugiej wstyd - to chyba lepiej zastanawiac się nad takim podziałem, nawet jeśli poruszamy się w sferze hipotez. Nie możesz skrajnie redukować, bo zacierasz obraz. Przykładowo, trudno byłoby odróżnić kogoś z OU vs paranoicznego vs schizotypowego, jeśli wszyscy charakteryzowaliby się podobnymi poziomami lęku i gdybyś skupił się jedynie na zachowaniu i skutkach zaburzeń. Widziałbyś, że każda z tych osób siedzi w domu, bo boi się ludzi i tyle.
ale jak mówiłem, nie jestem szczególnie przywiązany do idei rozdziału zaburzeń lękowych-depresyjnych i zaburzen osobowości (to jest sztuczny podział). A poniżej rysuneczek, który obrazuje myśl z drugiego posta: mamy dwie osie: stopień natężenia (czy może lepiej uogólnienia) lęku oraz stopień "internalizacji" (tutaj: jak bardzo ktoś się utożsamia z problemem). Zaznaczam, że to wykresik uproszczony, bo nie ma na nim choćby wymiaru czasowego czy (nie)elasytczności. anyway, FS-nu, to osoba z fobią społeczną nieuogólnioną (np. śmiertelnie boi się tylko publicznych wystąpień i randek, ale z reszą sytuacji społecznych sobie radzi) FS-u, to fobik, który boi sie niemal wszystkiego OU, to osobowość unikająca, która nie odczuwa zbyt dużo lęku, to nie lęk ją paraliżuje. Zachowanie wynika z głębokiego przekonania. OU+FS, czyli osobowość unikająca z uogólnioną fobią Z tego obrazka wynikałoby, że można rozpatrywać FSiOU jako jedno, wielowymiarowe, zaburzenie, ale nie można mówić, że FS, to słabsza wersja OU.
11 Lut 2017, Sob 15:29, PID: 614587
Kod: Wstyd i lęk, to nie są nawet synonimy w słownikuTakże moja ogólna uwaga sprowadza się do tego że jeśli dyskutujemy o lęku, wstydzie, fs ou itp. zaprzęgając powyższe słówka w pewien łańcuch przyczynowo-skutkowy, to zawsze jest to "logika na skróty" - i musimy sobie z tego zdawać sprawę. Cytat:to są dwa różne stany emocjonalne i skoro zachowanie jednej osoby lepiej tłumaczy lęk, a drugiej wstyd - to chyba lepiej zastanawiac się nad takim podziałem, nawet jeśli poruszamy się w sferze hipotez.To zawsze będzie tendencyjne, ponieważ to my ustawiamy cały kontekst w którym cośtam nam lepiej się trzyma kupy. Także tutaj ostrożności nigdy za wiele. Wydaje mi się że wstyd bardzo wiele wspólnegm ma z lękiem i na wielu płaszczyznach obydwa te "stany emocjonalne" się zazębiają (także neurobiologicznej). Spróbuj wyobrazić sobie czym tak na prawdę jest wstyd - ale nie od strony poznawczego lelum-polelum, tylko bardziej behawioralnie. Poza tym wstyd i lęk mogą współistnieć w tym samym czasie - spróbuj przypomnieć sobie niektóre co bardziej stresujące fobiczne sytuacje kiedy to jednocześnie odczuwałeś fizyczny lęk i wstyd. Co do kryteriów typu "stopien internalizacji" - to moim zdaniem kompletnie bezużyteczne i naukowo chybiona szufladka. Dlatego że tutaj skupiamy się na tym jak ktośtam post factum subjektywnie ocenia swoje emocje - rzecz kompetnie niemiaodajna, nieobjektywna i mająca się nijak do tego jak/kiedy ktośtam odczuwa pewne "procesy" od strony emocjonalnej. Także pożyteczniej było by traktować fs i ou jako kontinuum a rozróżnienia dokonywać na podstawie bardziej behawioralnych kryteriów (czyli najprościej - jak długo ktoś się zmaga z problemami lęku/wstydu/silnej nieśmiałości w kontaktach społ). |
|
|
PhS
