Boję się iść do pracy

[Pan Foka]

Niedziela wilczur i humor...no jeszcze nie popsuty, rano będzie gorzej.
W piątek smutno mi było. Wiem, że posiadanie bujnych wyobrażeń na bazie starych opowieści to moja wina. Że tak dobrze jak w F to nie będzie. Ale jednak rozczarowany lekko jestem. Finansowo chyba nie będzie aż tak różowo jak obiecywali jeszcze podczas podpisywania umowy - to jeszcze przeżyję. Gorzej, że to już typowe korpo. Od początku nie czułem w powietrzu chemii wśród ludzi, a z końcem tygodnia już miałem pewien obraz, dość typowy. Raz że ze spoczko osobami które poznałem nie pracuję bezpośrednio. Bezpośredni colleagues emanują taką aurą skrytej wrogości i podstępu, wszyscy empatyczni wiedzą o czym piszę, to się czuje na kilometr i nie ma w tym za grosz dopisywania sobie lękowej rzeczywistości. Poza tym nudni. No i bardziej namacalnie - opi€rdalanie koleżanek za plecami, oczywiście przez inne baby, bo jakże inaczej. Samców jeszcze łączy jakiś samurajski kodeks honorowy. Opi€rdalanie dotyczy także byłych pracownic, z których zaskakujacy procent robi karierę na Tik Toku. No więc patrzą z obrzydzeniem w ekran smartfona, z byłą koleżanką na jakiejś wyspie i życzą jej, żeby się spasła i takie tam. Baby.
Team leaderka wydaje się spoko, za to pani menedżer działu pośmierduje Gestapo. Trochę pozorów władzy i traci się kontakt z rzeczywistością, lel.
I choć jako tako się odzywam, to pewnie Nadal Niewystarcząjąco wg Społeczeństwa i mnie też zakładam opi€rdalają. Takie życie klinteskie.

No rabotam, bo nie bardzo mogę wybrzydzać, ale na razie trochu boli. I z wprawy całkowicie wyszedłem, jakbym nigdy na słuchawce nie siedział. Wcześniej przechodziłem między firmami i prosiłem sam o jak najszybszy start, bo nie chciałem słuchać tych samych nudów. Na automacie jednocześnie rozmawiałem z klientem, składałem Lego i grałem z colleaguesami w Jengę. Akurat dziwne, to tak jakby zapomnieć jak się jeździ na rowerze.
Choć w sumie zapomniałem jak się jeździ samochodem, więc chyba można.

[Joacha]

Pracuję zdalnie, ale mam durne nic niewnoszące mitingi na kamerkach co jakiś czas. I taki czas nadchodzi jutro

[Prionailurus]

Who cares

[Jaromir 31]

To ja opowiem swoja historię jeśli chodzi o pracę. Kilka lat temu dostałem sie do pracy biurowej. Zmiana z fizycznej na biuro, awans wewnętrzny. Świetna grupa ludzi, jednak wlasciciel. W pracy fizycznej były docinki od tak zwanych chłopków roztropkow. Nie pije dziwny, nie pali dziwny, niski to kurdupel, brak dużego zarostu dziecko. Biedny i wszystkie możliwe zaczepki dotyczące wyglądu. Jednak praca fizyczna rekompensowała aktywność ukladu nerwowego na tego typu rzeczy. Zmęczenie fizyczne wygrywało. Wyrwałem sie z tego. Trafiłem gdzie indziej do pracy w biurze. Myślałem sobie, może tu będzie inaczej. Nie bylo. Był właściciel, ktory przejawiał wszystkie aspekty mobbingu, chamstwa i niszczenia psychicznego. Zniszczył mnie totalnie. Rzuciłem prace. Kolejny pracodawca oszust, brak wypłaty wynagrodzenia. Znalazłem kolejną pracę. Tylko co z tego jak każdego dni a towarzyszy mi strach. Potężny lęk. Czuje jak sie czerwienie, poce, drżę, chodzę co chwilę do łazienki, boli mnie głowa, czuje jak gardło ściska mi niewidzialna reka. Ten strach towarzyszy mi każdego dnia. Kazdy kontakt z drugą osobą i mój strach że kolejny raz będą mnie ranić bez powodu.

