Jeśli nie terapia, to co?

[stap!inesekend]

Po raczej słabych doświadczeniach z ostatnią terapia, zastanawiam się co dalej. Niestety, nie widzę siebie na kolejnej terapii. Kolejne 3 miesiące dolowania... Ja tego po prostu fizycznie i psychicznie nie zniosę.
Pojawia się jednak pytanie - jeśli nie terapia, to co? Czuję, że mi znacznie bardziej od dokopania przydaloby się podejście mentorskie; ktoś (lub coś), kto (co) by mi pokazał, że da się z tego wyjść, kto (co) pomógłby budować moja wartość siebie.
Tylko nie za bardzo wiem, co by to mogło być...

[psyche]

x

[stap!inesekend]

I jakie są Twoje wrazenia tak w praktyce?

[masterblaster]

Runmageddon - wyżyjesz się na przeszkodach, rozładujesz negatywne spiny, nazbierasz endorfin, zintegrujesz z ludziami..

[stap!inesekend]

No tylko kondycha słaba.

[masterblaster]

Z tego co widziałem są różne stopnie 'trudności', zaczyna się od raptem 3 km - bułka z masłem..

[Zasió]

przecież wiesz, stap - SSRI.
albo stryczek.

[Pan Foka]

Zmasowany atak miłości i empatii.

[natie]

Możesz napisać do mnie. Myślę, że mogę Ci pomóc.

[forac]

Runmageddon - wyżyjesz się na przeszkodach, rozładujesz negatywne spiny, nazbierasz endorfin, zintegrujesz z ludziami..

niezły horror dla fobika-łamagi musi być taki runmageddon, gdy męczysz się z przeszkodą a inni się podśmiechują, jak na wuefie w gimnazjum hihi

[masterblaster]

A tam, to nie w-f w gimbazie..

[RedIsABeautiful]

niezły horror dla fobika-łamagi musi być taki runmageddon, gdy męczysz się z przeszkodą a inni się podśmiechują, jak na wuefie w gimnazjum hihi

To że fobik to nie znaczy że od razu łamaga. Ja tam akurat nigdy jakoś od grupy na w-fach nie odstawałem. Może ostatnio odstaje bo jednak jestem wyraźnie słabszy od innych. Ale prócz siły i trochę kondycji naprawdę nie mam problemów stricte fizycznych.

[PonuryWiksiarz]

Jeśli nie terapia, to co? - Dobre pytanie . Niedawno minął rok, odkąd przerwałem ostatnią średnio udaną (pseudo)terapię. Po nieudanych (pseudo)terapiach i ogólnej analizie psychologii, doszedłem do wniosku, że psychologia jest pseudonauką. Książka "Psychologiczne uwiedzenie" Kirka Williama oraz wiele innych podobnych publikacji utwierdziły mnie w tym przekonaniu.

Jak sobie podliczyłem wydatki na niezbyt udane (pseudo)terapie, to wyszła mi spora suma, którą mógłbym przeznaczyć np. na wycieczkę na Karaiby .

Niby zrobiłem jakieś postępy w poszerzaniu swojej strefy komfortu, ale i tak budowanie pewności siebie idzie mi opornie. Jeśli chodzi o umiejętności konwersacyjne, to można powiedzieć, że jest tragedia. Powoli wyczerpują mi się pomysły na ich rozwinięcie. Niby mam bogate słownictwo, ale jak wypowiadam się na żywo, to gadam jak jakiś troglodyta, z czego niektórzy moi znajomi robią sobie żarty. Gdy piszę, to jest zupełnie na odwrót.

[Ash]

Niby mam bogate słownictwo, ale jak wypowiadam się na żywo, to gadam jak jakiś troglodyta, z czego niektórzy moi znajomi robią sobie żarty. Gdy piszę, to jest zupełnie na odwrót.

Mam podobnie, ale ja mam ogólnie spore problemy z wypowiadaniem się, jak rozmawiam z ludźmi, to często się zacinam, bo odczuwam pustkę w głowie, i czasem przez chwilę milczę, co robi dziwne wrażenie. Często też powtarzam te same słowa, te same tematy, nie jestem zbyt kreatywna pod tym kątem, zastanawiam się skąd inni ludzie czerpią pomysły, chociaż ostatnio zauważyłam, że oni tak chcą się dzielić tym co przeżywają a ja jakoś nie chcę, co wynika po części z tego, że jestem np. smutna, a przecież nie zacznę rozmowy od narzekania w związku z czym nie mówię nic, albo mówię cokolwiek, ale nic osobistego.

A tak w ogóle to pomogła komuś terapia tak, że może powiedzieć, że jest wyleczony?
Nie chodzi mi tylko o fobię ale też depresję lub inne problemy. Ja mam niestety podobne obserwacje- coś się zmieniło ale nie spektakularnie, ale może to po prostu mój problem jest na tyle skomplikowany, że tak długo to trwa. Jednak idą za tym tak duże koszty, że zastanawiam się czy nie będę kiedyś bardzo żałować wydanych pieniędzy, które mogłam wydać na coś co sprawiłoby mi przyjemność.
Poza tym, na każdej terapii, na której jestem, psycholog chce wracać do przeszłości, czego ja już mam dość, no bo ile można wszystko rozpamiętywać.
Tylko nie wiem co innego mogłoby pomóc. Mój jedyny pomysł, to nagła zmiana sytuacji życiowej na inną, w której trzeba stać się trochę kimś innym. Ale to trudne do zrealizowania.

