24 Paź 2010, Nie 17:27, PID: 226280
W dzieciństwie miałem paniczny, paraliżujący lęk przed telefonem; dzwonienie czy odbieranie było dla mnie kompletnie niewyobrażalne. Zawsze jak byłem chory rodzice kazali mi dzwonić do kolegów po zeszyty (numery mieli od wychowawczyni, ja z nikim nie miałem kontaktu). Nigdy się to nie udawało, zawsze stałem kompletnie przerażony samą myślą o tym... nie byłem wstanie się odezwać do słuchawki, stałem tylko jak sparaliżowany dopóki zagrożenie nie minęło (tzn. rodzice sami zadzwonili).
Teraz, w wieku ponad 20 lat, jestem w stanie bez większych problemów rozmawiać przez telefon z rodzicami i siostrą, dzwoniąc do innych ludzi muszę mieć dużo czasu i spokój (zamykam wtedy się w pokoju i myślę o tym co mam powiedzieć zanim zacznę wykręcać numer), ale w ogóle jestem w stanie to zrobić. Boję się nieznanych numerów i często ich nie odbieram.
Teraz, w wieku ponad 20 lat, jestem w stanie bez większych problemów rozmawiać przez telefon z rodzicami i siostrą, dzwoniąc do innych ludzi muszę mieć dużo czasu i spokój (zamykam wtedy się w pokoju i myślę o tym co mam powiedzieć zanim zacznę wykręcać numer), ale w ogóle jestem w stanie to zrobić. Boję się nieznanych numerów i często ich nie odbieram.