|
18 Lut 2014, Wto 19:11, PID: 381488
Potrafię odmówić komuś kogo nie znam.Gorzej mi to wychodzi przy osobach znanych ,których cenie ,lubie i szanuje .Jak to jest u was ? Czy jesteście ulegli,asertywni czy agresywni?Co robicie żeby być tymi pośrodku ?Podzrzućcie jakieś sprawdzone metody które samu stosujecie.
19 Lut 2014, Śro 12:00, PID: 381532
Ja też mam z tym problem.Nigdy niepotrafiłem być asertywntm.Zazwyczaj przyjmuje postawe uległą ,czasami agresywną.Przykład:Często wychodząc z psem na spacer ,spotykam sąsiadke ,której pies jest agresywny w stosunku do mojego.Odciągam swojego ide dalej.Dzisiaj ,gdyby niw to że w pore swojego odciągnołem tamtem by gardło przegryzł.Wina była jej bi za bardzo popyściLa smycz.Ja tyljo jej powiedziaLem spokojnym głosem żeby zabrała tego psa i tyle ,poszedłem dalej ,chociaż wewnętrznie kipiaLem.Mogłem jej w jakiś sposób zwrócić uwage np.że powinna zakładać kaganiec kiedy z nim wychodzi i dać mu coś na uspokojenie skoro tak reaguje.Ale to oczywiście przyszło mi do głowy już po czasie.Gdyby mnie kasjerka rąbneła świadomie lub nie na kase to też bym nie xareagował.Co z tym zrobić?Czuje się konpletnie nuprzystosowany do życia wśród ludzi.Już nie chce myśleć co będzie jak pójde do roboty.k
19 Lut 2014, Śro 12:57, PID: 381538
Ciężko. Najprawdopdoobniej podświadomie czujesz, że "lubią" Ciebie tylko za to, że robisz coś dla nich i jeżeli odmówisz to Ciebie oleją. Realnie jedyny sposób na to, to podwyższenie samooceny, a troszeczkę trudne
19 Lut 2014, Śro 16:59, PID: 381572
Ze mną jest tak, że w domu moje zachowanie jest dosyć agresywne, ale zawsze tłumaczyłem to tym, że to inni są do mnie źle nastawieni, mam niestety pewne skłonności paranoidalne. Od wczoraj zacząłem szukać w swoim zachowaniu mechanizmów obronnych. 8)
I widzę, że sporo mojej własnej złości projektuję na innych. Natomiast wobec obcych osob często nie czuję złości w sytuacjach, w ktorych powinienem np. gdy ktoś bierze bez pytania mój dlugopis i pożycza innym, oddając na koncu mnie, żebym się wpisal na listę. A ja w ogóle nie jestem zly. :-( Czyli ogolnie mówiąc nie radzę sobie ze złością w ogóle. 
19 Lut 2014, Śro 23:21, PID: 381622
Gollum - you,re MY precious ! Ideolo pasuje do tego . Choć są dwa małe ale > u mnie to tylko jeden z elementów pokręcenia , dwa to to , że ni ...c... sobie nie radze tak jak ty z samoanalizą i zaparciem . Mógłbyś na ten temat tu albo akos inaczej napisać ? Byłbym niezmiernie wdzięczny .
20 Lut 2014, Czw 13:28, PID: 381656
Samoanaliza to moja ulubiona rozrywka
 Czasem nawet w czymś mi te moje analizy pomagają.Mam kilka teorii na temat tego czemu nie czuję złości wobec innych ludzi oparte są one na mojej wyrywkowej wiedzy z dziedziny psychologii i obserwacjach. W sumie są ogólnie podobne, zamieszczę jedną. Po pierwsze sądzę, że nie czucie złości jest rodzajem stłumienia, do mojej świadomości uczucie złości nie zostaje dopuszczone. Nie dotyczy to tylko złości, w ogóle nie mam bedąc wśród ludzi dostępu do swoich uczuć , właściwie nawet do lęku. Odczuwam ogólny tylko dyskomfort, jestem odcięty totalnie od siebie, ale czucie powraca gdy znajduję się w miarę bezpiecznym środowisku jakim jest dom. Stłumiona złość, która nie została wyrażona dalej jest, chociaż na poziomie świadomym jej zaprzeczyłem. Przejawia się ona w późniejszej ogólnej niechęci w tym przypadku do osoby, która zabrała mi długopis, jej zachowanie mnie drażni , a niepowodzenia cieszą. Poza tym dochodzi do generalizacji złości na ludzi w ogóle, wszyscy na ulicy denerwują mnie. I dochodzę do wniosku, że ludzie są źli i że ich nie lubię, nagle wszystcy stają się antypatyczni. Wewnętrznie jest we mnie nierozładowana agresja dlatego jestem rozdrażniony, nieświadomie przybieram agresywny ton głosu i w domu dochodzi do konfliktów. W dodatku moja złość przemieszcza się na zewnątrz i zaczynam rozpoznawać ją jako pochodzącą z zewnątrz od osób, które nie mają nic wspólnego z koleżanką, która zabrała mi długopis. Moja złość nie ma obiektu , którego dla niej szukam, i szukam takiego obiektu żeby można tą złość bezpiecznie wyrazić, często jedynym takim obiektem jestem ja i wtedy odczuwam wobec siebie nienawiść. Powinienem więc po pierwsze umożliwić sobie odczuwanie złości w sytuacji społecznej, po drugie ,,schwycić'' ją i ukierunkować czyli wyrazić w ogólnie przyjęty sposób . To oczywiście tylko moja próba wyjaśnienia sobie pewnych zjawisk.
