(16 Cze 2021, Śro 13:38)Bobek90 napisał(a): @Nonnaa



Ja się w końcu zakochałem w grudniu 2019, i stawiam dolary przeciw orzechom że ona w tym okresie też. Nie sposób było mi już robić głupka bo zaczęła przychodzić codziennie do jadalni o godzinie kiedy byłem ja, zaczęła schodzić do magazynu, pojawił się permanentny kontakt wzrokowy, itd.. Wtedy w styczniu z dnia na dzień zacząłem ją kompletnie unikać, ignorować, dlatego mam poczucie winy. Po jakimś czasie i ona dała spokój i więcej jej nie widziałem. Potem gdzieś w kwietniu usłyszałem że Adrian coś z nią próbuje. Zanim to stało się ona zeszła jeszcze raz na dół, pierwszy raz od stycznia, Adrian miał minę zbitego psa, ale ja olałem ją kompletnie, i zaraz potem zaczęli chodzić. Stąd poczucie winy za to wszystko co utrudnia mi odcięcie się od tego wszystkiego. Oczywiście że wiele rzeczy które pisze to tylko moje teorie, ale to że w pewnym momencie coś do mnie czuła mocnego, to jest akurat fakt i nie twierdze tak dlatego bo zeszła dnia X bo coś powiedziałem dnia Z. To był tylko przykład, takich poszlak mógłbym wymienić tysiąc.

Ona nie wygląda na nieśmiałą, ale w pewnym momencie, po styczniu 2020, zaczęła być strasznie spięta i niepewna w mojej obecności, widać było że się denerwuje. Wcześniej tak nie było. W każdym bądź razie masz racje, nigdy nie podeszła żeby zainicjować rozmowę. Pozdrowić, tak, zawsze była pierwsza żeby mówić mi cześć. Ale zacząć rozmowę nigdy. Czasami, to tylko plotki, kilka razy się zabierała ale koniec końców tego nie robiła, wracała do Adriana, i po 2 dniach z nim zrywała. W tamtym tygodniu podobno miała zejść do jadalni żeby to zrobić, ale ja poszedłem jeść specjalnie o innej godzinie. Mam poczucie winy ale jednocześnie pretensje i resentyment za ostatni rok.

Moja teoria jest taka - ale to już czysta teoria, tego nie mogę poprzeć niczym - że jej relacja z Adrianem to jakaś specyficzna rebound relationship. Ona zaczęła z nim chodzić gdzieś w maju 2020, i wtedy w dalszym momencie miała złamane serce. Adrian robił wszystko to czego nie robiłem ja i czego oczekiwała ode mnie - brał inicjatywę, adorował ją - plus pociągał ją fizycznie więc próbowała odsunąć złamane serce nową miłością. Przez 2 miesiące chodzili, okres miodowy, pojechali na wakacje, ale pierwszy szał opadł i nagle się okazało że poza fizycznością nie ma tam nic. Dlatego, mimo że Adrian po powrocie z wakacji był euforyczny, ona niespodziewanie z nim zerwała. Konsekwentnie nie dawałem znaków że wezmę inicjatywę, więc ich relacja zdegenerowała się i Adrian stał się dla niej jakimś rodzajem tabletek na ból. Czuje się smutna, niepewna, pusta w środku, wraca do niego, złe uczucia mijają, czuje się lepiej to i zrywa z nim. Bo te relacja typują się tym że jest dużo sexu, fizyczności, reszta jest bardzo powierzchowna. Raz się sam Adrian śmiał przed swoimi kolegami po tym jak z nim zerwała i ja ją olałem, że znowu jest spięta, zaraz po niego zadzwoni. Ona w ostatnich miesiącach potrafi zejść o 16 żeby zobaczyć czy coś zrobię, wrócić do niego 2 godziny później, uprawiają sex, i następnego ranka go zostawia. Albo prosi żeby on się do niej przeprowadził z innego miasta, on to robi, i po kilku dniach z nim zrywa...

Dlaczego mu to pasuje? Na początku pewnie myślał że o mnie zapomni albo już zapomniała, potem zaczął to traktować jako friends with benefits, dziewczyna jest bardzo ładna, i nieraz sam Adrian się przechwała że lubi uprawiać sex i że robi to dobrze. A teraz? Teraz sam jest w niej zakochany, słyszałem jak jego koledzy za jego plecami komentowali że gość się nie szanuje że płacze i prosi żeby wrócić za każdym razem.


