Leczycie się w ogóle?

[Kaktus]

Nie leczę się. Zapewne się wybiorę w końcu do psychologia, na razie nie jest jeszcze tragicznie, nawet widzę pewną poprawę, ale nie mam pojęcia na ile jest trwała.
Na ile sie mogę zorientować, czytając to forum i nie tylko, nie mam na tyle silnej fobii, żeby nie dać rady wyjść z niej samemu (chyba), póki co próbuję to dziadostwo jakoś zbić (jak? jeżdżę dużo na rowerze, to pomaga na depresję; zmuszam sie do wyłażenia na dwór i do ludzi ile się da, do sklepu, do rodziny, jak ktoś pyta z przyzwyczajenia, czy idę sie poszwendać po dworze, to idę, nawet jak mi sie nie chce itp. itd., ponadto pisanie na forum pomaga sie trochę odciążyć psychicznie; w wakacje spróbuje poszukać jakiejś pracy, a potem studia, czyli głęboka woda).
Jeśli z tego nic nie wyjdzie przez rok, czy półtora (tzn. poprawy nie będzie albo będzie bardzo niewielka) - no to nie będę miał wyjścia i poszukam specjalisty.

Idę-jutro-do-psychologa. Help!

To on ma ci pomóc

[Samantha]

Nie wiedziałam, gdzie to napisać:
Idę-jutro-do-psychologa. Help!

a w czym Ci pomóc Skarbie? jeżeli dodać otuchy, to wierzę, że dasz radę zrobić, co i jak trzeba

[Sugar]

No Perida, w czym Ci mamy pomóc, Ty przecież idziesz po pomoc. Powodzenia.

[Selena]

a ja zażywałam paramerck miesiąc czasu, średnio mi pomagał, później mój psychiatra zwiększył mi dawkę z 20 mg na 40 mg, czyli łykam już od 3 tygodni po 2 tabletki... szczerze, chyba zauważam różnice i faktycznie mniej się denerwuje, ale za to mam teraz straszny problem, strasznie, ale to przestrasznie sie pocę szczególnie na głowie, nawet jak się nie stresuje, a jak dochodzi do sytuacji, że gdzie dawniej przed braniem lekarstw się bałam, to teraz nie boję się, ale za to momentalnie mam mokre włosy, to dla mnie strasznie niekomfortowe i wstyd mi tego.. czy ktoś miał również taki problem? może z czasem to minie, kiedy przyzwyczaję się do tej dawki

[Perdida]

No dobra. Byłam. Pytała z kim mieszkam, gdzie chodzę do szkoły, czy mam znajomych, czym się interesuję, jak było w podstawówce, czy próbowałam sama walczyć z fobią itd. Odpowiadałam zwykle 2-3 słowami po minucie zastanowienia i z tego wszystkiego prawie zapomniałam, że strasznie boli mnie brzuch. Potem dała mi 76 niedokończonych zdań (bardzo lubię..., chciałbym..., boję się... itd) i trzeba było je dokończyć. Zrobiłam może z połowę, a i tak wstydzę się tych głupot, które napisałam. Poprosiłam, żeby nie czytała przy mnie.
Wróciłam. Mój organizm protestuje przeciwko takiej dawce stresu.

[Oenanthe]

Ja się nie leczę, bo się boję pójść i zarejstrować do psychologa czy kogośtam.

[Michał]

A czego się boisz? Co Ci oni zrobią?

Selena, ładny av.

[Oenanthe]

...

[Michał]

To proponuję iść z kimś bliskim/zaufanym, kto wręcz będzie gotów wszystko za Ciebie załatwić. I spróbuj się nie przejmować, że tak ew. będzie. To nic takiego, załatwi tak raz, potem sobie będziesz sama już radziła.

[Oenanthe]

...

[Michał]

No dobra, ale właśnie: co w tym złego, że chodzisz do psychologa? Ostatnio to nawet modne - głupi żart, ale fakt że chodzą słuchy, iż ponoć modne.

[Oenanthe]

...

