Leczycie się w ogóle?

[trey]

Przez to forum o fobi częściej się o niej myśli, a zarazem o problemach z nią związanych. Przynajmniej ja tak mam. Zauważyłem, że cholernie dołuje się gdy tu czytuje. Większość nas ma identyczne problemy, nakręcamy sę nawzajem, afirmujemy na tą fobię. Choć także ma to tą drugą jaśniejszą stronę. Nie czujemy się z tym sami, możemy o tym bez skrępowania popisać. Sam nie wiem.. chyba jednak najlepszym rozwiązaniem jest jak najrzadsze myślenie o tym i przejmowanie się tą fobią spoleczną. Parcie do przodu.. zajmowanie umysłu innymi rzeczami. Wiem, że to prosto się tak pisze a trudniej robi.

[Sosen]

Myślę tak samo, forum powinno służyć na zasadzie pomocy i wskazaniu odpowiedniej drogi. Jeśli zaczynasz się tutaj zadomawiać to coś jest nie tak. Nie chcesz z niej wyjść, jest Ci za ciężko, nie masz wiary. Brak wiary przechodzi na innych i wszyscy zaczynają się dołować. Tworzy się błędne koło.

[dytko]

kazdy sam wie, gdzie lezy jego 'zloty srodek'... forum jest niezlym miejscem, zeby sie w miare bezbolesnie dowiedziec

zawracajac w strone tematu - mnie fora nie raz pomogly w kryzysie, gdy mialam ochote rzucic leczenie. po prostu ludzie mnie mobilizowali do brania lekow i zebrania sie do kupy. ratowali od dola, a nie dolowali

moge smialo powiedziec, ze gdyby nie ludzie z pewnego forum, to nie moglabym zaglosowac tutaj, ze sie lecze

[Sosen]

Zmieniam zdanie o lekach. Nie będę już od nich stronił. Jeśli nic innego nie pomaga, to dlaczego ich nie brać? W tym momencie jeśli mi pomoże jakiś lek, to nie zamierzam go odstawiać do końca życia. Pirdole. Trzeba żyć, a nie wegetować.

Stare przekonania mam chyba po mamie. Te jej zasady życiowe. Nie chce się leczyć, bo już taka jest. Leki są dla niej złem. Od dzisiaj zmieniam swój pogląd na nie, i chvj tam.

[Stahu]

lecze się, tak od dwóch miesięcy biore olzapin. Prosiłem lekarza o coś na fobie i nerwice natręctw, ale powiedział że fobia nie jest moim głównym problemem. No coś w tym jest, przecież przeżyłem traume (zespół stresu pourazowego). Nie powiem czy mi pomagają bo biorę je tylko 2 miesiące.

[Aneta000]

Witam!Fobię społeczną u mnie wykryto ok.1 rok temu zawsze myślałam żę to tylko nieśmiałość a to coś więcej
od kiedy Biore lek fevarin jest lepiej co prawda wystąpił jeden skutek uboczny(mięsowstręt)jest poprawa lek jest bezpieczny kosztuje ok.60 zł bez recepty i 50 z receptą a do tego jeżdżę na terapie u psychiatry wszyscy zauważają zmiany zwłaszcza rodzinna i psychiatra lek biorę od wakacji Pozdrawiam

[Rock 89]

Ja zaznaczyłem, że nie. Ale bardzo intensywnie nad sobą pracuję. Dzisiaj wszedłem w posiadanie bardzo dobrego poradnika (dzięki Sosen) i na nim będę się starał dalej opierać. Wydaje mi się, że dam radę znaleźć drogę. Moja fobia nie jest silna, co nie zmienia faktu, że część kontaktów z ludźmi wciąż jest dla mnie przykra i uciążliwa.

