Czy macie rodzeństwo?

[USiebie]

A ja na szczęście mam, brata i siostrę, nie wyobrażam sobie bez rodzeństwa, nie chciałbym być jedynakiem. Przynajmniej teoretycznie nigdy nie powinienem zostać całkiem sam, bo jestem najstarszy, przy czym siostra jest 16 lat młodsza.

[jellybelly]

Niestety nie mam. Zawsze chciałam mieć siostrę w podobnym wieku

[forac]

jeden brat w miarę normalny, drugi taki nieudacznikofobik jak jak, ale jest na wyższym levelu bo do roboty chodzi (ja siedzę w domu) miał przyjaciół w szkole i studiach , nie wiem czy ma teraz i czy gdzieś wychodzi ale chyba jak już wróci z roboty to siedzi w domu

[dante]

jestem jedynakiem. uważam, że jedynak to najgorsza opcja - już lepiej mieć dwoje, troje albo zero.

[Placebo]

Dla mnie najlepszą opcją byłyby siostry w liczbie 2-5

[Gość]

dlt

[nika32]

mam troje rodzeństwa, starsza siostra jest wierząca, młodsza siostra niewierząca, starszy brat niewierzący, dobrze, że nie należą do tej sekty, mają własną moralność, zasadami religii nigdy się nie kierowali, najlepiej miała najmłodsza siostra, zawsze najmłodsze z rodzeństwa ma najlepiej, ja też wcale tak źle nie miałam, dobrze że mój brat jest inteligentny i ogarnięty w sprawach komputerowych, bo ja nie za bardzo.

[Ertix]

Starszą siostrę o 8 lat która obecnie mieszka zagranicą.
Typ raczej ekstrawertyczki.

[CzaRnoksiężnik z Śląska]

Mam siostrę całkiem w miarę normalną. Przez większość jest lubiana. Mimo, że darłem z nią kiedyś bardzo koty, to jednak to jest jedna z lepszych osób jakie znam według mnie.

[WielkiNos]

Mam brata i bardzo się z tego cieszę. Chociaż ciągle go trzeba wyciągać z jakichś kłopotów. Też ma problemy - jak ja tylko ja kogoś mam, on jest sam. Chciałabym żeby kogoś poznał i mogłabym mniej się o niego martwić.

[Nietutejszy]

Mam o dwa lata starszego brata i o dwa lata młodszą siostrę.

[dfd]

Mam rodzeństwo, niestety. Praktycznie nie rozmawiamy ze sobą.

[RoseLedger]

Ja mam starszą siostrę i dwóch młodszych braci

[nieszczęśliwa]

Mam 3 starsze siostry.Dwie z nich nie mieszkają już z nami, a z trzecią siostrą, starszą o 3 lata mam słaby kontakt, odzywamy się do siebie tylko kiedy musimy.Zazdroszczę wszystkim, którzy mają dobre więzi z rodzeństwem

[Nietutejszy]

...

[Kristen]

Mam młodszego brata, nasze relacje są dobre, życzliwe, mimo to nie widzimy się często. Wiem, że pewnie wspierałby mnie, gdybym przyznała się do moich problemów, ale nie jestem w stanie.
Jako dziecko był podobny trochę do mnie, trochę nieśmiały, ale wyrósł z tego. Ma totalnie inną osobowość, jest dość towarzyski, rozmawia ze wszystkimi, nie jest jednak jakiś bardzo pewny siebie. Też miał problemy z podjęciem pierwszej pracy, więc coś tam mu jednak zostało. Szkoda, że ze mną potoczyło się inaczej.

[Azu]

Mam brata. Też jest wycofany społecznie, u nas fobie są rodzinne, pokoleniowe...

[Kristen]

Azu, pokoleniowe, czyli ktoś z rodziców albo dziadków też?

[magnvm]

Mam młodszą siostrę w pierwszej gimnazjum. Nigdy jej nie lubiłem za jej styl bycia i za tłumy koleżanek, które zaprasza do domu, ale teraz to mam ochotę zamykać ją w szafie za każdym razem, jak ją widzę. Ogólnie nie polecam

[Ketina]

Mam brata, który jest młodszy ode mnie o jedenaście miesięcy. Świetnie dogadujemy się ze sobą, ale też zdarzają się momenty, w których pałamy do siebie nienawiścią. Mimo tych wszystkich sprzeczek miedzy nami, mogę go z czystym sumieniem nazwać moim najlepszym przyjacielem. Zawsze wiem, że mogę na niego liczyć w walce ze swoimi problemami, a on wie, że zawsze może znaleźć we mnie oparcie. Mamy dwa zupełnie odmienne typy osobowości, jednak posiadamy wspólne zainteresowania i poczucie humoru. Mimo iż jest młodszy, posiadał dominującą osobowość. To właśnie on miał znaczący wpływ na kształtowanie się mojego charakteru. W dzieciństwie mój brat w dużym stopniu organizował mi moje szczątkowe życie towarzyskie.

