Zaś, całe życie byłeś sam i boisz się odrzucenia tak jakbyś miał coś do stracenia   dlatego nie chcesz iść na randkę, bo będziesz sam. Logika inżyniera.
Jej samoocena spadnie do zera jak ją olejesz i umówi się z zulem sklepowym.
Daj jej ewentualnie satysfakcję z odrzucenia, to może urośnie.
Przy okazji pokażesz, że masz jajce i stawiasz się na wezwanie, przyjmujesz na klate to co będzie.

(05 Wrz 2019, Czw 18:27)Zasió napisał(a): łatwo powiedzieć.
I tak, przyznaję, brzmi fajnie. Tylko życie to nie film.
Zresztą czy ja jeszcze wiem jak się gada z człowiekiem?

Po prostu boje się że wyjdzie ze mnie tylko moje s+. To, ze można do siebie nie pasować, to jedno, ale zrobić z siebie ofiarę i kretyna to drugie. niby niczego to nie zmieni, ale...ech...

Pewnie chodzi o samo doświadczenie odrzucenia, które jest nieprzyjemne. 

Gdy ktoś źle myśli o sobie takie odrzucenie przez nawet randomową osobę potwierdza wszystkie negatywne odczucia jakie się ma na swój temat.

Jednak to nie znaczy że nie powinieneś iść.

(05 Wrz 2019, Czw 18:27)Zasió napisał(a): Po prostu boje się że wyjdzie ze mnie tylko moje s+. To, ze można do siebie nie pasować, to jedno, ale zrobić z siebie ofiarę i kretyna to drugie. niby niczego to nie zmieni, ale...ech...

jeśli to twoje pierwsze spotkanie 1 na 1 z płcią przeciwną to tak, twoje spier..niedopasowanie społeczne na pewno z ciebie wyjdzie. Prawdopodobnie kretyna i ofiarę też z siebie zrobisz.
I to jest całkowicie normalne i zrozumiałe w takiej sytuacji. Jeśli to przebolejesz to za kolejnym spotkaniem z tą czy z inną dziewczyną może być nieznacznie lepiej. Potem znowu troszkę lepiej. Małymi kroczkami do przodu, nie oczekuj od siebie za wiele już na starcie.

Ni no, kolejnych spotkań nie będzie, bo niby z kim
No może jakimś cudem dostane jeszcze jakiegoś matcha przed czterdziestką...
Swoją drogą jakos mnie mnie pocieszył ten twój post.

(05 Wrz 2019, Czw 21:13)niesmialytyp napisał(a): jeśli to twoje pierwsze spotkanie 1 na 1 z płcią przeciwną to tak, twoje spier..niedopasowanie społeczne na pewno z ciebie wyjdzie. Prawdopodobnie kretyna i ofiarę też z siebie zrobisz.

Niekoniecznie. Jeśli nie zacznie wprost pierdzielić głupot, że jest nieśmiały i ma fobię społeczną może dziewczyna się nie zorientuje. Ja tak robię i działa. Najlepiej wcale nie mówić o swoich problemach, niewygodne tematy przemilczeć i tyle.

Cytat:[size=xx-large]Ja tak robię i działa. [/size]

Zaraz, ale najpierw pokazujesz kwity

. Nie.

Idź Zasiu, idź!

(05 Wrz 2019, Czw 22:05)Zasió napisał(a): Swoją drogą jakos mnie mnie pocieszył ten twój post.

bo i nie miał pocieszać, moim zdaniem ty za wiele od siebie wymagasz będąc w takiej sytuacji. Po prostu idź nawet jak to ma się skończyć jako 10 minut ciszy i zamulania, po których panna oświadczy, że zostawiła włączone żelazko. To już będzie wielki sukces, potem dopiero można myśleć co dalej i co poprawić.

(05 Wrz 2019, Czw 22:31)Galadriela napisał(a): Chcesz zaprzepaścić kolejną szansę, jaką stawia przed Tobą życie, by potem móc znowu bez przeszkód użalać się nad sobą i swoim niesprawiedliwym losem, ehh.
Czy to jakiś syndrom?

Tak. Samoutrudnianie.