[Nadzieja]

Ja właśnie jestem na etapie odstawiania leków. Mniej więcej od 4 lat jestem cały czas na jakiś antydepresantach, więc mam pewne obawy. Muszę jednak przyznać, że obojętne czy byłam czy nie byłam na lekach, wydaje mi się, że czuję się cały czas tak samo. Od czasu odwyku od lorafenu jestem na doxepinie, jest to podobno dość silny lek, jednak ja nie czuję żebym w ogóle coś brała. No cóż... tak naprawdę to się okaże jak całkowicie odstawię. Odstawiłam już ponad połowę dawki i jak na razie jest git Mój terapeuta uważa, że nie potrzebne są mi żadne leki... nie zgadzam się z nim, bo mam bardzo silną fobię, ale doxepin i tak wolę odstawić. Jednak jak będę się dobrze czuła to fajnie by było już nic nie brać. Życzcie mi powodzenia!

[1]

Dopiero niedawno udało mi się odszukać w internecie informacje na temat choroby która powoli odbiera mi życie.. Nie potrafie już dłużej sobie z tym radzić, odsuwam się od ludzi bo nie umiem normalnie żyć. przyjemność daje mi tylko przebywanie przed kompem a i to już coraz mniej.. pisanie smów a nie rozmowa telefoniczna.. nie umiem poprostu już normalnie funkcjonować a technika czyli telefony i gg pogarszają tylko sytuacje bo poprostu oduczam się ludzkich odruchów i nie umiem rozmawiać z drugim człowiekiem w rzeczywistości - niemam o czym... satysfakcje dają mi ostatnio tylko zakupy ale po nich przychodzi kac bo okazuje się ze nie ma pieniedzy lub dług na karcie rośnie nie wiem co robić i gdzie szukać pomocy.. chodziłem do jednego lekarza kilka miesięcy ale niestety uznał to za depresję i leczył czymś co wogóle nie pomogło a wręcz przeciwnie byłem uśpiony całe dnie, przypadkiem odnalazłem w internecie nazwe tego lęku i poczytałem. po zagłębieniu okazało się że wszystko pasuje do mojej osoby. liczę że tu znajde choć troche wsparcia i moze jakieś porady pozdrawiam wszystkich

[trey]

Właściwie to fobia społeczna jest uznawana za chorobę? Pytam się z ciekawości, nie wiem tego po prostu.

[mops]

ja dowiedziałem się że ponad pół roku temu że cierpię na fobię społeczną. W tym czasie zaliczyłem 3 miesiące kuracji antydepresantem a później 3 miesięczną terapię grupową fobii. Niestety od miesiąca znów przyjmuję leki, zaliczyłem takiego doła, że wolałbym o tym nie pisać. Ostatnio to się zastanawiam czy moim problemem jest ta fobia czy ta przeklęta deprecha (dystymia). Psychiatra przepisał mi lek, nie dlatego że chciałem ale byłem w bardzo silnej depresji.
Zgadzam się z przedmówcami, że potrzebna jest świadomość na co się choruje, ale jeśli spędza się na forum sporo czasu lub non stop przegląda internet, to na pewno w niczym to nie pomaga, a my jeszcze bardziej skupiamy się na swojej chorobie i myślimy tylko o niej. Wiem bo sam tak robie.
Jeśli chodzi o leki, to tak jak pisze Sosen, one są po to żeby pomagać jeśli ktoś nie potrafi normalnie funkcjonować to należy je przyjmować, starając jednocześnie korzystać z jakiejś psychoterapii. Ja też chyba będę musiał je przyjmować przez jakiś dłuższy czas, bo bez nich nie mam siły do czegokolwiek.

[tomjak]

Nie leczę się narazie. Jeszcze nie zdążyłem pójść do specjalisty. Mam dziwny objaw po wypiciu mocnej kawy. Mam przez jakiś czas straszną depraesję wręcz załamanie nastroju.

Byłem u psychologa. Po kilku moich słowach był pewien że mam osobowość unikającą. Jeszcze jedno spotkanie , a później minimum rok terapii.