Chodzi o to że ja po tym wszystkim nie wyobrażam sobie z nią coś próbować, @Shirohebi ma całkowitą racje. Jeśli kiedykolwiek z nią, to tylko jako ktoś pewniejszy, kto ma alternatywy, i kto przede wszystkim też w to wchodzi już z bagażem. Tylko dwie sprawy cholernie utrudniają mi odkochanie. Pierwsza to że trzej pracujemy w tym samym miejscu. Druga, to poczucie winy. Naprawdę sądzisz że nie powinienem się nią tak obarczać

Danna napisał(a):i całą tę sytuację bardzo wyolbrzymiasz i idealizujesz. A przecież niczego między Wami nigdy nie było.

Danna napisał(a):Może zabrzmię, jakbym się wymądrzała (  ), ale uwierz mi, że to, co przeżywasz jest niczym w porównaniu do uczucia, jakim jest miłość w relacji z kobietą.

(18 Cze 2021, Pią 10:36)Bobek90 napisał(a): @Danna 
Generalnie zgadzam się z tobą, z wyjątkiem twoje uporu co do definiowania pojęć. Mam wrażenie że przeczytałaś jedną definicje która Ci odpowiada, a resztę automatycznie odrzucasz jako niezgodne z twoimi poglądami. Z naukowego punktu widzenia miłość to zmiany biochemiczne w mózgu, "choroba" mózgu. Coś co można zauważyć badając mózg. Kropka. Dalej masz metafizykę, że zaangażowanie że tamto że owamto, ale to już są rożne teorie i koncepcje służące do opisania czegoś, tak jak teorie dotyczące fobii czy zaburzeń osobowości. Nie tak obiektywne, bardziej subiektywne, co nie znaczy że nieprawdziwe.

Cytat:No tak ale z tego artykułu też trochę wynika, że miłość to tylko chemia... Jedynie inne substancje są za nią odpowiedzialne.

(18 Cze 2021, Pią 20:27)Nonnaa napisał(a): Poza tym nie każde zakochanie się jest nieszczęśliwe. Bo to trochę tak brzmi jakby zakochanie się wykluczało miłość, a jest raczej odwrotnie. Zakochanie się przecież zwykle przeradza się w miłość (choć nie musi). Jest tym pierwszym etapem, też bardzo ważnym.

Cytat:Czego oczekiwała ta dziewczyna to trudno powiedzieć nie znając jej.  Może się jej bardzo podobałeś i początkowo myślała, że coś z tego będzie. Ale potem okazałeś się nie taki jakiego chciała. Tu nie mam nic złego na myśli, ty po prostu byłeś sobą ale ona może myślała, że jesteś kimś innym. Potem dalej jej się podobałeś ale nie chciała z tobą być. A potem może jej sprawiało przyjemność, że jesteś w niej zakochany?  Nie wiem. Bardzo trudno ocenić.

(19 Cze 2021, Sob 7:53)kartofel napisał(a): Ojaaa, ale mam flashbacka z liceum. Miałam trochę podobną sytuację - byłam na zabój zakochana w chłopaku nie z mojej ligi, a on zachowywał się tak dziwnie i niejasno, że odchodziłam od zmysłów. Teraz wiem, że to był taki nie bardzo zdecydowany podryw, ale wtedy nawet mi do głowy nie przyszło, że ktoś taki "super" może się zainteresować czymś takim jak ja. Ostatecznie znalazł sobie dziewczynę na pokaz (a była naprawdę śliczna), zaczęły się plotki i przypadkiem zostałam wciągnięta w szkolną dramę.
Teraz to wszystko wygląda jak odcinek "Trudnych spraw", ale wtedy to był dla mnie dramat i cierpiałam przez jakichś 5 (!!!) lat.

Co bym zrobiła inaczej? Może po prostu go zapytała, o co chodzi. Może przyjęła do wiadomości, ze mnie podrywa. Może zamiast się skupiać ciągle na nim, zajęła się swoim życiem. Pytanie, czy potrafiłabym się wtedy tak zachować.

W opisanej sytuacji radziłabym przyznać się przed sobą, że czas na działanie już minął, nie wchodzić w dramę i założyć konto na portalu randkowym. No ale pisać jest łatwo - gorzej zrobić.

(25 Lip 2021, Nie 22:10)Bobek90 napisał(a): Generalnie ludzie dziwią się że nie chce w to wchodzić, że mnie tak kocha, że mogła mnie by tyle nauczyć …

(25 Lip 2021, Nie 22:40)Bobek90 napisał(a): a teraz to dziewczyna uzależniła się od sexu i już tego nie kontroluje.

(25 Lip 2021, Nie 22:10)Bobek90 napisał(a): Żal, no jak cholera, ale nie potrafię cofnąć czasu, a w tym stanie w jakim ona się znajduję musiałbym zaakceptować że to byłaby relacja z duża, ogromną , dozą zdrad z jej strony.