31 Sie 2019, Sob 21:25, PID: 803924
Z tego co ja wyczytalem i raz w radiu sluchalem jakiegos profesora to w niemczech w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej oraz zaburzeń borderline najlepszym lekiem jest lit ( pierwiastek chemiczny). Co do przedawkowania jak i do skutkow ubocznych ludzie bardzo pozytywnie sie wypowiadaja. Problem w tym ze nie mozna duzo na nim zarobic, tak jak i na ziolach, dlatego przypuszczam ze jest to malo znane i lekarze wola przepisac chemie...Ale to moje zdanie...
Tutaj co na szybko znalazlem w internecie...
Pierwszym lekiem z grupy normotymików przeznaczonym do terapii ChAD był lit (nazwy handlowe: Eskalith, Lithobid). Mechanizm jego działania nie jest do końca jasny. Przypuszcza się, że lit reguluje stężenie adenozynotrójfosfatazy sodowo-potasowej w komórkach nerwowych – zaburzenia w działaniu tego enzymu są prawdopodobną przyczyną choroby afektywnej dwubiegunowej.
W lecznictwie stosuje się lit pod postacią węglanu, który odznacza się bardzo wysoką skutecznością, ale z drugiej strony może powodować wiele działań niepożądanych. Aby lit trwale zapobiegał objawom chorobowym, trzeba przyjmować go na stałe, a to z kolei wiąże się z podwyższeniem ilości tego pierwiastka w organizmie. Istnieje bardzo cienka granica między terapeutyczną i toksyczną dawką litu, więc w czasie leczenia należy regularnie kontrolować jego stężenie we krwi (przynajmniej raz w miesiącu). Nie powinno ono przekraczać 1,0 mmol/l. W przypadku gdy osiąga wartość powyżej 1,2 mmol/l, lit staje się toksyczny. O zatrucie szczególnie łatwo w stanach odwodnienia i niedoboru sodu w organizmie.
Mimo ryzyka toksyczności, u 40-50% pacjentów z ChAD lit całkowicie eliminuje nawroty choroby. Jego działanie jest najlepiej udokumentowane i, jeśli preparat stosowany jest pod ścisłą kontrolą lekarską, substancja ta nie powinna stanowić zagrożenia.
Tutaj co na szybko znalazlem w internecie...
Pierwszym lekiem z grupy normotymików przeznaczonym do terapii ChAD był lit (nazwy handlowe: Eskalith, Lithobid). Mechanizm jego działania nie jest do końca jasny. Przypuszcza się, że lit reguluje stężenie adenozynotrójfosfatazy sodowo-potasowej w komórkach nerwowych – zaburzenia w działaniu tego enzymu są prawdopodobną przyczyną choroby afektywnej dwubiegunowej.
W lecznictwie stosuje się lit pod postacią węglanu, który odznacza się bardzo wysoką skutecznością, ale z drugiej strony może powodować wiele działań niepożądanych. Aby lit trwale zapobiegał objawom chorobowym, trzeba przyjmować go na stałe, a to z kolei wiąże się z podwyższeniem ilości tego pierwiastka w organizmie. Istnieje bardzo cienka granica między terapeutyczną i toksyczną dawką litu, więc w czasie leczenia należy regularnie kontrolować jego stężenie we krwi (przynajmniej raz w miesiącu). Nie powinno ono przekraczać 1,0 mmol/l. W przypadku gdy osiąga wartość powyżej 1,2 mmol/l, lit staje się toksyczny. O zatrucie szczególnie łatwo w stanach odwodnienia i niedoboru sodu w organizmie.
Mimo ryzyka toksyczności, u 40-50% pacjentów z ChAD lit całkowicie eliminuje nawroty choroby. Jego działanie jest najlepiej udokumentowane i, jeśli preparat stosowany jest pod ścisłą kontrolą lekarską, substancja ta nie powinna stanowić zagrożenia.