28 Paź 2010, Czw 22:39, PID: 226535
hej! jak narazie to ciągle opisujemy te swoje grymasy, ściśnięcie ust. ja swój przypadek też opisałam. Teraz dobrze by było gdybyśmy pisali, jak sobie z tym poradziliśmy. Przyznam, ze ten problem u mnie schodzi na margines. Ten grymas to skutek napięcia, lęku, zdenerwowania...co z kolei bierze się z niekaceptacji sibie i niepewności itp...związane jest z samooceną, z nadmierną kontrolą nad sobą, przejmowaniem się tym, czy inni nas zaakceptują, np. jako osoby mało wygadane. U mnie udało mi się z tym zawalczyć dzięki psychoterapii ( znacznie mi zelżało), włączyłam coś takiego jak "akceptacja" tego grymasu. wogóle stałam się bardziej wyrozumiała dla siebie itp. i naprawdę przestałam się przejmować czy ktoś mnie lubi czy nie, czy się dobrze zachowuję czy nie. Po jakimś czasie miałam parę dni deprechy w związku z szukaniem pracy i zaczęłam brać paroksetynę. I zaczęło się sweet live, bo zniknęło mi napięcie, które zawsze pjawiało się podczas rozmowy z innymi, nawet z koleżankami. Wierzę, że przez okres leczenia się lekami (np. 1 rok) zmienię nawyki myślenia. I naprawdę mi to wychodzi. Jestem po prostu niepodatna na stres i nerwy. I poczułam coś takiego jak podziw dla siebie, akceptacja. kocham siebie. Jest to dla mnie wielki sukces. Gdy czuję jeszcze większą akceptację...grymas znika, pojawia się rzadziej. życzę Wam podjęcia działania bo wtedy są realne sznase, żeby to wytępić.