Znajomi z fobią społeczną

[Ishai]

Tak się zastanawiam. Macie jakichś znajomych którzy też mają fobię społeczną? Ciekawe jak to by było znać kogoś spoza internetu kto też ma taki sam problem, wydaje mi się że to super móc tak pogadać sobie z kimś kto rozumie co czujesz i w ogóle. Sama właściwie poza forami o fobii społecznej nigdy nie znałam nikogo kto by ją miał, no i trochę brakowało takiego zrozumienia no bo wiadomo że można sobie wyobrazić co ktoś może czuć ale to nie to samo jak to, gdy ma podobny problem do ciebie i można razem ubolewać hyh

[karmazynowy książę]

Też bym chciał kogoś takie poznać
Ale na żywo trudno jest dla dwóch fobików wyjść dalej poza chociażby kontakt "siema, siema", tak mi się wydaje. Spotkałem na swojej życiowej drodze kilka osób, o których śmiało mógłbym powiedzieć, że mogę mieć fobię, ale ani ja, ani oni nie próbowali nawiązać żadnej relacji.

[Zasió]

idź na terapię grupową
nie, to chyba nie jest super. to jest... chyba bez sensu.
Tylko w matematyce dwa minusy daja plus.

[BlankAvatar]

@niepotrzebny
tez spotkalem kilka osob o ktorych moglbym powiedziec, ze byly fobikami i jakos rzeczywiscie nigdy nie ciagnelo do nich. mowie tutaj o czasach okolonastoletnich.
za to zdarzalo mi sie miec znajomosci z bardziej dziwnymi ludzikami, nieogarnietymi towarzysko, albo troche popieprzonymi etc, ale nigdy z jakims tru fobem.

zastanawiam sie czy to jakis czesciej spotykany fenomem? jak tam reszta forum?

dziwine troche to moje zachowanie jak spojrze na to dzis, bo przeciez spotkania z fobikami z forum pomagaly..

moze bylo tak, ze skoro nie akceptowalem siebie, to czemu mialbym kogos bardzo podobnego?

[MiMała]

Mam dziwny dar do przyciągania ludzi z problemami. Wszystkie osoby,które poznałam na żywo,z którymi najlepiej się dogaduję mają jakieś zaburzenia/lęki/nerwicę/depresję/niesmiałosć itp. Ost. kolega ze szkoły powiedział,że brał leki,bo panicznie bał się ludzi.
Jak się z kimś dogaduję to znaczy,że musiał/musi mieć jakiś problem, innego wyjścia nie ma,bo z innymi za cholerę się nie dogadam.

[Forumowiczka]

Mam dziwny dar do przyciągania ludzi z problemami. Wszystkie osoby,które poznałam na żywo,z którymi najlepiej się dogaduję mają jakieś zaburzenia

Mam identycznie. Nawet jeśli na początku wydaje mi się, że zupełnie do kogoś nie pasuję, ale dobrze mi się z tą osobą rozmawia, zawsze później okazuje się, że ona też ma jakiś problem albo jest inna od reszty społeczeństwa.

[Ishai]

nie, to chyba nie jest super. to jest... chyba bez sensu.
Tylko w matematyce dwa minusy daja plus.

@niepotrzebny

moze bylo tak, ze skoro nie akceptowalem siebie, to czemu mialbym kogos bardzo podobnego?

ja się czuję jakby te zachowania które wynikają z fobii u mnie występowały nie przez fobię tylko dlatego ze taka jestem i tak po prostu mam z charakteru, juz sie tak przyzwyczailam do tych fobicznych zachowań ze czuję się jakby to była taka nieodłączna część mnie, kiedyś właśnie myślałam że po prostu jestem beznadziejna i nie wiedziałam że to ma jakąś nazwę i da się tego pozbyć a naprawde chciałabym taka nie być ale jak widzę u kogoś coś podobnego to czuję do niego straszną sympatię bo myślę że jest taki jak ja i się zrozumiemy i w ogóle

[RedIsABeautiful]

Mam kolegów/znajomych podobnych do mnie tj. wycofanych, nieśmiałych, bardzo mało mówiących i myślę, że mogą oni mieć fobię ale przecież nie spytam ich tak po prostu o to także czuję że muszę walczyć z tym sam

[Anitax]

Jak się z kimś dogaduję to znaczy,że musiał/musi mieć jakiś problem, innego wyjścia nie ma,bo z innymi za cholerę się nie dogadam.

Mam to samo - "normalni" mnie nie kręcą

[Alikene]

Przyciągam osoby, które mają problemy (depresję, nieśmiałość itp.) i zwykle staram się im pomagać, ale wiadomo, że nie zawsze się udaje. Bo skoro nawet nie potrafię pomóc samej sobie to... No właśnie. Ogólnie mam coś takiego, że nie czuję niechęci do nikogo i nawet jak jest wobec mnie nie w porządku, nie odpowiadam mu tym samym. Ogólnie najlepiej rozumiem się ze skrytymi osobami, spokojnymi, takie które same dostały w życiu po dup*e, ale często to są osoby w podobnej sytuacji do mojej - zrozumiemy się, ale nie będziemy wiedzieć jak sobie nawzajem pomóc.

[V]

Podczas leczenia poznałam jednego fobika, ale to była krótka znajomość i niezbyt dobrze ją wspominam. Przez jakiś czas kumplowałam się też z eks-fobikiem, ale kontakt nam się urwał, bo obraził się na mnie i zwyczajnie przestał odzywać