21 Lut 2014, Pią 13:53, PID: 381716
niestety nie jestem asertywny. im kogoś lepiej znam tym trudniej odmówić, postawić na swoim. uważam jednak, że asertywność to podstawa. teraz czytam całkiem niezłą książkę na temat asertywności, czasem pomaga, wspomagam się tabletkami i planuję wrócić do medytacji, która trochę też pomagała. wszystko razem może da jakiś rozruch u mnie w tej materii..
06 Mar 2014, Czw 17:16, PID: 383262
przyznam że też mam problem z asertywnością, po czym nie mogę sobie tego przebaczyć... zdarzają się jednak sytuacje gdy stawiam na swoim, niestety w sposób albo agresywny, albo po cichu jak w sabotażu (bez twarzy).
więc zawsze sobie coś wyrzucam (brak asertywności, chowanie się albo zranienie kogoś)
25 Wrz 2015, Pią 23:40, PID: 474640
Odkopuje stary temat, bo jestem ciekawy jak jest u Was.
Dziś mnie naszła refleksja. Idę na drugi rok studiów od października i chciałem mocno ograniczyć pracę, żeby na razie zobaczyć, jak będę sobie radził na drugim roku bardzo trudnego kierunku. Jeśli dobrze- będę mógł więcej pracować, jeśli gorzej- prawdopodobnie odejdę z pracy. Jednak mimo tego, że w prośbach grafikowych wpisałem określoną ilość dni, w których mogę pracować (nieznacznie więcej niż część etatu, na który podpisaną mam umowę), to dostałem 2x więcej tych dni w pracy. Na początku się zdenerwowałem i nawet wysłałem smsa do managerki o treści sprowadzającej się do tego, że nie zgadzam się z takim grafikiem. Jednak po tym jak dostałem odpowiedź, że po prostu nie mamy tylu pracowników, żeby obsadzić zmiany zacząłem sobie nagle racjonalizować pracę, mówić sobie, że i tak nie mam znajomych i nie potrzebuje wiele czasu wolnego, że wcale nie mamy tak dużo zajęć, że w kolejnych miesiącach bardziej skupie się na nauce, a w tym w sumie mogę już do tej pracy pochodzić. Jakoś nie mogę się przełamać, by jasno postawić w pracy sprawę, że więcej nie będę pracował i nie ma nawet takiej możliwości. W przeszłości już wiele razy się uginałem, ale tym razem chciałem postawić na swoim.. Jakoś chyba nie potrafię. Tak samo jest, jeśli ktoś potrzebuje w pracy się wymienić. Jeszcze chyba nigdy nikomu nie odmówiłem takiej wymiany. Nie potrafiłbym.
26 Wrz 2015, Sob 9:48, PID: 474694
U mnie jest to samo. Pracy niby brakuje, ale jak trzeba obsadzić zmiany, to nie ma komu robić i brakuje ludzi do obstawy. Jednocześnie są problemy z wyrobieniem normatywu, a jak przekroczy się normatyw, to za nadgodziny nikt kasy nie zobaczy.
A co do tego, że ustawiający grafik nie zastosował się do prośby, to zawsze tak jest, że jak nie ma jak namalować tego grafika bo brakuje osób, to zawsze się kogoś ignoruje z jego prośbami. Akurat padło tym razem na Ciebie.
