24 Wrz 2018, Pon 21:36, PID: 765400
Ja w pracy jestem aż za nadto gadatliwy ale głównie z kolegami z pokoju w biurze. Wynika to pewnie z tego, że lubię rozmawiać na tematy związane z moją pracą i w ten sposób szybko się "rozgadałem" z kolegami z pracy. Do tego doszła też moja maska wesołka, dzięki której rozmowy są lekkie i przyjemne. No może nie do końca maska, bo nie udaję tak bardzo, ale po prostu lubię przejść w tryb lekkiej rozmowy.
Co do osób spoza mojego zespołu - poznałem kilku i też dobrze i lekko mi się rozmawia, nawet udaje się gdzieś wyjść na obiad itd., ale już np. zagadać do dziewczyny z innego projektu, z którą nie miałem pretekstu wcześniej porozmawiać to jak zdawanie matury... Jak jeszcze widzę, że inni z różnych działów potrafią się poznać i swobodnie rozmawiać, a ja przez pół roku obmyślam kilka prostych zdań to mnie bierze wewnętrzna rozpacz.
Podobnie z szefem - rozmawia mi się ciężko, bo ja jestem niepewny, a on dosyć mocny i ze stresu nie potrafię luźno rozmawiać.
Co do tematów rozmów, to często zaczyna się od informatycznych, ale schodzi na coś innego. Zawsze można zagadać o klimatyzacji, pogodzie, zadaniach od szefa, ponarzekać jak to się nie chce pracować czy obiedzie. Też mi jest ciężko mówić o urlopach, bo pytają się "a gdzie jedziesz/ gdzie byłeś", a ja zazwyczaj: "w większości wygrzewałem się/jeździłem na rowerze w rodzinnych stronach, a tak to kilka dni gdzieś-tam" i sprawa załatwiona bo zdarza mi się robić krótkie wyjazdy, ale nie mam prestiżowych wyjazdów typu Grecja, Madera czy Indie. U mnie brak takich wyjazdów wynika z lęków ogólnych i społecznych.
Co do osób spoza mojego zespołu - poznałem kilku i też dobrze i lekko mi się rozmawia, nawet udaje się gdzieś wyjść na obiad itd., ale już np. zagadać do dziewczyny z innego projektu, z którą nie miałem pretekstu wcześniej porozmawiać to jak zdawanie matury... Jak jeszcze widzę, że inni z różnych działów potrafią się poznać i swobodnie rozmawiać, a ja przez pół roku obmyślam kilka prostych zdań to mnie bierze wewnętrzna rozpacz.
Podobnie z szefem - rozmawia mi się ciężko, bo ja jestem niepewny, a on dosyć mocny i ze stresu nie potrafię luźno rozmawiać.
Co do tematów rozmów, to często zaczyna się od informatycznych, ale schodzi na coś innego. Zawsze można zagadać o klimatyzacji, pogodzie, zadaniach od szefa, ponarzekać jak to się nie chce pracować czy obiedzie. Też mi jest ciężko mówić o urlopach, bo pytają się "a gdzie jedziesz/ gdzie byłeś", a ja zazwyczaj: "w większości wygrzewałem się/jeździłem na rowerze w rodzinnych stronach, a tak to kilka dni gdzieś-tam" i sprawa załatwiona bo zdarza mi się robić krótkie wyjazdy, ale nie mam prestiżowych wyjazdów typu Grecja, Madera czy Indie. U mnie brak takich wyjazdów wynika z lęków ogólnych i społecznych.