[eclipso]

Wiecie z tą świadomością to różnie bywa. Wiem że moje lęki(myśli, zachowanie) są irracjonalne ale dalej je mam. Ja osobiście robię terapie Richardsa, chyba jedyna rzecz, która mi coś pomogła. Dodatkowo chodzę do psychologa. Sam fakt chodzenia, rozmawiania jest terapeutyczny. No ale niestety problem fobii jest mało rozumiany, brak terapeutów o takiej specjalności. Jak byłem po skierowanie do psychiatry to nawet mnie nie zdiagnozowała. Tylko co panu dolega i wpisała w książeczke"dda? fobia społeczna?". Leków nie brałem, bo uważam że są w stanie zmusić mnie do pójścia np. na koncert i dobrej zabawy bez zahamowań.

[malamutek]

Witam,
dziś natknęłam się na te forum.
Z fobią męczę się już 11 lat. Były wzloty, były upadki. Raz lepiej, raz gorzej.
Powoli staram się poukładać swoje życie, ale nie jest to łatwe, gdy wiele zwyczajnych życiowych sytuacji przypłaca się mega stresem...
Aktualnie nie biorę żadnych leków, daję jakoś radę.
Ale chciałabym wrócić na psychoterapię. Tak naprawdę tylko to dało mi porządnego kopa i chęć do walki.

[Alicja]

tak biorę leki od początku
co prawda już raz zmieniałam lek, a dawkę mi podnosili już 3 razy ale są

[Kalla]

Jeszcze się nie leczę, ale coraz częściej się nad tym zastanawiam. Gdy jest źle to myślę, że jepiej by było wziąć tabletkę i nie czuć, nie męczyć się. Zdaję sobie sprawę, że leki mnie nie wyleczą, ale może dadzą choć kilka miesięcy normalnego życia jakiego nigdy nie miałam.

Zastanawiam się już nad tym kilka miesięcy i jestem bardzo niezdecydowana, ale wiem, że nikt nie podejmie tej decyzji za mnie. Na razie próbuję sobie pomóc sama (terapia CBT - wyrwałam mnie z najgorszego stanu w jakim byłam), ale samemu jest bardzo ciężko walczyć.

[Lilijka]

Jestem tu nowa. Od ponad roku przyjmuję leki, Seroxat od lęków i Lerivon na spanie. Cierpię na fobię odkąd istnieję. Do lekarza zgłosiłam się z objawami depresji, nie fobii. Jednak teraz kiedy wyprowadzam siebie powoli na prosta, chcę by kuracja była jak najbardziej skuteczna i myślę o psychoterapii, chcę mieć kontrolę nad swoim życiem, może ktoś z Was poleci mi psychoterapeutę w okolicach Olsztyna, bądź Trójmiasta. dzięki z gory

[krys840]

Leczę fobię doraźnie, ponieważ działam selektywnie, prowadzę partyzantkę, ale też utrzymuję pozycję na froncie - bronię się, jak mogę. A ptaki, jak myśli obłąkanego się mnożą. Czy są to bociany albo kormorany, to i tak jest nieuchwytne dla mnie ptactwo. Próbuję stawiać czoła lękom, wychodzę na przeciw, ćwiczę, a ostatnio zatrzymuję błędne koło, które nie pozwala mi znośnie trwać. Kiedy podejmuje się walkę z fobią, wtedy to co jest osiągalne, to rozumienie własnych motywów i pobudek oraz trwanie w stanie umożliwiającym nawet czasem bardzo radosne trwanie. Leczenie, wydaje mi się, może powodować, że zaciera się poczucie granicy własnych możliwości. Myślę, że ktoś kto wierzy w rezultaty leczenia zmęczonej walką z niepoznanym duszy, bo nie miał wsparcia innych, a jego więzy międzyludzkie były słabe czy konflikty, które ma za sobą odebrały mu siły, ten może kiedyś stracić zupełną nad sobą kontrolę i nie obudzić się już nigdy. Co będzie porażką bynajmniej nie tylko najbliższego otoczenia. Sami musi stwarzać sobie takie warunki, byśmy potrafili zwykle widzieć siebie w dobrym świetle.