A jak to jest teraz z ewentualnym placeniem za cokolwiek? Każdy za siebie czy proponować że ja i czekać na reakcję? Bo incele i chady w sieci mają chyba różne teorie.

Czuję się tak fatalnie dzisiaj ze to kompletnie nie ma sensu. Jakby to jeszcze było forumowe spotkanie gdzie można zamulać...

(06 Wrz 2019, Pią 14:52)Zasió napisał(a): A jak to jest teraz z ewentualnym placeniem za cokolwiek? Każdy za siebie czy proponować że ja i czekać na reakcję? Bo incele i chady w sieci mają chyba różne teorie.

Każdy za siebie to według mnie jedyna sensowna opcja.

(06 Wrz 2019, Pią 14:52)Zasió napisał(a): A jak to jest teraz z ewentualnym placeniem za cokolwiek? Każdy za siebie czy proponować że ja i czekać na reakcję? Bo incele i chady w sieci mają chyba różne teorie.

Czuję się tak fatalnie dzisiaj ze to kompletnie nie ma sensu. Jakby to jeszcze było forumowe spotkanie gdzie można zamulać...

A to randka czy niekoniecznie? 

Z mojego doświadczenia z randkami, miło było gdy chłopak proponował że zapłaci za herbatę czy kawę choć najczęściej proponowałam żeby zapłacić po połowie.


Taka dziewczyna pewnie też się trochę stresuje. Jeśli nigdy nie byłeś na podobnym spotkaniu to może być różnie ale zdobędziesz nowe doświadczenie i następnym razem będzie łatwiej. Może być też tak że trafisz od razu na kogoś z kim się dogadasz ale jeśli nie to przynajmniej nie będziesz miał poczucia że zmarnowałeś szansę.

(06 Wrz 2019, Pią 14:57)Rival napisał(a):

(06 Wrz 2019, Pią 14:52)Zasió napisał(a): A jak to jest teraz z ewentualnym placeniem za cokolwiek? Każdy za siebie czy proponować że ja i czekać na reakcję? Bo incele i chady w sieci mają chyba różne teorie.

Każdy za siebie to według mnie jedyna sensowna opcja.

Dobro zawsze wraca

(06 Wrz 2019, Pią 14:52)Zasió napisał(a): Jakby to jeszcze było forumowe spotkanie gdzie można zamulać...

Chyba i tak chodzi o znalezienie kogoś, przy kim zamulanie nie będzie wzajemnym dyskomfortem, więc...

Ale przede wszystkim okazja do treningu.

Aha, jeśli nie pójdziesz czy uciekniesz, nie oznacza to, że jesteś nieudacznikiem itd.

Nie uciekłem.
Nic z tego nie będzie, nawet żadnej przyjaźni czy znajomości, bo jesteśmy zupełnie z innych bajek.

Nie wiem czy wyszedłem na dziwaka. Ale na pewno na pustaka. Nawet biorąc poprawkę na różnice doświadczeń itp.
W pewnym momencie nie miałem już o czym rozmawiać. Starałem się coś z siebie wyrzucać, ale ostatecznie gdyby ona nie gadała, to po pewnym czasie zapadłaby kompletna cisza, a gdy już ona coś mówiła, to też mogłem co najwyżej zdawkowo skomentować.

Też mi zaskoczenie... przecież ja nie mam i nigdy nie miałem życia! Żadnych pasji, przygód, doświadczeń z ludźmi, no nic, kompletnie nic.
Pomiędzy mną a przeciętnym człowiekiem w moim wieku zieje prawdziwa przepaść, co ja gadam, Rów Marjański.

No i to udawanie normalnego - nawet nie przed kimś, ale wewnętrznie przed samym sobą...
Nie wiem czy w moim wypadku szukanie kontaktu z ludźmi w ogóle, a już kontaktu jeden na jeden ma jakiś sens.
Ja jestem przecież jak dziecko, trzydziestoletnie dziecko.

No, ale właściwie to ona Ci coś powiedziała nieprzyjemnego? Skomentowała to zdawkowe odpowiadanie? Czy to Twoja ocena znajomości i spotkania?