27 Wrz 2015, Nie 18:12, PID: 475106
Asertywność można sobie wyrobić czego ja jestem świetnym przykładem (choć muszę jeszcze trochę nad tym popracować). Musicie wiedzieć, że brak asertywności jest dość mocno powiązany z fobią czyli jeżeli nie zwalczycie fobii lub przynajmniej jej nie osłabicie to nie ma co myśleć o asertywności w życiu. Chyba, że wyciągam błędne wnioski typu: że u mnie tak było to automatycznie dotyczy to wszystkich. Zdarzało się dość często, że jak miałem dość niezły okres to potrafiłem być bardzo asertywny natomiast jak miałem nawrót fobii to asertywność prawie zanikała. Zwalczenie fobii pomoże (ale nie wystarczy)w byciu asertywnym, ale też musicie nad tym popracować; i tu trzeba po prostu zacząć odmawiać ludziom
27 Wrz 2015, Nie 19:11, PID: 475160
Samo odmówienie nie jest wcale asertywnością. Cały myk polega na tym, żeby przy odmawianiu użyć takich konstrukcji słownych, aby druga strona nie miała problemu z przyjęciem odmowy.
27 Wrz 2015, Nie 22:18, PID: 475366
Albo można odmówić i mieć wywalone czy to komuś się podoba czy nie
28 Wrz 2015, Pon 15:38, PID: 475566
Na ogół akceptuję decyzje innych. Jednak nie postępuję tak ze względu na to iż nie potrafię odmawiać ale dlatego, że sam nie potrafię zaproponować czegoś ciekawszego. Zresztą na ogół spędzam czas z ludźmi, którzy lubią go spędzać w podobny sposób, więc nawet nie chciałbym się im przeciwstawiać. Ale asertywność to nie tylko umiejętność odmawiania, ale również otwartego wyrażania swoich potrzeb, czy opinii. A z tym już nie jest u mnie tak różowo. Zazwyczaj gdy mogę kogoś o coś poprosić, to kombinuję jak uzyskać to samodzielnie, nawet jeśli oznacza to konieczność uzbrojenia się w cierpliwość i zniesienia pewnych niedogodności. Opinie zazwyczaj zachowuję dla siebie. Staram się nie czynić atmosfery gęstniejszą (nie ma takiego słowa? No dobra, bardziej gęstą - nie podoba mi taka konstrukcja zdania). Zazwyczaj otwieram się, gdy odpowiednio znam daną osobę i ufam, że nie zrówna mnie z ziemią ani nie obrazi się za to co powiem.
28 Wrz 2015, Pon 20:38, PID: 475660
iLLusory napisał(a):A co do tego, że ustawiający grafik nie zastosował się do prośby, to zawsze tak jest, że jak nie ma jak namalować tego grafika bo brakuje osób, to zawsze się kogoś ignoruje z jego prośbami. Akurat padło tym razem na Ciebie. Akurat z tym wypadaniem to zazwyczaj tak jest ze wykorzystuje się osobę która nie potrafi odmówić i to ona jest pierwsza na liście by załapać godziny których nikt nie chce. " Dajmy temu bo i tak nie odmówi"... Nigdy nie mialem takiego problemu ale juz swiadkiem bylem kilka razy gdy wciskano takiej osobie nadgodziny. Fearless napisał(a):Ale asertywność to nie tylko umiejętność odmawiania, ale również otwartego wyrażania swoich potrzeb, czy opinii. A z tym już nie jest u mnie tak różowo. Zazwyczaj gdy mogę kogoś o coś poprosić, to kombinuję jak uzyskać to samodzielnie, nawet jeśli oznacza to konieczność uzbrojenia się w cierpliwość i zniesienia pewnych niedogodności. Opinie zazwyczaj zachowuję dla siebie. Staram się nie czynić atmosfery gęstniejszą (nie ma takiego słowa? No dobra, bardziej gęstą - nie podoba mi taka konstrukcja zdania). Zazwyczaj otwieram się, gdy odpowiednio znam daną osobę i ufam, że nie zrówna mnie z ziemią ani nie obrazi się za to co powiem. Zawsze zakladalem ze te kombinowanie by nie prosic kogos o pomoc to samodzielnosc, przychyle sie jednak do tego co napisalas. Nie potrafie poprosic kogos o pomoc nawet jakbym mial isc 10 km pieszo. Co do tej gestej atmosfery to czesto robie za adwokata, smieszne to wyglada, sam moge sie z kims poklocic w obronie swoich racji ale jak widze nadchodzacy konflikt miedzy dwoma osobami to staram sie ich pogodzic... Jezeli to podchodzi pod asertywnosc to mam podobne problemy co ty.