Ciągle nie realizuję swoich planów w stopniu, który dawałyby mi poczucie namacalnego zwycięstaw nad objawami fs, co spędza mi jeszcze sen z powiek. Dlatego urok tegorocznej wiosny oraz wiążące się z nią cieplejsze skojarzenia, ciągle są dla mnie niezadowlająco uchwytne. Pomijając to, że nie mam już powodu rzucać na szalę wszystkiego, bo wydaje mi się, że osiągnąłem jakąś zadowalającą swobodę realizacji swoich planów, co kiedyś było dla mnie kompletną abstrakcją. Potrzebuję jeszcze ludzi mnie rozumiejących. Dziękuję za wsparcie

[abc123]

biorę leki i chodzę na psychoterapię.

[Alice]

A ja się nie leczę. Tylko czasami biorę coś na uspokojenie, typu hydroksyzyna.

[krys840]

Moim zdaniem leczenie psychiatryczne to mrzonki, tak jak jakakolwiek farmakologia mająca umożliwić znośniejsze życie. Ludziom zajmującym się produkcją środków psychotropowych, albo innych substancji teoretycznie poprawiających jakość życia, zależy na kreowaniu takiego poglądu, by móc na złudzie ich skuteczności realizować się. Wiąże się to z badaniami na środkami farmakologicznymi, patentami, produkcją, marketingiem, specjalizacjami takimi jak psychologia i psychiatria, czyli z miejscami pracy i pieniędzmi. Podczas gdy zjawiska dotyczące ludzkich problemów zdrowotnych mają charakter parapsychologiczny i zawsze zdecydowanie bardziej oddźwięk metafizyczny. Dlatego scjentologiczny trend rozwijania dziedzin naukowych służy obronie majątku i dobra materialnego, a nie dziedzictwa kulturowego i obyczajowego. Jak widać jest to rozwiązanie tymczasowe, aczkolwiek trudno założyć, że będzie się mówić powszechnie o interesowności tak rozwijanych dziedzin gospodarki, bo ktoś tak jak my mógłby nie tyle wpaść w depresję, a zacząć przeciwdziałać w radykalnej formie obronie swojego materializmu i bytu. Chcąc mówić o objawowym, homeopatycznym leczeniu jako o abstrakcyjnym i tymczasowym rozwiązaniu, trzeba ściśle uwzględnić okoliczności niesprzyjające prowadzeniu merytorycznej i kulturalnej rozmowy ku temu. Poprzestając na dywagacjach - ludzi chcących mieć wgląd na bezpośrednie źródło zagrażających im problemów, takich jak wyczerpani i pozbawieni możliwości postulowania o swoje prawa ludzi chorych - kontroluje się ich działalność, mając jednocześnie wygodę oraz materialne korzyści, z tak odbywającego się procederu.
Ludzie nie dajcie się zwariować! Najskuteczniejszym sposobem działania z dużymi problemami natury emocjonalnej jest współpraca z innymi w wielu płaszczyznach życia, także w sferze zdrowia psychicznego, ale nade wszystko należy lokalizować rzezczywiste źródła zagrożeń pietrzących problemy, i powodujących podatność na choroby. Nic nie zastąpi czasu na regenerację sił, a także samych sił pozyskiwanych z pokarmu. Trzeba wymagać, oraz o ile to możliwe: treściwie jeść, kładąc nacisk na jakość pożywienia. Istotne są też jakieś pasje, ale najlepiszy jest chyba sport, wysiłek fizyczny i wiążąca się z nim rywalizacja. Jeśli ktoś ma poważne problemy natury społecznej to powinien mieć apetyt, wtedy może mieć potrzeby niemal zbliżone do profesjonalnych sportowców. Fobie to sporty ekstremalne.
EDYCJA:
SCJENTOLOGIA - PSYCHOLOGIA - PSYCHIARIA - PARTYJNIACTWO - PODŁOŻE ANARCHII
EDYCJA:
Chleb powszedni- uznanie społeczne - swawola
EDYCJA:
Schizo... schizofrenia?! lol