[sm]

[haraczu]

Co miesiac chodze po paroksetyne, myślę o terapii grupowej

[katarzynaopozda]

Ja dopiero zaczęłam chodzić na psychoterapię.Chodzę prywatnie, bo za długo musiałabym czekać na wolne terminy.Z powodu mojej fobii wybrałam terapię indywidualną. Miałam dopiero 3spotkania,ale zaczynam dostrzegać w inny sposób to co się ze mną dzieje.Prócz tego biorę tez leki.[/b]

[Korred]

niestety przez dlugi czas tkwilem w nieswiadomosci i staczalem sie dol...

leczenie trwa od stycznia, najpierw psychoterapia indywidualna, teraz grupowa

[Sosen]

Znowu wróciłem do leków. Biorę wenlafaksynę. Dodatkowo jeszcze w tym miesiącu muszę zrobić testy psychologiczne u psychologa/terapeuty bo psychiatra podejrzewa u mnie jeszcze zespół lęku uogólnionego. Myślę, że później będą leki + psychoterapia albo terapia poznawczo behawioralna indywidualna. Musi być dobrze ;]

[Victor Mancini]

Biore od pol roku parokseyne w dawce 40 mg. Lek mi bardzo pomaga. Nie jestem co prawda wyleczony ale jakosc mojego zycia znacznie wzrosla. Depresja odeszla, ataki paniki tez.
Spotykam sie z psychologiem raz w tyg. W zamysle mialo to byc terapia bahawioralno poznawcza, ale skonczylismy na gadkach o zyciu. Nie wiem co mi bardziej pomaga, leki czy te spotkania z pania psycholog. Moze kombinacja obu, a moze to ze lato jest?

[ZgarbionyFred]

Nie leczę sie. Może kiedyś pójdę na terapię czy coś ale narazie nic z tych rzeczy. Nie chce mi sie, nie potrafie sie zmusić. Do tego mam różne nastroje, raz jest lepiej a raz gorzej. Nie wiem, jeszcze zobaczę.

[gemsa84]

w poniedziałek idę do lekarza, więc mam nadzieje, że wszystko się okaże...tzn co mi jest, bo czasem to już sama nie wiem... raz jest całkiem dobrze, a raz dno totalne...właśnie teraz jest to dno, dlatego postanowiłam w końcu się przełamać i zawitać u lekarza...

[MR.X.]

smutno mi sie robi jak patrze na wyniki ankiety dla mnie zycie bez lekow bylo jedna wielka katorga ciagla walka o przetrwanie stres itd wiecie o co chodzi...pozostawiajac ten problem bez reakcji szkodzicie sami sobie raz sie zyje nie wsytydze sie tego ze biore psyhotropy gdyby ktos próbował osmieszac mnie z tego powodu zmieszal bym z blotem ludzie jak nie bedziecie próbować to napewno lepiej nie bedzie!!

[cat]

Nie leczę się, tylko unikam stresujących sytuacji, czyli rozmów z ludźmi. Zastanawiam się czy w ogóle mam fobię, czy to tylko osobowość unikająca, czy jedno i drugie? Powinienem iść na terapię grupową.

[monic]

Zawsze wydawalo mi sie,ze jestem niesmiala,itd.
Z wiekiem niesmialosc przemienila sie w lek.
Wszystko ,co ludzkie stalo mi sie obce.
Nie moge siebie wyrazac i uciekam od ludzi.Ogolnie irytuja mnie,ale przede wszystkim przerazaja.

[haraczu]

Jak Wam już pisałem chodzę na terapię grupową na oddział dzienny i tam dostałem nowy lek do Seroxatu: Mirtastad i muszę powiedzieć, że czuje się po nim rewelacyjnie. Jest to lek na silną depresję, mocny, uspokajający, polecam spróbować.

[Użytkownik 528]

Nie leczę się ... jeszcze
Patrząc na wasze wpisy nadal mam problem z ideą jakiejkolwiek terapii, czy to z polegającej na spotkaniach z terapeutą, czy też na tabletkach. Jest coś w tym, że najtrudniej zacząć, zaakceptować fakt, że trzeba ''TO'' leczyć - i że po nic nie będzie już takie samo (łojejeju, ale to zabrzmiało).
Nie ufam ludziom, nawet bliskim osobom nie potrafię się zwierzyć, co dopiero obcej osobie, która traktuje pewnie wszystkie przypadki jednakowo - a ja np. mam jakieś wątki megalomanii w mojej fobii- chciałbym być traktowany wyjątkowo, czasem czuję się jako ktoś lepszy,ale zarazem panikuję w prawie każdej nowej sytuacji społecznej. Czasami ledwo mogę poskładać myśli w sensowny kształt, jeszcze żebym opowiedział o tak skomplikowanych sprawach jak moja psyche .... za dużo.
Mam jeszcze jakąś fobię przed lekami - jak coś takiego małego, okrągłego może podziałać i pomóc mojej psychice ... taka mała odpowiedz na takie duże problemy ... nie ja tego nie pojmę.
A każdy psychiatra kojarzy mi się z Dr. Hanibalem Lecterem ...