(06 Wrz 2019, Pią 21:30)Zasió napisał(a): Nie wiem czy wyszedłem na dziwaka. Ale na pewno na pustaka.

A jak ona wypadła?

(06 Wrz 2019, Pią 21:35)Intruz napisał(a): No, ale właściwie to ona Ci coś powiedziała nieprzyjemnego? Skomentowała to zdawkowe odpowiadanie? Czy to Twoja ocena znajomości i spotkania?

Nie. Ona nic nie powiedziała, nie doszło do żadnej katastrofy.. 

Chodzi z jednej strony o to, jaką ona jest osobą i jakie ma nastawienie do świata - zwyczajnie nawet pomijając fobię nie nadawalibyśmy na tych samych falach, z drugiej natomiast, już pomijając ten konkretny przypadek - bo przecież można znaleźć mniej i bardziej korzystne przypadki do porównań - o to, co ja tak naprawdę mogę innym pokazać, zaoferować. A mogę niewiele, poza brakiem życia, jakichkolwiek doświadczeń typu wyjazdy, imprezy, rozmowy z bliskimi ludźmi, poza brakiem pasji, przygód i anegdot do opisania, głębszych przemyśleń do wyrzucenia z siebie... Wiadomo, nikt nie ma tego wszystkie i nie wszystko na raz się liczy - nie łapcie mnie za słówka. I to o czym piszę nie jest też zadnym odkryciem, jest oczywistością, po prostu inaczej uderza to w człowieka na żywo. 

I nie, nie przeżywam tego w sumie bardziej niż wtopy na giełdzie. Patrzę na to spokojniej, bardziej refleksyjnie. Po prostu wydaje mi się, ze nie starczy mi życia by zmienić je tak, żeby wygrać z samotnością. A czasem myślę sobie, ze ja tak naprawdę może się do bycia z kimś już nie nadaję przez te wszystkie pokręcone lata fobii, OCD, szkolnej paniki.

No bo tak właściwie to kto miałby mnie przyjąć i chcieć takim pokręconym, zwichrowanym i nijakim, jaki teraz jestem?

A ty żółwik zadajesz trudne pytania. Nie było fal, więc nie napiszę ci, że fajnie. Ale racjonalnie patrząc -- normalnie raczej, tak po prostu.

Zasiu, ale jakby tak pominąć kwestie przyszłościowe, zastanawianie się czy byłbyś w stanie komuś coś zaoferować - fajnie spędziliście czas (w sensie - lepsza opcja niż siedzenie w domu)? A gdyby Ci zaproponowała kolejne spotkanie, to byś odmówił?

Bo np. do koleżeństwa ludzie mogą się bardzo różnić, a dogadywać się bardzo dobrze.

O kurcze, Zas, to Ty poszedłeś na to spotkanie. Propsy. Fajnie, że się zdecydowałeś.

@Czereśnia Odmówiłbym. Ze mną nie ma o czym gadać, a nawet jeśli mam tak nie uogólniać - to na pewno ona nie miałby ze mną o czym gadać

Wow, podziwiam Zas, ja bym się obsrał przed takim spotkaniem. Ale ogólnie chyba nie było źle, w sensie raczej nie było co oczekiwać cudów przed spotkaniem, czasem się zdarza że się jakimś cudem złapie z kimś wspólny język mimo fobii i tym podobnych, ale raczej wiadomo jak jest, wybrałeś się i fajnie, duży plus na pewno.

Rozumiem Cię trochę. Sama uważałam dość długi czas, że jestem nudna. Nudna, bo bez pasji, bez wspomnień, bez zainteresowań. Nie miałam o czym gadać, a jeszcze musiałam ukrywać, że był czas gdy jedyne co robiłam to plakalam lub patrzyłam w sufit. No i.. nie, nadal nie mam pasji, zainteresowań jako takich też nie. To nie jest konieczne. Jeśli poznasz odpowiednie osoby to razem możecie na bieżąco budować wlasne wspomnienia, doswiadczenia i odkrywać zainteresowania.
Nie możesz się zamykać, powinieneś wciąż próbować poznawać i nauczyc sie nie udawać. A to spotkanie uznać za sukces, bo przełamałeś lęk.