[Sosen]

Krys, dobrze prawisz, ale w dzisiejszym świecie łatwiej sobie zapuścić dropsa, niż zająć się naprawdę problemem. Dropsy z drugiej strony nie są złe, jeśli przepisuje je ktoś odpowiedzialny, który nie zamierza nimi leczyć do końca życia...

Na leki jest odpowiedni czas i miejsce. Tak jak na tabletki przeciwbólowe w uśmierzaniu bólu, podczas gdy leczy się chorobę.

[krys840]

Czy łatwiej jest "zapuścić sobie dropsa" niż podjąć - wydawać by sie mogło - mało efektywną i efektowną walkę z ogromem problemów przytłaczających swym ciężarem? Tym jest nasze ustępstwo, które polega na akceptacji dotychczasowego stanu rzeczy. Wiąże się to z brakiem innych metod rozwiązywania trudnych sytuacji określających nasze płożenie i jest sposobem na stworzenie sobie bardziej optymalnych warunków do rozwoju. Nie jesteśmy w stanie się nie alienować i nie cierpieć, skoro nie dysponujemy odpowiednimi możliwościami na realizację bieżących planów. Realizować musimy się stale - musimy żyć, dlatego kompromisem z naszej strony jest współpraca z specjalistami, którzy kiedy mając wgląd na naszą bieżącą sytuację - kondycję fizyczną, oceniają relatywnie zjawiska warunkujące nasze położenie i mogąc trafnie ocenić nasze możliwości - kontrolują nasze potencjalne działania. Regulują je za pomocą swoich opinii i poświadczeń. Tak regulowane relacje międzyludzkie uruchamiają całą machinę zależności, która służy jedynie bieżącej kontroli sytuacji oraz daje możliwość wymuszania przywilejów wobec tych, którzy okupują swoim cierpieniem ich materialny status i pozycję społeczną oraz uznanie. Wywodzę tutaj w kontekście głównie rozwijanej farmakologii, jako trendu scjentyzmu, ku dezinformacji ludzi, o ich rzeczywistych źródłach niepowodzeń i ubytków na zdrowiu, celem zatajenia własnej działalności. Rozwijanie absurdalnych dziedzin życia umożliwia trwanie i samorealizację innym. Tak jak zasczuwanie i propagowanie ideologii, opartej na jednostkowym interesie, prowadzi do chaosu i zamieszek, oraz szeroko pojętej anarchii.
Leczenie farmakologiczne jest złudą, ale na cale szczęście potrafimy jeszcze obnażyć swoje słabości i demonstrować w gabinetach, że mamy prawo roszczyć...
EDYCJA:
Jesli biją Cię w twarz, to pozwól na więcej. Oddaj też im to, co z wierzchu kryje Twoje słabości... Pokaż im prawdziwą ludzką twarz. Zadaj im tyle bólu, ile to możliwe.

[alves]

Poszedłem dziś poraz pierwszy do psychologa,rozmawialismy około 20 minut i wydaje mi sie ze do dobrego psychologa trafiłem.Odpowiadałem na jego pytania a pózniej troche luzniej pogadalismy ,wydaje mi sie ze nie chce mnie faszerowac jakimis lekarstwami .

[DVD]

Nie leczę się i nie zamierzam. Życie fobika* jest piękne

Raczej przesadzam z tym fobikiem, ale test mówi że nim jestem, objawy również to sugerują, więc... pasuję!