[masterblaster]

na każdej terapii, na której jestem, psycholog chce wracać do przeszłości, czego ja już mam dość, no bo ile można wszystko rozpamiętywać.

Aż sobie pomyślałem, że może to taka zamierzona taktyka obrzydzająca zły nawyk - w końcu masz dość, nie dajesz rady, rezygnujesz z terapii i odtrącasz/żegnasz terapeutę razem z nawykiem dołowania się przeszłością. Cwane..

[Fearless]

Ja w pewnym momencie zdałem sobie sprawę z tego, że skoro leki są tak nieefektywne, a rozmowa z terapeutą tylko mnie męczy, to albo pomogę sobie sam, albo nikt mi nie pomoże. Takie poczucie osamotnienia wbrew pozorom okazało się bardzo motywujące. Choć jestem dopiero na początku drogi ku zmianom, ale jeszcze nic się nie s+. Trochę zacząłem się zmuszać do pewnych rzeczy, wręcz wydaję sobie "rozkazy". Tak tak. Teraz zamiast zastanawiać się czy coś robić czy nie mówię sobie "ty nie masz się zastanawiać czy to robić czy nie, bo to jest rozkaz, musisz go wykonać" Co ciekawe, ta gorsza strona mnie jak na razie nie stawia oporu. A jak stawi to obiecałem sobie, że będę walczył. Sam ze sobą. No i bardzo pomogło wychodzenie z domu. Ot tak po prostu łażę po lesie, nabieram świeżego powietrza, resetuję umysł, odpoczywam od komputera. Czuję że zyskałem kontrolę nad upływającym czasem.

[niki11]

Ja tam uważam, że z tej fobii nie da się do końca wyleczyć.

[Zasió]

Ash - poza tym jak wygląda twoja terapia pod wszystkim mogę się podpisać..

[Fobiczny777]

Jak nie terapia, to leki... Powodzenia

[Zasió]

wyczuwam aronię...

[Placebo]

Jak nie terapia to leki też nie

[Proxi]

Jak nie terapia to cud. Ja czekam na cud.

[Placebo]

Potrzeba samozaparcia - bez tego żadni psychologowie i psychiatrzy nas nie uleczą, a mając w sobie wystarczając siły i chęci można zrobić to samemu, pracując nad sobą. Zrobił tak Judas i wielu innych.

[USiebie]

Potrzeba samozaparcia - bez tego żadni psychologowie i psychiatrzy nas nie uleczą, a mając w sobie wystarczając siły i chęci można zrobić to samemu

A jak ktoś nie ma wystarczając siły i chęci to jest w dup*e, hłe hłe, deal with it.

[Placebo]

Potrzeba samozaparcia - bez tego żadni psychologowie i psychiatrzy nas nie uleczą, a mając w sobie wystarczając siły i chęci można zrobić to samemu

A jak ktoś nie ma wystarczając siły i chęci to jest w dup*e, hłe hłe, deal with it.

No to ma problem bo musi się zdarzyć chyba cud, żeby coś się odmieniło. Ludzie mogą próbować, specjaliści, bliscy mogą chcieć pomóc, los może być przychylny ale co z tego jeśli ktoś to ma w dup*e. Jeśli komuś w tym stanie wygodnie to tak już pozostanie mu "żyć". Można liczyć na siebie i robić coś w tym kierunku albo liczyć na cud jak Proxi. Proponuję pierwsze bo jak się ma chęć i wiarę można zrobić takie rzeczy o jakich się fobisiowi na dobrych psychotropach nie śni. Jeśli jest się faktycznie w beznadziejnej sytuacji to nie dziwię się, że nie ma chęci walki i wiary, że będzie lepiej ale trzeba jej w sobie szukać a nie rezygnować. Czasem trzeba się wysilić ale kiedy w końcu uda się coś osiągnąć dostajesz pozytywnego kopa od życia, zauważasz nowe horyzonty, odzyskujesz wiarę w siebie i w miarę jak twoje życie się zmienia zmienia się twoje myślenie - już nie będzie tak łatwo odpuszczać i pozwalać sobie upaść.
Tak mi się wydaje przynajmniej, tak to widzę po sobie.

Leki mogą być jak dobry przyjaciel, który cię chce wesprzeć ale ty ignorujesz go i nie słuchasz jak ci doradza. Swangoz bardziej przestajesz go zauważać ale możesz mieć ciągłą potrzebę, żeby mieć go przy sobie, czuć się bezpiecznie i nie radzić sobie bez niego. Możesz uzależnić się od tych tabletek na całe życie, możesz zostać seksualnym inwalidą z poczuciem bycia chorym psychicznie i gorszym, oszukanym przez lekarzy i koncerny farmaceutyczne, wykorzystanym i porzuconym jak szmata... Nie musisz tak mieć, nie każdy tak ma, jednak radziłabym uważać