05 Sie 2012, Nie 2:22, PID: 311364
Twój chłopak ma ogromne szczęście, że ma dziewczynę, której tak zależy na waszym związku :-). Podziwiam Cię, bo zdaję sobie sprawę jak wyczerpujący emocjonalnie może być związek z fobikiem.
Jeżeli chodzi o próbę rozwiązania problemu z zamknięciem się na szczere rozmowy, zwłaszcza te o uczuciach - upewnij się, że Twój chłopak wie, że kochasz go i akceptujesz go takim jaki jest. W 100%. Powtarzaj mu to albo okazuj tak często jak się da. Fobicy mają zakrzywiony obraz samych siebie i otaczającej ich rzeczywistości, i często trudno im uwierzyć w miłe rzeczy, które na ich temat mówią inne osoby.
Zgadzam się z Zasem, żeby nie naciskać na rozmawianie o jego chorobie jeżeli nie ma na to ochoty. Od tego ma teraz terapeutę. Traktuj go normalnie, bądź ciepłą osobą (ze sposobu w jaki piszesz o swoim chłopaku wnioskuję że już jesteś :-)), zarażaj go pozytywną energią, żeby przepędzić jego depresję. Piszesz, że Twój chłopak interesuje się fotografią - może zabierz go gdzieś w plener, niech porobi zdjęcia którymi będzie mógł się pochwalić i zobaczyć, że jest coś w czym jest dobry. Próbowaliście poszukać dla niego jakiejś pracy jako fotograf? Wszystko zależy oczywiście od typu zdjęć jakie Twój chłopak robi, ale chyba nie jest to zawód w którym dużo się rozmawia z ludźmi.
Mam nadzieję, że chociaż odrobinę pomogłam. Sama byłabym wdzięczna gdybyś mogła napisać co Tobie, jako osobie będącej w związku z kimś z osobowością unikającą, sprawia największy problem albo jakie cechy/sytuacje odnoszące się do takiej osoby Cię denerwują/frustrują (tak jak np. pisałaś o braku rozmów o emocjach). Zawsze to dla nas (albo przynajmniej dla mnie) jakaś wskazówka nad czym pracować.
Życzę Wam obojgu powodzenia! :-)
Jeżeli chodzi o próbę rozwiązania problemu z zamknięciem się na szczere rozmowy, zwłaszcza te o uczuciach - upewnij się, że Twój chłopak wie, że kochasz go i akceptujesz go takim jaki jest. W 100%. Powtarzaj mu to albo okazuj tak często jak się da. Fobicy mają zakrzywiony obraz samych siebie i otaczającej ich rzeczywistości, i często trudno im uwierzyć w miłe rzeczy, które na ich temat mówią inne osoby.
Zgadzam się z Zasem, żeby nie naciskać na rozmawianie o jego chorobie jeżeli nie ma na to ochoty. Od tego ma teraz terapeutę. Traktuj go normalnie, bądź ciepłą osobą (ze sposobu w jaki piszesz o swoim chłopaku wnioskuję że już jesteś :-)), zarażaj go pozytywną energią, żeby przepędzić jego depresję. Piszesz, że Twój chłopak interesuje się fotografią - może zabierz go gdzieś w plener, niech porobi zdjęcia którymi będzie mógł się pochwalić i zobaczyć, że jest coś w czym jest dobry. Próbowaliście poszukać dla niego jakiejś pracy jako fotograf? Wszystko zależy oczywiście od typu zdjęć jakie Twój chłopak robi, ale chyba nie jest to zawód w którym dużo się rozmawia z ludźmi.
Mam nadzieję, że chociaż odrobinę pomogłam. Sama byłabym wdzięczna gdybyś mogła napisać co Tobie, jako osobie będącej w związku z kimś z osobowością unikającą, sprawia największy problem albo jakie cechy/sytuacje odnoszące się do takiej osoby Cię denerwują/frustrują (tak jak np. pisałaś o braku rozmów o emocjach). Zawsze to dla nas (albo przynajmniej dla mnie) jakaś wskazówka nad czym pracować.
Życzę Wam obojgu powodzenia! :-)