[Justysiaa]

O matko, jak ja Was kocham! Smutne to ale dobrze się to czyta widząc że samemu ma się takie problemy, zawsze trochę raźniej. 
Dorzucę od siebie cegiełkę. Właśnie jadę do pracy i oczywiście się boję   Sama sobie to zrobiłam, miałam spokojną w sumie (i tak się tam codziennie bałam) pracę w urzędzie ale nie chciałam tam siedzieć i z początkiem roku zaczęłam zmieniać pracę. Trafiłam dwa razy na nieuczciwych pracodawców, i oto jestem w korpo. Open space, small talki a dla mnie odezwać się w grupie jest tak ciężkie jak noszenie wora z kamieniami. Oczywiście czuję się jak debil bo wszystkie dziewczyny trzymają się razem,
takie śmieszki, wiedza jak kazdemu odpowiedzieć, jak coś śmiesznie skomentować a ja jedyne co potrafię to się głupio uśmiechnąć. Boję się bo nigdy w korpo nie pracowałam, boję się że nie ogarnę, boję się bo nie chcę zostawać w nadgodzinach. Rano budzę się z całą mokrą piżamą. Prooooszę, chętnie z kimś pogadam równym sobie żeby się wzajemnie powspierać

[BlackRabbit]

Otworzyła się dla mnie szansa na coś więcej nich pachołek magazynowy... Coś tam nasza firma otwiera w Gorzowie Wlkp, zgłosiłem się na specjaliste od LP. Mam spore szanse, bo mój obecny szef jest znany z tego ze jak chce kogoś wypchnąć dalej to mu się uda a i sam chce się wynieść z tego przeklętego miasta. No ale stres jest, rekrutacja się kończy 8 lipca.... plus to ze nie jest oficjalnie ogłoszona wśród pracowników tylko trzeba się do niej troche pokopać po firmowej apce, mowi ze raczej już kogoś mają...

Plus z jednym momencie na dwie różne rekrutacje tartuje dwóch kluczowych pracownikow mojego dzialu, ja i moj kolega. gadalismy w piatek ze nie ma opcji aby nas obu puscił wyzej... Ktoremus bedzie klody pod nogi rzucał

[kfiatek]

Ja mam teraz spokojną pracę biurowa, ale nie na stałe i nie w zawodzie, który chce(po studiach). Przede wszystkim już od lat marzę żeby wyjechać do innego miasta, wyrwać się stąd, bo wszystko źle mi się kojarzy... No może nie, że źle, ale z przeszłością i to we mnie podtrzymuje stare schematy.
Jedyny problem mam w tym, że boję się porażki, nie tylko przez fobie, bo chyba znalazłam już dobra drogę na polepszenie(chociaż emocje są tak samo mocne). Boję się odrzucenia przez brak wiedzy, jestem kilka lat po studiach i już nic nie pamiętam. Nie wiem jakie oczekiwania będą mieli wobec mnie i już czuję się ośmieszona. Wysyłam CV, już duuużo, ale bez odezwu. Jak o tym myślę to już sama nie wiem co chcę robić. Mam trochę desperackie plany żeby po wyprowadzce i ogarnięciu się iść na inne studia, trudne więc kolejny powód do paniki Za to praca chyba bardziej by mi odpowiadała.
Ogólnie temat pracy to u mnie wewnętrzny chaos🤯

[klusek]

Nie nawidzę tej pracy jak bym mógł to bym już dzisiaj tam odszedł. Marzę o pracy w zoo, albo w warsie i do tego teraz będe dążyć tylko ,co jest słabe że się nakręcam na to za bardzo i mam stres że się nie uda, to mnie chyba trafi. Nie mogę sobie odnaleść miejca w życiu, i mam niepokój przez to

[jutro]

Marzę o pracy w zoo,

próbuj, Ja się ostatnio wbiłem do schroniska i jest GIT.

[klusek]

próbuj, Ja się ostatnio wbiłem do schroniska i jest GIT.

schronisko super. nie napalam sie na zoo bo pewno mni enie przyjmą ale w cos trzeba marzyć

[jutro]

schronisko super. nie napalam sie na zoo bo pewno mni enie przyjmą ale w cos trzeba marzyć

Ja też tylko marzyłem ale zobaczyłem, że dali ogłoszenie i zaryzykowałem. Wszystko szło dobrze ale zwlekałem i niby szansa przepadła. Później jednak postanowiłem jeszcze dopytywać o prace i się udało. Wiesz, można np. zacząć od sprzątania w zoo albo innej roboty.