Czy maleje wam fobia z wiekiem?

[Sugar]

Z wiekiem mi nieśmiałość minęła, w porównaniu do tego co było kiedyś to niebo a ziemia. Nie boję się sama podróżować, załatwiać sprawy jak kupno biletów, ważne telefony. Ważniejsze dla mnie jest, żeby załatwić sprawę i mieć spokój ducha, bo niezałatwione sprawy mnie bolą bardziej niż na przykład co kto pomyśli. Nadal jestem nieśmiała w niektórych sytuacjach ale nie unikam ich.

[Proxi]

Gdyby to "samo" co przeżyliście i pozwoliło Wam się choć trochę uwolnić od fobii wpakować w możliwie najkrótszy czas to byłoby tak samo, doświadczenie - nie czas. Rozumiem, że chodzi o samoistne polepszanie stanu z upływem czasu? Wiadomo, że w pewnym wieku dorastamy do pewnych spraw, ale wkońcu osiąga się taki za którym nic nowego pod wpływem jego nas nie czeka.

[dae1281]

A co jeżeli komus z wiekiem nie maleje, a może nawet rośnie? Bo czuje, że wszyscy maja wyjeppke i że on też już powinien mieć a nie ma. Nie czuję, że z wiekiem mi przechodzi, wręcz odwrotnie. Wiem, że powinno i to jeszcze bardziej dołuje.

[grego]

ja jako weteran wśród was mogę stwierdzić, że maleje, ale przyzwyczajenia i ograniczenia i tak zostają...

[Proxi]

Czyli, że co? Że istnieje małe prawdopodobieństwo na wyjście z tego całkowicie? Jupi ja jej, będę s+ do końca życia. mt041 oby jak najkrócej...

[RedIsABeautiful]

To wszystko zależy od jednostki, jak ktoś się bardzo stara to istnieje spore prawdopodobieństwo że mu się jednak uda Proxi

[Jane M.]

Dla mnie z upływem czasu różne sytuacje stają się łatwiejsze, ale to tylko dlatego, że pracowałam i pracuję nad moim sposobem myślenia. Plus spełnianie swoich marzeń, nawet tych małych, znalezienie sobie hobby. To daje niesamowitego powera Jeśli bym się poddała i zaszyła w domu, to na pewno nic by się nie zmieniło lub wręcz byłoby coraz gorzej. Próbujcie! Jak nie wyjdzie to najwyżej zostaniecie w punkcie wyjścia, nic gorszego stać się nie może

[Jurek837]

U mnie jest niestety podobnie moja fobia wraz z wiekiem nie tyle nie maleje co chyba sie nasila . Również nie podejmowałem zadnych kroków w celu leczenia tego prócz misternych prób zapanowania nad tym teraz poważnie zastanawiam sie nad jakąs konsultacją z odpowiednia osobą, aczkolwiek coś nadal mnie blokuje...

[Sawa]

Jest coraz gorzej. Kiedy byłam mniejsza miałam mniej za sobą, teraz można powiedzieć, że "uczę się na błędach" i wycofuje się ze społeczeństwa by unikać nieprzyjemnych dla mnie sytuacji, już nawet się nie staram by było inaczej, po prostu to akceptuje.

[Marzena77]

Nieleczona na pewno rośnie.

[nieszczęśliwa]

Mi nie maleje, a rośnie.Prawdziwa dorosłość robi swoje.Takie rzeczy jak praca, rodzina, dzieci, w moim przypadku będą tylko pogłębiać fobię.

[araya]

No u mnie to w sumie chyba ciężko powiedzieć, sporo złych wspomnień z przeszłości się jednak zatarło, zwłaszcza tych sprzed powiedzmy 6 lat i więcej. Czasem rzeczywiscie łapię się na tym, że jest mi wszystko jedno co sobie ktoś pomyśli, takie trochę zobojętnienie. Dawniej tego raczej nie było, więc może rzeczywiście z wiekiem powoli, powoli ta fobia maleje, ale w moim przypadku jest to naprawdę powolny proces, a dobiegam trzydziestki.

[Neekeetaa]

U mnie fobia jak była tak jest, natomiast moje podejście do niej się zmieniło. Pogodziłam się z tym, że jestem inna, że większość prostych rzeczy jest dla mnie trudna. Z góry wiem i przygotowuję się na to, że wyjście z domu będzie trudne, w nowej pracy będę odludem i z góry wiem, że nie poproszę na ulicy o pomoc nawet jakby mi rękę urwało. Po prostu przyzwyczaiłam się do tego że jest ciężko. W głowie mam jedną myśl "trzeba zapier..lać!" i tak sobię prę do przodu po grudach i czasem nawet udaje mi się osiągnąć cel.

[bulletskater]

dd

[psyche]

x

[Mar]

...

[masterblaster]

samo pójście na terapie to jest wyczyn, ciągle mówię sobie "w tym miesiącu pójdę" ale nie idę, po prostu nie mogę tego zrobić, bo ciągle mam blokadę, boję się tego, otwierać się przed obcym człowiekiem.

Ale chyba nie trzeba się tak zaraz obowiązkowo otwierać na zawołanie. Można dać sobie czas i się z tym drugim człowiekiem oswoić, po prostu pójść pogadać o czymkolwiek - choćby nawet wypytać terapeutę o jego własne życie, zainteresowania, fobie.. Nie ma się co przejmować rolą za bardzo, tak sobie wyobrażam..

[Neekeetaa]

wypytać terapeutę o jego własne życie, zainteresowania, fobie..

Robicie tak? Ja nieraz się zastanawiam kim właściwie jest czlowiek przed ktorym się otwieram, czy prywatnie miałabym ochotę się chociaż na taką osobę wyrzygać ale nigdy się nie odwaźyłam i nigdy żadnego terapeuty nie zapytałam o to jakim jest człowiekiem.

[paranormal987]

Rozszerzała się z wiekiem, np. kiedyś nie jąkałem się rozmawiając z matką, a obecnie tak.

[Aqarius]

Zdecydowanie tak ale nie sama z siebie o co to to nie, przełamując kolejne fobiczne problemy i skacząc nad coraz to nowymi fobicznymi kłodami w coraz to nowszych doświadczeniach człowiek idzie do przodu by koniec końców wreszcie móc nazwać się śmiałym.

[forac]

w moim przypadku nie, ojciec mówi, że czym starszy tym jestem głupszy

[FallenAngel]

Może nie maleje, bo bez walki nie ma na to szans, ale po prostu staram się z nią "pogodzić", chociaż częściowo.. Nie robię niczego, co mnie przerasta, chyba trochę zobojętniałam w kontaktach społecznych..