[Azu]

Azu, pokoleniowe, czyli ktoś z rodziców albo dziadków też?

Mama ma straszną agorafobię. Przez pewien czas w życiu wyjście przed drzwi domu było dla niej stresem nie do zniesienia. Bardzo ją to ogranicza w życiu.
Ojciec zachowuje się jak fobik społeczny i nie ma znajomych tak jak ja.

Chora rodzina. Dziadków nie miałam okazji poznać tak dobrze, by to ocenić. Z tego co wiem, to dziadek od strony mamy był bardzo nieporadny społecznie, a babcia była kobietą bardzo znerwicowaną.

[Arienelle]

Mam dwie starsze siostry, młodszego brata i młodszą siostrą. Najstarsza siostra śmiała i asertywna, choć nie jakaś dusza towarzystwa. Kolejna starsza - z nią to chyba jest gorzej niż ze mną, ma depresję i podejrzewam, że fobię społeczną też, ale ciężko to odcedzić. Młodszy brat nieśmiały, na pewno będzie miał problemy w przyszłości. No i młodsza siostra - śmiała.
W sumie to ciekawe, ale jak byłam mała, to miałam lepszy kontakt z tą trochę starszą siostrą, a teraz o wiele lepszy mam z najstarszą, a są zupełnie innymi ludźmi.

[Ash]

Mam mlodsza o rok siostrę, z którą mam dość dobry kontakt i spędzam dużo czasu, jedyna osoba z którą szczerze rozmawiam, właściwie o wszystkim, też jest wycofana ale dużo bardziej asertywna niż ja, trochę non-konformistyczna, więc często dochodzi też między nami do poważnych kłótni. Jednak cieszę się, że ją mam.
Oprócz tego chciałam mieć zawsze brata, najlepiej starszego trochę lub trochę młodszego lub ewentualnie drugą siostrę najlepiej starszą. Ponieważ z siostrą kontakt mam dobry więc mam takie poczucie, że tak byłoby też z resztą rodzeństwa gdybym je miała i mój świat byłby szerszy. Gdy bylam mała, na wakacje jeździłam z bratem ciotecznym, on był bardzo pewny siebie, w trójkę było ciekawiej i fajniej wiecej się działo.

[Kristen]

Azu, pokoleniowe, czyli ktoś z rodziców albo dziadków też?

Mama ma straszną agorafobię. Przez pewien czas w życiu wyjście przed drzwi domu było dla niej stresem nie do zniesienia. Bardzo ją to ogranicza w życiu.
Ojciec zachowuje się jak fobik społeczny i nie ma znajomych tak jak ja.

Chora rodzina. Dziadków nie miałam okazji poznać tak dobrze, by to ocenić. Z tego co wiem, to dziadek od strony mamy był bardzo nieporadny społecznie, a babcia była kobietą bardzo znerwicowaną.

Jak się czyta ten wątek to trudno nie zauważyć, że takie skłonności są rodzinne. Teraz pytanie, czy bardziej odpowiadają za to geny czy wychowanie? Dzięki, że napisałaś, Twój przypadek wydaje się być bardzo ciekawy - mam nadzieję, że to nie jest obraźliwe tak powiedzieć Moi rodzice są względnie normalni.

[aporcik]

Ja mam aż trzech braci i to sporo starszych ode mnie , jeden w wieku 34, drugi 36, a trzeci po 40 stce , z jednym z nich mieszkam i nasze kontakty są można powiedzieć poprawne dosyć, ale daleke też od ideału, a z resztą to kontaktuje się jedynie w święta lub jak są ich urodziny. Wszyscy są bardzo śmiali, a nawet bym powiedział, że są to typy imprezowiczów dlatego nie wiem czy ja byłem adoptowany czy co  , ale z drugiej strony jestem do nich bardzo podobny więc odpada . Najprawdopodobniej miałem pecha i zadziałały u mnie geny po tacie bo od kiedy pamiętam on zawsze był wycofany do ludzi, mama go musiała prawie że siłą aby gdzieś poszedł.