Taak dokładnie błędne koło... Samotność wpędza głębiej w fobie, a fobia nie pozwala jej sie przeciwstawić.
Kiedyś kochałąm samotność ale teraz mnie męczy.Chciałabym się do kogoś odezwać komuś pomóc.Nie wiem skąd moja zmiana.Kiedyś kochałąm teraz nienawidzę samotności.Nie wiem czy to pozytywne czy negatywne???
Mnie samotność zabija... Zabija moje wnętrze... Przez samotność staje się pusty... Brak natchnienia, nic pozytywnego nie da się stworzyć...
Włąśnie dobre określenie!!Przez samotność brakuje mi natchnienia do życia.Nie chodzi mi o związek z kimś innym chodzi mi o zwykłe normalne kontakty z drugim człowiekiem zwykła rozmowa.Ale ta cholerna fobia społeczna powoduje że w kontakcie z 2 osobą mogę nie powiedzieć tego co chce i nie wysłowię się a tyle bym chciała temu komuś powiedzieć.Nic nie powiem a ta osoba sobie pójdzie i po szansie....Gdyby nie ten strach przed kimś innym
monisiaczek napisał(a):Nie wiem czy to pozytywne czy negatywne???
Jeśli przeszkadza Ci w funkcjonowaniu to negatywne, jesli nie, to pozytywne. Proste.
Mi akurat samotnośc nie przeszkadza za bardzo, może mówiłbym inaczej gdybym miał do czynienia z taką totalną, że faktycznie nie ma do kogo sie odezwać poza kotem (albo i nie). Taka umiarkowana jak teraz jest ok, znacznie gorsza od samotności jest niemożnośc dogadania się z nieznajomymi ludźmi. Dobija mnie, że nie mogę załatwić prostych pierdól w urzędzie, czy znaleźc sobie pracy, bo przecież dzwonienie telefonem nie boli. A jednak sprawia problem. Póki co mogę to olewać, ale za pare lat problem będzie naprawde powazny.
Taak.... Nie pozwól by fobia zaczęła zabijać nawet nadzieje...
Kaktus. Ja mam na szczęście o tyle lepiej że jeśli się przełame co rzadko mi się zdarza to i telemarketera z TP przegadam.
tylko przełamać sie trudno
I tu sięzgadzam. Też tak mam że stwierdzam czasem że to hołota
I lepiej mi samemu...
Taa... mi już sie moja bogata filmoteka skończyła. No jasne że nie wszyscy ale wówczas wszyscy mnie otaczający... np. w szkole. ale to nie aż tak negatywne znaczenie
Siedzenie w domu. Stąd prosta droga do izolacjonizmu - im trwalszy tym trudniejszy do zwalczenia, popsucia wizerunku co tylko dolewa oliwy do ognia, a to wszystko z kolei rodzi kolejne problemy. Ponadto jak człowiek nie ma co robić to się nudzi, a jak się nudzi to z czasem do łba przychodzą niestworzone myśli od których potem ciężko się odpędzić na dłuższą metę.
Kurcze chyba najgorsze w fobi to jest to że co by się nie robiło czy myślało zawsze się wpada w błędne koło z którego nie ma jak wyjść..
Reasumując w fobii najgorsza jest fobia
Look89 napisał(a):najgorsze jest to, że nie mogę poderwać dziewczyny
hah poprawiłeś mi tym humor
Myślę ,że w fobii jeszcze najbardziej wadzi mi to że nazbyt żal mi ludzi .
Taak.. za dużo myśli się o innych, za mało o sobie
Cytat:Taak.. za dużo myśli się o innych, za mało o sobie
Coś w tym jest, zwykle zbytnio skupiamy sie na tym co inni o nas pomyślą/powiedzą i się w ten sposób blokujemy zamiast robić to co chcemy nie przywiązując uwagi do komentarzy innych.
Dokładnie, tyle, że ja bym to porównał do owczarka collie, który udaje kundla.
A ja do kundla, który udaje owczarka. Kundla, który chciałby być wilkiem.
no to ostateczne: do owczarka collie, który udaje kundla, a czasami chciałby być wilkiem (agresja...)
merlin napisał(a):Właśnie, chcieć a nie móc. Tylko gorzej jest gdy już się nauczy tak żyć, wtedy się nawet nie chce. Podświadomie odmawiamy sobie z góry. Samotność zabija nas od środka. Chcieli byśmy lecz strach cofa nas przed pierwszym krokiem, a bez kroku niema marszu. A kobieta zazwyczaj nie zrobi pierwszego kroku, a to mężczyzn fobików wpędza w samotność. Troche poza temat wyskoczyłem ale przepraszam.
Racja Merlin.
Ja chciałem,a le nie mogłem. Potem nauczyłem sie tak żyć (tylko czy to zycie).
Teraz robię małe kroki i strach przed nastepnymi jest coraz mniejszy.
Najgorsze dla mnie w mojej fobii jest to, że spinają mi się mięśnie i w żaden sposób nie mogę ich rozluźnić. A tak poza tym to nie jestem tak otwarta i swobodna w kontaktach z ludźmi jak bym chciała, prawie zawsze bywam spięta i skrępowana
.
Najgorsze jest to, że można przeżyć całe życie na 50% , a później obejrzeć się wstecz i tylko płakać. Taki scenariusz ja widzę dla siebie dlatego zacząłem działać żeby coś z tym zrobić, a i tak późno bo właśnie 30 lat stuknęło.
Dla mnie nagorsza jest bezsilność. Wszystko niby na wyciągnięcie ręki, pod samym nosem, te codzienne sprawy, rzeczy do zrobienia łatwe dla innych, a jednak nie można się przemóc, żeby tą rękę wyciągnąć...
Boomshaka napisał(a):Najgorsze jest to, że można przeżyć całe życie na 50% , a później obejrzeć się wstecz i tylko płakać. Taki scenariusz ja widzę dla siebie dlatego zacząłem działać żeby coś z tym zrobić, a i tak późno bo właśnie 30 lat stuknęło.
Do 50% to mi trochę brakuje. Mnie już stuknęło 36... zastanawiam się jak długo jeszcze wytrzymam, i jak wytrzymałem do tej pory.