09 Sie 2016, Wto 6:52, PID: 564697
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 09 Sie 2016, Wto 7:32 przez nika32.)
Ja byłam na kursie asertywności, psycholog prowadziła kurs, dużo łatwiej odmówić obcym ludziom, bliskim z rodziny jest trudniej, zwłaszcza jak im się nigdy nie odmawiało, trzeba się nauczyć mówić NIE i potem wyjaśnić dlaczego się odmawia. Jednak jak matka mnie o coś prosi np. o pozmywanie łazienki, schodów, przedpokoju to nie odmawiam, bo wiem że nie można odmawiać matce.
11 Sie 2016, Czw 11:48, PID: 565339
Mam problemy z odmawianiem osobom śmiałym, pewnym siebie. Zwłaszcza, gdy są to osoby, które nie rozumieją słowa "nie" i dalej próbują... Tak jak moja szefowa. Ale i tak ją bardzo lubię
14 Sie 2016, Nie 11:04, PID: 566309
Jak ktoś jest dla mnie ważny, to nie daje rady odmówić, a jak odmówię czasem to mam strasznego doła i czuję się winna :-(
23 Lis 2019, Sob 12:51, PID: 811212
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 23 Lis 2019, Sob 12:52 przez Kra_Kra.)
Podbijam wątek, bo ciekawi mnie, jak z tym macie. Ja mam duże problemy z odmawianiem ludziom, którzy nawet mają na mnie kompletnie wywalone bo boję się, że znowu będę izolowana w grupie
 to bardzo silny lęk. Czuję, że znów dam się sfrajerować, ale trudno mi nad tym panować.
23 Lis 2019, Sob 15:12, PID: 811216
Miałem duże problemy z odmawianiem, przez co uczepiali się mnie ludzie pragnący darmowych profitów. Mam pewne chwytliwe umiejętności i przez to doszło do tego, że zarówno znajomi jak i nawet obcy ludzie stale czegoś ode mnie chcieli. W końcu zacząłem ich wszystkich unikać, nie odbierałem telefonów, dodawałem ludzi do czarnej listy itd. To z kolei zaczęło się odbijać na mojej psychice i ostatecznie podjąłem decyzję, że wolę już być odrzucony niż dać się wykorzystywać. Po prostu zacząłem prewencyjnie odmawiać wszystkich (no, może większości) przysług i ... nic się nie stało. Gdybym był przedsiębiorczy, to pewnie mógłbym to przekuć w złoto, ale ja pragnę tylko świętego spokoju. Od asertywności nie traci się znajomych, tylko odrywa od siebie pijawki.
Wiem, że to co napisałem nie wyczerpuje tematu asertywności. Mam jednak radę: odmawiać trzeba bez zbędnej zwłoki, nie tłumaczyć się obszernie ze swojej decyzji a tylko ją zakomunikować nie używając przy tym w przekazie żadnych emocji. Krótko i zwięźle a w razie pytań powtórzyć ten sam przekaz ewentualnie dobierając inne słowa. Ludzie się przyzwyczajają, że ktoś jest nieasertywny i taka zmiana oznacza chwilowy szok, ale po pewnym czasie wszystko wraca do normy. Podobnie jest z niedawaniem sobie "wejść na głowę". Odmawiając uzyskujesz kontrolę nad własnym życiem. Ludzie instynktownie wyczuwają granice, których nie powinno się przekraczać, ale działają też trochę jak automaty do regulacji, czyli stale badają małymi kroczkami jak daleko mogą się posunąć. Jeśli nie stawiasz barier, to będą deptać po twojej prywatnej przestrzeni nie zdając sobie z tego sprawy. Tak naprawdę to asertywności nauczyłem się w związku z koniecznością odmawiania alkoholu. W naszym społeczeństwie wciąż jest to uznawane za dziwne i niektórzy po prostu nie wierzą, że ktoś nie chce "jednego". Tutaj wyszło właśnie, że odmowa za pomocą argumentów mija się z celem, ponieważ na każdy argument znajdzie się kontrargument, natomiast z chęcią, bądź niechęcią nie da się dyskutować. No bo co Ci ma ktoś odpowiedzieć? Nie chcesz, to zechcij? Albo "pij, nie  "? To już agresja i można się śmiało obrażać. Normalni ludzie tak nie robią a socjopaci może są interesujący, ale nikt nie każe się z nimi zadawać.Niestety asertywności najlepiej się uczyć przez testowanie reakcji otoczenia. |
|
|
PhS
