Jedzenie kompulsywne

[Krzyś135]

Witam.
Czy ktoś cierpi na coś takiego?Leczycie się i wam pomaga?Mam to świństwo od lat,dopiero teraz zaczynam coś z tym robić :-( Pozdrawiam

[PauloNieCoelho]

Czym się u Ciebie objawia?
Bo ja osobiście u siebie podejrzewam, a z tego co wiem jest to zaburzenie rzadko zauważane, ze względu na to, że ludzie nie dostrzegają pewnych cienkich granic. Kiedy ktoś nie je to wydaje się im oczywiste, że mają problem "chcą się odchudzić", jednakże jak ktoś się objada to zrobią z tego wręcz cechę charakteru.

[Placebo]

Miałam z tym problem przez pewien czas, nie leczyłam się ale prawie się z tym uporałam. Mam tylko momenty obżarstwa w momentach stresu i złego samopoczucia. Myślę, że kluczem do pokonania tego jest nauczenie się radzenia sobie ze stresem i negatywnymi emocjami. Dobrze mieć jakąś odskocznię od pracy i obowiązków, hobby, zainteresowania, uprawiać sport... Poza tym praca nad samooceną, jeśli jest niska (skoro jesteś na tym forum to wnioskuję, że może też to być problemem). U mnie momenty obżarstwa przeplatały się z głodowaniem i brak samoakceptacji był chyba największym problemem. Przez to nie mogłam wyzbyć się myśli, że wyglądam nie tak, próbowałam przegłupich metod na szybkie schudnięcie, które nie pomagały bo później rzucałam się na żarcie, obwiniałam się i samoocena szła jeszcze w dół. W pewnym momencie zauważyłam jak mnie to wykańcza i stwierdziłam w końcu, że najlepszym wyjściem będzie powrót do w miarę zdrowej diety i teraz obserwuję, że im bardziej zdrowo staram się jeść tym mniej mnie kusi na niezdrowe żarcie, czuję, że mam kontrolę nad swoją dietą i apetytem.

[melancolie]

Ja zaczęłam kraść pieniądze rodzicom i wydawałam wszystkie(np. 50 zł) na jedzenie typu słodycze,chipsy więc takie zachowanie jest oczywiste, że ma się problem. Ale ogólnie to się objawia tak, że na początku w sytuacjach stresowych albo jakiś nie przyjemnych dla Ciebie zaczynasz myśleć o jedzeniu czyli masz taki urge, chęć wielką na żarcie, no i nie możesz się opanować, przestać myśleć o nim, w końcu jak zjesz to jesteś spokojna, uczucie coś jak opioidy, stan błogości. Z czasem jesz nie tylko w takich sytuacjach ale też gdy się nudzisz albo bez żadnego powodu. No i oczywiście jesz za dużo, nie dotąd aż jesteś syta, jesz dalej, aż boli brzuch, jest ci nie dobrze. Co najważniejsze już nie czujesz w ogóle smaku tego jedzenie, to jest mechaniczne po prostu. Tak to mniej więcej wygląda.
Większość problemów zaczyna się od odchudzania, bulimia i kompulsywne objadanie są bardzo często skutkiem braku jedzenia.
Trudno powiedzieć jak z tego wyjść, przeczytałam książkę Binge over Brain i polecam wszystkim jednak sama nadal mam ten problem. Jedyną rzeczą, którą staram się przestrzegać jest nie odchudzanie się, to bardzo pomaga. Bo objadać się można wszystkim i w każdej sytuacji więc typowe terapie u psychologa moim zdaniem są bezowocne. Nie można wyeliminować do końca życia stresowych sytuacji czy np cukru.